مهدی نصیری در مراسم شب قدر حزب اتحاد ملت، با عنوان شاخص‌های حکمرانی علوی، افزود: مظلومیت امیرالمومنین ع با عملکرد کنونی مسوولان تشدید شده است، چرا که آنها خود را با علی مقایسه می کنند، در حالی که هیچ نسبتی با حکومت علوی نداشته و مردم و جوانان به خدا و دین و اهل بیت و امام علی بدبین شده اند. نصیری در سخنان خود شاخصه های اساسی حکمرانی علوی را بر شمرد و تشریح کرد و در آغاز گفت: اولین و مهمترین شاخصه این حکمرانی مردم سالاری بوده است و امام بعد از رحلت پیامبر ص تا وقتی که مردم به سراغ او نیامدند هیچ تلاشی برای کسب قدرت و خلافت نکرد و بعد از قتل عثمان هم در میان اصرار و هجوم مردم مدینه برای پذیرش خلافت توسط امام و انکار و اظهار بی میلی حضرت، خلافت و حکومت به گردن ایشان انداخته شد. امام علی ع صحنه اقبال مردم به حکومتش را این گونه توصیف کرده است: «و دستم را گشودید، بازش داشتم، و آن را کشیدید، نگاهش داشتم، سپس بر من هجوم آوردید همچون شتران تشنه که روز آب خوردن به آبگیرهاى خود در آیند- و دوش بر هم سایند- چندان که- از هجوم مردمان- بند کفشم برید و ردایم افتاد، و ناتوان پامال گردید. و خشنودى مردم در بیعت من بدانجا رسید که خردسال شادمان شد و سالخورده لرزان لرزان بدانجا روان، و بیمار- براى بیعت- خود را بر پا مىداشت، و دختران جوان- براى دیدن آن منظره- سر برهنه دوان شدند.» نصیری افزود: بر خلاف سخنی که مطرح شده که حفظ نظام از اوجب واجبات است، از منظر حکمرانی علوی جلب رضایت اکثریت هم در اصل تاسیس نظام و هم در تداوم و تک تک اقدامات آن از اوجب واجبات است. من قبلا از قول برخی مقامات عالی جمهوری اسلامی شنیده بودم که اگر فقط ۵ میلیون نفر از مردم ایران را داشته باشیم برای بقا و ادامه حکومت ما کفایت می کند!
نصیری در ادامه سخنان خود به دیگر ویژگیهای مردم سالارانه و دموکراتیک حکومت امام علی ع پرداخت و گفت: محور حکمرانی علوی انسان بود و نه مسلمان. امام به مالک اشتر می گوید حق نداری مردم را به دو دسته مسلمان و نامسلمان تقسیم کنی و بر این اساس کسانی را از حقوقشان محروم کنی. در حالی که شما امروز شاهد خودی و غیر خودی کردن مردم هستید. «دعوت از مردم به مشارکت در امر حکمرانی با انتقاد کردن و مشورت دادن و مقابله با کاریزماتیک شدن حاکم و رهبری» از دیگر ویژگیهایی بود که نصیری برای حکومت امام علی بر شمرد و گفت: یکی از بزرگترین اشتباهات رخ داده در کشور این است که اکثریت مردم و نخبگان را تحت الشعاع قرار داده و بلکه خفه کرد و نادیده گرفته است. «نحوه برخورد امام علی ع با مخالفان خود»، موضوع دیگری بود که نصیری بدان پرداخت و گفت: امام مخالفان خود را از حقوقشان محروم نمی کرد و با آنها به گفتگو می پرداخت. ابن کواء شخصیت معروف جریان خوارج هنگام نماز جماعت خواندن امام با خواندن آیه ای آن مجسمه توحید را متهم به شرک می کند اما امام مانع برخورد حامیان خود با وی می شود و می گوید ما نه ابن کواء را بابت این کار از مسجد اخراج می کنیم و نه حقوق او را از بیت المال قطع می کنیم و با این که می دانم خوارج در تدارک جنگ مسلحانه با من هستند، تا وقتی که آنان دست به شمشیر نبرده و جنگ را آغاز نکرده اند، ما با آنها وارد جنگ نمی شویم. امام بعدا با همین ابن کواء آن قدر گفتگو و احتجاج کرد تا آن که او را از صف خوارج جدا کرد. حضرت با گفتگوهای فراوان با خوارج قبل از جنگ نهروان، دو سوم آنان را از صفوف خوارج جدا کرد. نداشتن زندانی سیاسی و قصاص قبل از جنایت نکردن، دیگر ویژگی حکمرانی علوی در سخنان نصیری بود. وی گفت این مساله را با حوادث رخ داده در جنبش زن، زندگی، آزادی مقایسه کنید که …….
نصیری افزود: در ماجرای انتخابات ۸۸ دهها نفر از نیروهای اصلاح طلب در عصر جمعه انتخابات که هنوز هیچ اتفاقی نیافتاده بود به عنوان اقدام پیشگیرانه دستگیر شدند و سالها زندان کشیدند که از جمله آنان آقای سید مصطفی تاجزاده بود که هفت سال را در انفرادی بدون هیچ جرم و گناهی گذراند. تاجزاده بعد از این همه زندان باز همچنان سخن از اصلاحات در جمهوری اسلامی و گفتگو برای حل معضلات می گفت اما نظام مجددا نتوانست این فعال سیاسی مصلح را تحمل کند و دوباره او را به زندان انداخت.
«نظام قضایی عادلانه»، از دیگر ویژگیهای حکومت علوی درسخنان نصیری بود. نصیری در تشریج این ویژگی گفت که امام ابوالاسود دوئلی را که از اصحاب برجسته امام بود و به عنوان قاضی بصره منصوب کرده بود، از قضاوت عزل می کند به دلیل این که به امام گزارش می رسد او در یکی از جلسات دادرسی، صدایش را در برابر شاکی و متشاکی بالا برده و تند صحبت کرده است. …
نصیری فساد ستیزی و برخورد با مسئولان فاسد و سوء استفاده گر را دیگر ویژگی حکمرانی علوی ذکر کرد وگفت ظرف دو سه سال اخیر وقتی گند فسادهای مالی هنگفت در جمهوری اسلامی در آمد، کسانی از وابستگان به نظام برای توجیه و تطهیر نظام گفتند که حکومت امام علی هم آکنده از فساد و اختلاس بوده است و این ناجوانمردانه و رذیلانه ترین کاری بود که می شد با امام علی ع کرد.
سخنران مراسم شب قدر حزب اتحاد ملت ایران در ادامه سخنان خود گفت: امام علی برای مردم، زندگی و رفاه می خواست و در باره حکمرانی چند ساله خود می گوید: من برای مردم کوفه آب آشامیدنی سالم، نان گندم و سرپناه و مسکن را فراهم کردم که در آن زمان اقدام رفاهی مهمی به شمار می رفته است. و این در حالی است که در حال حاضر زندگی متناسب با شرایط زمانه و در مقایسه با پیشرفتهای دیگر کشورها، از مردم دریغ شده است و حجم عظیمی از ثروت ایران و مردم هزینه سیاست های منطقه ای ایران شده و میلونها نفر از مردم به فقر کشانده شده اند.
نصیری افزود: امام علی ع شریعت و احکام شرع را هم در خدمت به مردم و جامعه می خواست و اگر در موردی اجرای حکم شرعی موجب آسیب دیدن انسجام اجتماعی و وحدت ملی می شد، از آن صرف نظر می کرد. روایتی در کتاب کافی توضیح می دهد که امام از مخالفت با ۲۶ بدعت حرامی که در زمان خلفای پیشین ایجاد شده بود، صرف نظر کرد و اجازه داد به همان روال ادامه پیدا کند. بعد امام می گوید دلیل این امر این است که اگر با این بدعتها مقابله کنیم، اتحاد و انسجام اجتماعی از بین می رود. نصیری ادامه داد حالا ببینید که چگونه دارند برای یک دستمال قیصریه را به آتش می کشد. حجاب اجباری هیچ دلیل محکم شرعی و عقلی ندارد اما نظام عزم خود را جزم کرده است تا بر سر این مساله مردم را به جان هم اندازد.
نصیری در ادامه گفت: به مناسبت شعار زن، زندگی، آزادی به ذکر واقعه ای تاریخی در مورد یکی از زنان مدافع امیرالمؤمنین می پردازم.
سوده همدانی یکی از زنان شاعر بود که با زبانش مجاهده می‌کرد و از امام علی دفاع می کرد. وی پس از شهادت حضرت علی بر معاویه وارد شد. معاویه به او گفت: تو همان هستی که در جنگ صفین لشکر علی را بر ضد ما می‌شوراندی! سوده گفت: گوینده آن شعرها من بودم؛ دوستی و پیروی از حق که در وجود علی بود مرا بر آن داشت که از علی حمایت کنم. بعد معاویه از او پرسید: حاجت تو چیست؟ سوده گفت: شکایتم از فرماندار ستمگرت “بسربن ارطات” است که او را بر گرده مردم سوار کرده‌ای و اموال ما را غارت می‌نماید، آمده‌ام به تو بگویم یا او را کنار بگذار، یا بر ضد او بر می‌خیزیم. معاویه گفت: آیا مرا تهدید می‌کنی؟ بر آن فکرم که تو را نزد او بفرستم، تا هرچه خواست با تو رفتار کند. ناگهان سوده شعری گفت که معنایش این بود: درود خدا بر آن پیکری که اکنون خاک او را فرا گرفته و عدالت همراه او در قبر رفته، او که سوگند خورده بود از حق جدا نگردد. معاویه گفت: “منظورت کیست؟” سوده پاسخ داد: “علی‌ابن ابی‌طالب” معاویه گفت: مگر علی در حق تو چه کرده است؟ سوده گفت: مردی از جانب علی بر ما حکومت می‌کرد، من برای شکایت از او به حضور علی رفتم، وقت ورود من می‌خواست نماز بخواند، چشمش که به من افتاد از نماز خواندن خودداری کرد و با مهربانی به من فرمود: کاری داری؟ من جریان را به عرضش رساندم، او گریه کرد و گفت: خدایا تو شاهدی من به آنها دستور ظلم و ترک حق نداده‌ام. سپس نامه‌ای به این مضمون برای کارگزار خود به این شرح نوشت: «و ای قوم من، پیمانه و ترازو را به عدالت دهید، و حقوق مردم را کم مدهید، و در زمین به فساد سر برمدارید . وقتی نامه را قرائت کردی هرچه نزد توست نگه‌دار تا جانشین تو بیاید و از تو تحویل بگیرد.» به خدا این نامه را به دست من داد و خواندم.
معاویه گفت: علی‌ابن ابی-طالب به شما جرأت داد که در برابر سلطان این چنین گستاخانه سخن بگویید. سپس دستور داد به بسر بنویسند که اموال او را پس دهد و با او خوشرفتاری کند. سوده گفت: این دستور در خصوص خودم هست نه برای همه؟ معاویه گفت: تو را با دیگران چه کار؟ سوده گفت: من هم مثل دیگران اگر دستور همگانی نباشد، خود را قابل ملامت می‌دانم! معاویه گفت: بنویسید که با خودش و کسانش خوشرفتاری کند. سپس معاویه گفت: علی‌ابن ابی‌طالب شما را مغرور و پررو کرد. نصیری در بخش پایانی سخنان خود گفت: با توجه به مبانی حکمرانی دینی که در حکومت امام علی متجلی بود، مردم ایران حق دارند خواستار اصلاحات در حد تدوین قانون اساسی جدید شوند. بر اساس فتوای مشهور فقهای شیعه حکومت دینی در شآن امام معصوم است و در عصر غیبت باید به حکومت عرفی مراجعه کرد. در حکومتهای عرفی مدرن متدینان در اعمال و فعالیتهای دینی خود اگر مستلزم تضییع حق دیگران نباشد آزادند و حتی می توانند حزب سیاسی تشکیل دهند و در چارچوب حکومت عرفی، فعالیت سیاسی و اجتماعی داشته باشند.
نصیری در ادامه سخنان خود به دیگر ویژگیهای مردم سالارانه و دموکراتیک حکومت امام علی ع پرداخت و گفت: محور حکمرانی علوی انسان بود و نه مسلمان. امام به مالک اشتر می گوید حق نداری مردم را به دو دسته مسلمان و نامسلمان تقسیم کنی و بر این اساس کسانی را از حقوقشان محروم کنی. در حالی که شما امروز شاهد خودی و غیر خودی کردن مردم هستید. «دعوت از مردم به مشارکت در امر حکمرانی با انتقاد کردن و مشورت دادن و مقابله با کاریزماتیک شدن حاکم و رهبری» از دیگر ویژگیهایی بود که نصیری برای حکومت امام علی بر شمرد و گفت: یکی از بزرگترین اشتباهات رخ داده در کشور این است که اکثریت مردم و نخبگان را تحت الشعاع قرار داده و بلکه خفه کرد و نادیده گرفته است. «نحوه برخورد امام علی ع با مخالفان خود»، موضوع دیگری بود که نصیری بدان پرداخت و گفت: امام مخالفان خود را از حقوقشان محروم نمی کرد و با آنها به گفتگو می پرداخت. ابن کواء شخصیت معروف جریان خوارج هنگام نماز جماعت خواندن امام با خواندن آیه ای آن مجسمه توحید را متهم به شرک می کند اما امام مانع برخورد حامیان خود با وی می شود و می گوید ما نه ابن کواء را بابت این کار از مسجد اخراج می کنیم و نه حقوق او را از بیت المال قطع می کنیم و با این که می دانم خوارج در تدارک جنگ مسلحانه با من هستند، تا وقتی که آنان دست به شمشیر نبرده و جنگ را آغاز نکرده اند، ما با آنها وارد جنگ نمی شویم. امام بعدا با همین ابن کواء آن قدر گفتگو و احتجاج کرد تا آن که او را از صف خوارج جدا کرد. حضرت با گفتگوهای فراوان با خوارج قبل از جنگ نهروان، دو سوم آنان را از صفوف خوارج جدا کرد. نداشتن زندانی سیاسی و قصاص قبل از جنایت نکردن، دیگر ویژگی حکمرانی علوی در سخنان نصیری بود. وی گفت این مساله را با حوادث رخ داده در جنبش زن، زندگی، آزادی مقایسه کنید که …….
نصیری افزود: در ماجرای انتخابات ۸۸ دهها نفر از نیروهای اصلاح طلب در عصر جمعه انتخابات که هنوز هیچ اتفاقی نیافتاده بود به عنوان اقدام پیشگیرانه دستگیر شدند و سالها زندان کشیدند که از جمله آنان آقای سید مصطفی تاجزاده بود که هفت سال را در انفرادی بدون هیچ جرم و گناهی گذراند. تاجزاده بعد از این همه زندان باز همچنان سخن از اصلاحات در جمهوری اسلامی و گفتگو برای حل معضلات می گفت اما نظام مجددا نتوانست این فعال سیاسی مصلح را تحمل کند و دوباره او را به زندان انداخت.
«نظام قضایی عادلانه»، از دیگر ویژگیهای حکومت علوی درسخنان نصیری بود. نصیری در تشریج این ویژگی گفت که امام ابوالاسود دوئلی را که از اصحاب برجسته امام بود و به عنوان قاضی بصره منصوب کرده بود، از قضاوت عزل می کند به دلیل این که به امام گزارش می رسد او در یکی از جلسات دادرسی، صدایش را در برابر شاکی و متشاکی بالا برده و تند صحبت کرده است. …
نصیری فساد ستیزی و برخورد با مسئولان فاسد و سوء استفاده گر را دیگر ویژگی حکمرانی علوی ذکر کرد وگفت ظرف دو سه سال اخیر وقتی گند فسادهای مالی هنگفت در جمهوری اسلامی در آمد، کسانی از وابستگان به نظام برای توجیه و تطهیر نظام گفتند که حکومت امام علی هم آکنده از فساد و اختلاس بوده است و این ناجوانمردانه و رذیلانه ترین کاری بود که می شد با امام علی ع کرد.
سخنران مراسم شب قدر حزب اتحاد ملت ایران در ادامه سخنان خود گفت: امام علی برای مردم، زندگی و رفاه می خواست و در باره حکمرانی چند ساله خود می گوید: من برای مردم کوفه آب آشامیدنی سالم، نان گندم و سرپناه و مسکن را فراهم کردم که در آن زمان اقدام رفاهی مهمی به شمار می رفته است. و این در حالی است که در حال حاضر زندگی متناسب با شرایط زمانه و در مقایسه با پیشرفتهای دیگر کشورها، از مردم دریغ شده است و حجم عظیمی از ثروت ایران و مردم هزینه سیاست های منطقه ای ایران شده و میلونها نفر از مردم به فقر کشانده شده اند.
نصیری افزود: امام علی ع شریعت و احکام شرع را هم در خدمت به مردم و جامعه می خواست و اگر در موردی اجرای حکم شرعی موجب آسیب دیدن انسجام اجتماعی و وحدت ملی می شد، از آن صرف نظر می کرد. روایتی در کتاب کافی توضیح می دهد که امام از مخالفت با ۲۶ بدعت حرامی که در زمان خلفای پیشین ایجاد شده بود، صرف نظر کرد و اجازه داد به همان روال ادامه پیدا کند. بعد امام می گوید دلیل این امر این است که اگر با این بدعتها مقابله کنیم، اتحاد و انسجام اجتماعی از بین می رود. نصیری ادامه داد حالا ببینید که چگونه دارند برای یک دستمال قیصریه را به آتش می کشد. حجاب اجباری هیچ دلیل محکم شرعی و عقلی ندارد اما نظام عزم خود را جزم کرده است تا بر سر این مساله مردم را به جان هم اندازد.
نصیری در ادامه گفت: به مناسبت شعار زن، زندگی، آزادی به ذکر واقعه ای تاریخی در مورد یکی از زنان مدافع امیرالمؤمنین می پردازم.
سوده همدانی یکی از زنان شاعر بود که با زبانش مجاهده می‌کرد و از امام علی دفاع می کرد. وی پس از شهادت حضرت علی بر معاویه وارد شد. معاویه به او گفت: تو همان هستی که در جنگ صفین لشکر علی را بر ضد ما می‌شوراندی! سوده گفت: گوینده آن شعرها من بودم؛ دوستی و پیروی از حق که در وجود علی بود مرا بر آن داشت که از علی حمایت کنم. بعد معاویه از او پرسید: حاجت تو چیست؟ سوده گفت: شکایتم از فرماندار ستمگرت “بسربن ارطات” است که او را بر گرده مردم سوار کرده‌ای و اموال ما را غارت می‌نماید، آمده‌ام به تو بگویم یا او را کنار بگذار، یا بر ضد او بر می‌خیزیم. معاویه گفت: آیا مرا تهدید می‌کنی؟ بر آن فکرم که تو را نزد او بفرستم، تا هرچه خواست با تو رفتار کند. ناگهان سوده شعری گفت که معنایش این بود: درود خدا بر آن پیکری که اکنون خاک او را فرا گرفته و عدالت همراه او در قبر رفته، او که سوگند خورده بود از حق جدا نگردد. معاویه گفت: “منظورت کیست؟” سوده پاسخ داد: “علی‌ابن ابی‌طالب” معاویه گفت: مگر علی در حق تو چه کرده است؟ سوده گفت: مردی از جانب علی بر ما حکومت می‌کرد، من برای شکایت از او به حضور علی رفتم، وقت ورود من می‌خواست نماز بخواند، چشمش که به من افتاد از نماز خواندن خودداری کرد و با مهربانی به من فرمود: کاری داری؟ من جریان را به عرضش رساندم، او گریه کرد و گفت: خدایا تو شاهدی من به آنها دستور ظلم و ترک حق نداده‌ام. سپس نامه‌ای به این مضمون برای کارگزار خود به این شرح نوشت: «و ای قوم من، پیمانه و ترازو را به عدالت دهید، و حقوق مردم را کم مدهید، و در زمین به فساد سر برمدارید . وقتی نامه را قرائت کردی هرچه نزد توست نگه‌دار تا جانشین تو بیاید و از تو تحویل بگیرد.» به خدا این نامه را به دست من داد و خواندم.
معاویه گفت: علی‌ابن ابی-طالب به شما جرأت داد که در برابر سلطان این چنین گستاخانه سخن بگویید. سپس دستور داد به بسر بنویسند که اموال او را پس دهد و با او خوشرفتاری کند. سوده گفت: این دستور در خصوص خودم هست نه برای همه؟ معاویه گفت: تو را با دیگران چه کار؟ سوده گفت: من هم مثل دیگران اگر دستور همگانی نباشد، خود را قابل ملامت می‌دانم! معاویه گفت: بنویسید که با خودش و کسانش خوشرفتاری کند. سپس معاویه گفت: علی‌ابن ابی‌طالب شما را مغرور و پررو کرد. نصیری در بخش پایانی سخنان خود گفت: با توجه به مبانی حکمرانی دینی که در حکومت امام علی متجلی بود، مردم ایران حق دارند خواستار اصلاحات در حد تدوین قانون اساسی جدید شوند. بر اساس فتوای مشهور فقهای شیعه حکومت دینی در شآن امام معصوم است و در عصر غیبت باید به حکومت عرفی مراجعه کرد. در حکومتهای عرفی مدرن متدینان در اعمال و فعالیتهای دینی خود اگر مستلزم تضییع حق دیگران نباشد آزادند و حتی می توانند حزب سیاسی تشکیل دهند و در چارچوب حکومت عرفی، فعالیت سیاسی و اجتماعی داشته باشند.
