سال‌هاست که به موضوع نظارت‌های صوری، زد و بند و احداث ساختمان‌های ناایمن از سوی رسانه‌ها و کارشناسان پرداخته می‌شود. بر اساس اذعان جامعه مهندسی، طی ۵۰ سال اخیر عمر مفید ساختمان‌ها در ایران از ۳۲ سال به ۲۶ سال کاهش یافته است. ایجاد سازمان نظام مهندسی ساختمان در سال ۱۳۷۳ هم ظاهرا کمکی به بهبود این معضل نکرده و هر از گاهی با فجایعی همچون ریزش برج متروپل مواجهیم.
درخصوص علت وقوع حوادث ساختمانی با احمدرضا سرحدی ـ عضو سازمان نظام مهندسی ساختمان گفت‌وگو کردیم. او نظارت‌های صوری مهندسان سازمان نظام مهندسی و بی‌توجهی عوامل شهرداری به هشدارهای مهندس ناظر را از عوامل اصلی کاهش کیفیت ساخت و سازها عنوان کرد.
سرحدی تاکید کرد: در مورد پروژه متروپل اطلاع دقیقی ندارم همواره پیش آمده که تعداد اندکی از همکاران ما به وظایف قانونی خود در بحث نظارت بر ساختمان‌ها عمل نکرده و کنترل‌های لازم را صورت نمی‌دهد. شهرداری به عنوان ناظر و حافظ منافع عمومی باید به این موارد رسیدگی کند ولی معمولا ترجیح می‌دهد پولش را بگیرد و وقتی گزارش تخلفی از طرف مهندس سازمان نظام مهندسی دریافت می‌کند توجهی نشان نمی‌دهد.
این عضو سازمان نظام مهندسی ساختمان تاکید کرد: شهرداری بیشتر بر روی مواردی مثل اضافه بنا حساس است. و علاقه‌ای به کنترل نقشه‌ها ندارد. اگر هم کنترلی صورت می‌دهد درخصوص معماری است که که اگر پروژه اضافه بنا داشته باشد بتواند عوارضش را بگیرد. کنترل نقشه‌های محاسباتی عملا توسط شهرداری انجام نمی‌شود.
وی با بیان این‌که معمولا نگاه منفعت‌جویانه باعث افت کیفیت ساختمان‌ها و بروز حوادثی مشابه متروپل می‌شود خاطرنشان کرد: آن‌چه در ساختمان پلاسکو اتفاق افتاد به دلیل عدم توجه به مبحث ۲۲ مقررات ملی ساختمان در بحث نگهداری بود که هنوز هم به نتیجه نرسیده و رها شده است. در قضیه آبادان هنوز گزارش تخلفات ارایه نشده و نمی‌توان صرفا شهرداری یا سازمان نظام مهندسی را مقصر دانست و باید منتظر گزارش این حادثه باشیم.
