گروه سیاسی: عصر ایران نوشت: علی مطهری، فعال سیاسی و نماینده سابق مجلس شورای اسلامی در توئیتی نوشته است: “برخی دانشجویان دانشگاه شریف در حوادث اخیر امتحان بدی دادند. گذشته از اعتراضی که حق آنها بود، فحش‌های رکیک و ناموسی که در دهم مهر دادند تاکنون در دانشگاه سابقه نداشت و آبروی دانشجو را بردند و اخیراً هم با اصرار بر مختلط شدن غذاخوری مفهوم مقدس آزادی را به آزادی حیوانی تنزل دادند.”
علی مطهری از معدود سیاستمدارانی است که نان به نرخ روز نمی خورند. این را می شود از “موضعگیری های سیاسی” او در چند سال اخیر دریافت که او را در کنار مردم قرار داده است. با این حال در “موضوعات فرهنگی”، رویکرد او بسیار بسته است و این را می تواند از بخش اخیر توئیت جدید وی نیز دریافت. البته همین که در بلبشوی فعلی او بدون آن که نگران قضاوت شدنش باشد موضع خود را به صراحت بیان کرده، بسیار ارزشمند است. “صداقت”، بسیار ارجمندتر از همرنگ جماعت شدن برای “کاسبی محبوبیت” است.
اما درباره توئیت علی مطهری دو نکته دیگر می توان گفت:
۱ – انتقاد او از فحاشی های رکیک برخی دانشجویان، وارد است. البته که وسط دعوا، حلوا خیرات نمی کنند ولی سر دادن فحش های جنسی، خارج از شأن است. خشم انباشته شده دانشجویان و البته سایر مردم قطعاً قابل درک است ولی در جامعه ای که از لوطی ها گرفته تا لات ها در دعواهایشان اگر در حضور بانوان باشد، فحش های جنسی نمی دهند، واقعاً زشت و زننده است که نخبه ترین دانشجویان این مملکت، مطالبات خود را نه در شعارهای سیاسی که در قالب فحش های زیرشکمی بیان کنند.
این فحاشی های جنسی، البته بیش از همه به مذاق تندروهای ضد دانشجو خوش می نشیند تا دستاویزی برای منکوب کردن دانشجویان داشته باشند و با پر رنگ کردن این الفاظ رکیک، مطالبات واقعی دانشجویان را به حاشیه ببرند. دانشجوی عاقل، چرا باید چنین بهانه ای به دست امثال رسایی و شریعتمداری و امثال این ها بدهد؟ وقتی شعادی مانند آزادی در میان است، چرا باید با فحش هایی که در قاموس خانواده های ایرانی و از جمله خانواده همان دانشجویان نمی گنجد، فضا را آلود؟
۲ – اما این که اصرار بر مختلط شدن غذاخوری “مفهوم مقدس آزادی” را به “آزادی حیوانی” تنزل داده است، ریشه در همان نگاه بسته فرهنگی دارد که پیشتر بدان اشاره شد.
از جناب علی مطهری می پرسیم این که زن و مرد در یک سالن غذاخوری، غذا بخورند، ناظر به کدام مفهوم حیوانی است که شان آزادی را به آزادی حیوانی تنزل می دهد؟
آیا خود شما تا کنون در رستوران های ایران (که زنانه – مردانه نیستند) غذا نخورده اند؟ ایا مفهوم حیوانی خاص وجود داشته است؟ مشکلی پیش آمده است؟
نمی شود که از حج و راهپیمایی اربعین گرفته تا کلاس ها و آزمایشگاه های دانشگاه ها بی هیچ مشکلی مختلط باشد ولی وقتی نوبت به غذاخوری دانشگاه می رسد، ناگهان وااسلاما سر دهند! مگر سرویس بهداشتی یا حمام است که باید جدا شوند؟!
دانشجویان، به جز آن نیم ساعتی که در غذاخوری دانشگاه ناهار می خورند، ۲۳ و نیم ساعت دیگر نیز می توانند باهم باشند؛ پس هر فکر و خیالی که درباره روابط آنها دارید، نگران این نیم ساعت نباشید و به خواسته شان احترام بگذارید. حتماً باید جنجال به پا شود؟!
علی مطهری از معدود سیاستمدارانی است که نان به نرخ روز نمی خورند. این را می شود از “موضعگیری های سیاسی” او در چند سال اخیر دریافت که او را در کنار مردم قرار داده است. با این حال در “موضوعات فرهنگی”، رویکرد او بسیار بسته است و این را می تواند از بخش اخیر توئیت جدید وی نیز دریافت. البته همین که در بلبشوی فعلی او بدون آن که نگران قضاوت شدنش باشد موضع خود را به صراحت بیان کرده، بسیار ارزشمند است. “صداقت”، بسیار ارجمندتر از همرنگ جماعت شدن برای “کاسبی محبوبیت” است.
اما درباره توئیت علی مطهری دو نکته دیگر می توان گفت:
۱ – انتقاد او از فحاشی های رکیک برخی دانشجویان، وارد است. البته که وسط دعوا، حلوا خیرات نمی کنند ولی سر دادن فحش های جنسی، خارج از شأن است. خشم انباشته شده دانشجویان و البته سایر مردم قطعاً قابل درک است ولی در جامعه ای که از لوطی ها گرفته تا لات ها در دعواهایشان اگر در حضور بانوان باشد، فحش های جنسی نمی دهند، واقعاً زشت و زننده است که نخبه ترین دانشجویان این مملکت، مطالبات خود را نه در شعارهای سیاسی که در قالب فحش های زیرشکمی بیان کنند.
این فحاشی های جنسی، البته بیش از همه به مذاق تندروهای ضد دانشجو خوش می نشیند تا دستاویزی برای منکوب کردن دانشجویان داشته باشند و با پر رنگ کردن این الفاظ رکیک، مطالبات واقعی دانشجویان را به حاشیه ببرند. دانشجوی عاقل، چرا باید چنین بهانه ای به دست امثال رسایی و شریعتمداری و امثال این ها بدهد؟ وقتی شعادی مانند آزادی در میان است، چرا باید با فحش هایی که در قاموس خانواده های ایرانی و از جمله خانواده همان دانشجویان نمی گنجد، فضا را آلود؟
۲ – اما این که اصرار بر مختلط شدن غذاخوری “مفهوم مقدس آزادی” را به “آزادی حیوانی” تنزل داده است، ریشه در همان نگاه بسته فرهنگی دارد که پیشتر بدان اشاره شد.
از جناب علی مطهری می پرسیم این که زن و مرد در یک سالن غذاخوری، غذا بخورند، ناظر به کدام مفهوم حیوانی است که شان آزادی را به آزادی حیوانی تنزل می دهد؟
آیا خود شما تا کنون در رستوران های ایران (که زنانه – مردانه نیستند) غذا نخورده اند؟ ایا مفهوم حیوانی خاص وجود داشته است؟ مشکلی پیش آمده است؟
نمی شود که از حج و راهپیمایی اربعین گرفته تا کلاس ها و آزمایشگاه های دانشگاه ها بی هیچ مشکلی مختلط باشد ولی وقتی نوبت به غذاخوری دانشگاه می رسد، ناگهان وااسلاما سر دهند! مگر سرویس بهداشتی یا حمام است که باید جدا شوند؟!
دانشجویان، به جز آن نیم ساعتی که در غذاخوری دانشگاه ناهار می خورند، ۲۳ و نیم ساعت دیگر نیز می توانند باهم باشند؛ پس هر فکر و خیالی که درباره روابط آنها دارید، نگران این نیم ساعت نباشید و به خواسته شان احترام بگذارید. حتماً باید جنجال به پا شود؟!
