گروه سیاسی: سایت امتداد نوشت: همین چند وقت پیش بود که مجری برنامه پاورقی اعلام کرد: «من اسکول نظام مقدس نیستم که کف خیابان مبارزه کنیم و برنامه بسازیم بعد شما دیگران را به تلویزیون بیارید» اعتراض او به حضور کسانی چون محمدرضا گلزار و رضا رشیدپور بود اما حالا درست مانند مهرماه سال گذشته که صداوسیما به یکباره خواب نما شد و اصلاح‌طلبان را در برنامه های چالشی مناظره دعوت میکرد، آنتن را به اصلاح طلبان داده است.
علی ربیعی سخنگوی دولت روحانی و دبیرشورای عالی امنیت ملی در دوران سیدمحمد خاتمی به کنایه در یکی از برنامه‌ها که او را دعوت کرده بودند گفته بود: «کاش آوردن ما ها تو تلویزیون مثل نشون دادن زن های بی حجاب دم انتخابات ها نباشه»در هفته گذشته صداوسیما این افراد را به صداوسیما دعوت کرد: «علی ربیعی، علی لاریجانی، سعید لیلاز، علی مطهری مجید انصاری، کواکبیان، آذری جهرمی و محمدعلی ابطحی» کسانی که در موارد دیگر پایشان به صداوسیما باز نمیشود.
علی ربیعی به درستی متوجه شده است. آنها قرار است «تکرار کننده» حرفهایی باشند که صداوسیمای پایداری سالهاست بیان کرده اما دیگر مخاطبی را جذب نمی‌کند. آنها تکرار آن حرفها را از زبان اصلاح طلبان میخواهند بشوند. چراکه دیگر تکرار آن حرفها از زبان حسن عباسی و سعید قاسمی نه تنها مخاطب را جذب نمی کند بلکه پس خواهد زد.
اما همین‌ها اگر در میانه همان برنامه مربوط به بررسی و واکاوی وقایع غزه، فقط یک سئوال ساده بپرسند که مورد پسند آنها نباشد، دیگر پایشان به این برنامه ها باز نمیشود. همانطور که در سال گذشته در میانه وقایعی که در خیابان در جریان بود فضای رسانه را کمی باز کردند. یا در نمونه اخیر وقتی آذری جهرمی نگاه انتقادی خود را نسبت به مسدود کردن فضای اینترنت در ایران بیان کرد با واکنش تند مجری روبه رو شد. درحالی که جهرمی به درستی می‌گفت نمی توان هم کاربران را از فضای شبکه های اجتماعی بین المللی دور کرد و هم انتظار داشت که آنها از گفتمان انقلاب و مقاومت در دنیا دفاع کنند.
از این طرف اما اگر به ماجرا نگاه کنید، صداوسیما یک رسانه ملی است. با پول بیت المال کار می کند. ضمن آنکه همه سلیقه ها باید در آن حضور داشته و کارمند آن باشد و اینگونه که الان هست فقط یکسری از مجریان خاص آن را در تملک خود نداشته باشند، می باید همه سلیقه های فکری هم در آن دیده شوند. نه فقط امروز بلکه در تمام طول سال همه افراد حق دارند در صداوسیما کسانی را ببینند که حرف آنها را تکرار می کنند. اما این روند فقط به حالتی استثناگونه خواهان حضور صدای متفاوت است. به عبارت روشنتر: آنها فقط در جایی به دیگران تریبون می دهند که دربست در تایید سیاست های مورد نظرشان حرف بزنند.
علی ربیعی سخنگوی دولت روحانی و دبیرشورای عالی امنیت ملی در دوران سیدمحمد خاتمی به کنایه در یکی از برنامه‌ها که او را دعوت کرده بودند گفته بود: «کاش آوردن ما ها تو تلویزیون مثل نشون دادن زن های بی حجاب دم انتخابات ها نباشه»در هفته گذشته صداوسیما این افراد را به صداوسیما دعوت کرد: «علی ربیعی، علی لاریجانی، سعید لیلاز، علی مطهری مجید انصاری، کواکبیان، آذری جهرمی و محمدعلی ابطحی» کسانی که در موارد دیگر پایشان به صداوسیما باز نمیشود.
علی ربیعی به درستی متوجه شده است. آنها قرار است «تکرار کننده» حرفهایی باشند که صداوسیمای پایداری سالهاست بیان کرده اما دیگر مخاطبی را جذب نمی‌کند. آنها تکرار آن حرفها را از زبان اصلاح طلبان میخواهند بشوند. چراکه دیگر تکرار آن حرفها از زبان حسن عباسی و سعید قاسمی نه تنها مخاطب را جذب نمی کند بلکه پس خواهد زد.
اما همین‌ها اگر در میانه همان برنامه مربوط به بررسی و واکاوی وقایع غزه، فقط یک سئوال ساده بپرسند که مورد پسند آنها نباشد، دیگر پایشان به این برنامه ها باز نمیشود. همانطور که در سال گذشته در میانه وقایعی که در خیابان در جریان بود فضای رسانه را کمی باز کردند. یا در نمونه اخیر وقتی آذری جهرمی نگاه انتقادی خود را نسبت به مسدود کردن فضای اینترنت در ایران بیان کرد با واکنش تند مجری روبه رو شد. درحالی که جهرمی به درستی می‌گفت نمی توان هم کاربران را از فضای شبکه های اجتماعی بین المللی دور کرد و هم انتظار داشت که آنها از گفتمان انقلاب و مقاومت در دنیا دفاع کنند.
از این طرف اما اگر به ماجرا نگاه کنید، صداوسیما یک رسانه ملی است. با پول بیت المال کار می کند. ضمن آنکه همه سلیقه ها باید در آن حضور داشته و کارمند آن باشد و اینگونه که الان هست فقط یکسری از مجریان خاص آن را در تملک خود نداشته باشند، می باید همه سلیقه های فکری هم در آن دیده شوند. نه فقط امروز بلکه در تمام طول سال همه افراد حق دارند در صداوسیما کسانی را ببینند که حرف آنها را تکرار می کنند. اما این روند فقط به حالتی استثناگونه خواهان حضور صدای متفاوت است. به عبارت روشنتر: آنها فقط در جایی به دیگران تریبون می دهند که دربست در تایید سیاست های مورد نظرشان حرف بزنند.
