گروه اقتصادی: نگاهی به تخمین‌های صندوق بین المللی پول (IMF) نشان می‌دهد که بسیاری از کشورهای درسال گذشته کاهش رشد اقتصادی را تجربه کرده‌اند. در این میان ۱۰ اقتصاد با بیشترین رشد اقتصادی در سال گذشته رشد اقتصادی بیش از ۶ درصد را ثبت کردند که در میان آن‌ها رشد دو اقتصاد اول جالب توجه است.
اکوایران، “گویان”، واقع در سواحل شمال شرقی آمریکای جنوبی به عنوان یکی از نیرو‌های مهم اقتصادی درحال ظهور است. طبق اطلاعات صندوق بین المللی پول (IMF)، تولید ناخالص داخلی واقعی این کشور ۸۰۰ هزار نفری، حدود “۳۸ درصد” در سال ۲۰۲۳ رشد داشته است، به‌طوری که هیچ کشوری نتوانسته است در سال گذشته چنین رشد اقتصادی را ثبت کند.
عامل اصلی این رشد در تولید نفت این کشور نهفته است. در سال ۲۰۱۵، شرکت نفت و گاز “اکسون موبیل” ذخایر نفتی قابل توجهی را در سواحل این کشور کشف کرد. طبق تخمین‌ها، بلوکی که به نام “استابروک” شناخته می‌شود ذخایری معادل ده‌ها میلیارد بشکه را در خود جای داده است.
براساس گزارشی از بلومبرگ، چاه‌های جدید روزانه ۶۴۵ هزار بشکه نفت تولید می‌کنند که به درآمد ۱.۶ میلیارد دلاری برای دولت گویان در ۲۰۲۳ منجر شد. اقتصاد این کشور در پنج سال گذشته چهار برابر شده است و از یکی از پایین‌ترین عملکرد‌ها در منطقه به سریع‌ترین رشد در جهان طی دو سال متوالی رسید. ذخایر نفتی نسبت به جمعیت گویان به قدری بزرگ است که برخی پیش بینی‌ها نشان می‌دهد که این کشور با پشت سر گذاشتن کویت به بزرگترین تولیدکننده سرانه نفت خام جهان تبدیل شده است و ۱۶ درصد رشد خالص عرضه نفت را تا سال ۲۰۲۸ به خود اختصاص می‌دهد.
اکتشاف نفت تا حد زیادی برای گویان، کشوری که میان ونزوئلا و سورینام در سواحل اقیانوس اطلس شمالی قرار گرفته است، یک موهبت بوده است. اما این مستعمره سابق بریتانیا باید مسیری روبه جلو طی کند که از “نفرین منابعی” که دولت‌های نفتی را که به‌شدت به منابع طبیعی متکی هستند و در عین حال سایر حوزه‌های اقتصادی را رها می‌کنند، اجتناب کند.
تنها اقتصادی که از رونق اقتصادی گویان در سال ۲۰۲۳ پیشی گرفت، “منطقه اداری ویژه ماکائو در چین” است. ماکائو شبه جزیره‌ای در دریای جنوبی چین است که تا سال ۱۹۹۹ میلادی مستعمره پرتغال بود، ولی اکنون بخشی از خاک مناطق ویژه اداری کشور چین محسوب می‌شود که به صورت خودمختار اداره می‌شود و فرهنگ آن آمیزه‌ای از فرهنگ چینی و پرتغالی است.
ماکائو به عنوان “لاس وگاس آسیا” شناخته می‌شود، به طوری که به یک مرکز پر جنب‌وجوش برای تجارت و سرگرمی تبدیل شده است. رشد تولید ناخالص داخلی بیش از ۷۴ درصدی آن عمدتاً ناشی از حوزه‌هایی، چون گردشگری، قمار و املاک و مستغلات است. ابتکارات دولت برای تنوع بخشیدن به اقتصاد و تقویت مشارکت‌های بین المللی نیز به رشد اقتصادی کمک کرده است.
طبق داده‌های IMF، لیبی، مالدیو، ساموا، فیجی، ارمنستان، موزامبیک، کنگو و تاجکستان به ترتیب پس از ماکائو و گویان بیشترین رشد‌های اقتصادی را در ۲۰۲۳ به ثبت رسانده‌اند.
“هند”، اما در دو سال گذشته بالاترین رشد اقتصادی را در میان اقتصاد‌های بزرگ جهان داشته است و پیش بینی می‌شود در سال جاری نیز باتوجه به پیشرفت شهرنشینی و صنعتی سازی همچنان جایگاه خود را حفظ کند.
IMF رشد اقتصادی ۲۰۲۳ هند را در آخرین به روز رسانی خود ۶.۷ درصد تخمین زده است که بالاتر از رشد ۵.۲ درصدی چین و بیش از دوبرابر میانگین رشد اقتصادی ۳.۱ درصدی جهان بوده است.
اقتصاد و جمعیت هند به چین بین اواخر دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ شباهت دارد، که نشان می‌دهد ممکن است دو دهه دیگر با رشد سریع و همچنین افزایش شدید مصرف انرژی همراه باشد.
اکوایران، “گویان”، واقع در سواحل شمال شرقی آمریکای جنوبی به عنوان یکی از نیرو‌های مهم اقتصادی درحال ظهور است. طبق اطلاعات صندوق بین المللی پول (IMF)، تولید ناخالص داخلی واقعی این کشور ۸۰۰ هزار نفری، حدود “۳۸ درصد” در سال ۲۰۲۳ رشد داشته است، به‌طوری که هیچ کشوری نتوانسته است در سال گذشته چنین رشد اقتصادی را ثبت کند.
عامل اصلی این رشد در تولید نفت این کشور نهفته است. در سال ۲۰۱۵، شرکت نفت و گاز “اکسون موبیل” ذخایر نفتی قابل توجهی را در سواحل این کشور کشف کرد. طبق تخمین‌ها، بلوکی که به نام “استابروک” شناخته می‌شود ذخایری معادل ده‌ها میلیارد بشکه را در خود جای داده است.
براساس گزارشی از بلومبرگ، چاه‌های جدید روزانه ۶۴۵ هزار بشکه نفت تولید می‌کنند که به درآمد ۱.۶ میلیارد دلاری برای دولت گویان در ۲۰۲۳ منجر شد. اقتصاد این کشور در پنج سال گذشته چهار برابر شده است و از یکی از پایین‌ترین عملکرد‌ها در منطقه به سریع‌ترین رشد در جهان طی دو سال متوالی رسید. ذخایر نفتی نسبت به جمعیت گویان به قدری بزرگ است که برخی پیش بینی‌ها نشان می‌دهد که این کشور با پشت سر گذاشتن کویت به بزرگترین تولیدکننده سرانه نفت خام جهان تبدیل شده است و ۱۶ درصد رشد خالص عرضه نفت را تا سال ۲۰۲۸ به خود اختصاص می‌دهد.
اکتشاف نفت تا حد زیادی برای گویان، کشوری که میان ونزوئلا و سورینام در سواحل اقیانوس اطلس شمالی قرار گرفته است، یک موهبت بوده است. اما این مستعمره سابق بریتانیا باید مسیری روبه جلو طی کند که از “نفرین منابعی” که دولت‌های نفتی را که به‌شدت به منابع طبیعی متکی هستند و در عین حال سایر حوزه‌های اقتصادی را رها می‌کنند، اجتناب کند.
تنها اقتصادی که از رونق اقتصادی گویان در سال ۲۰۲۳ پیشی گرفت، “منطقه اداری ویژه ماکائو در چین” است. ماکائو شبه جزیره‌ای در دریای جنوبی چین است که تا سال ۱۹۹۹ میلادی مستعمره پرتغال بود، ولی اکنون بخشی از خاک مناطق ویژه اداری کشور چین محسوب می‌شود که به صورت خودمختار اداره می‌شود و فرهنگ آن آمیزه‌ای از فرهنگ چینی و پرتغالی است.
ماکائو به عنوان “لاس وگاس آسیا” شناخته می‌شود، به طوری که به یک مرکز پر جنب‌وجوش برای تجارت و سرگرمی تبدیل شده است. رشد تولید ناخالص داخلی بیش از ۷۴ درصدی آن عمدتاً ناشی از حوزه‌هایی، چون گردشگری، قمار و املاک و مستغلات است. ابتکارات دولت برای تنوع بخشیدن به اقتصاد و تقویت مشارکت‌های بین المللی نیز به رشد اقتصادی کمک کرده است.
طبق داده‌های IMF، لیبی، مالدیو، ساموا، فیجی، ارمنستان، موزامبیک، کنگو و تاجکستان به ترتیب پس از ماکائو و گویان بیشترین رشد‌های اقتصادی را در ۲۰۲۳ به ثبت رسانده‌اند.
“هند”، اما در دو سال گذشته بالاترین رشد اقتصادی را در میان اقتصاد‌های بزرگ جهان داشته است و پیش بینی می‌شود در سال جاری نیز باتوجه به پیشرفت شهرنشینی و صنعتی سازی همچنان جایگاه خود را حفظ کند.
IMF رشد اقتصادی ۲۰۲۳ هند را در آخرین به روز رسانی خود ۶.۷ درصد تخمین زده است که بالاتر از رشد ۵.۲ درصدی چین و بیش از دوبرابر میانگین رشد اقتصادی ۳.۱ درصدی جهان بوده است.
اقتصاد و جمعیت هند به چین بین اواخر دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ شباهت دارد، که نشان می‌دهد ممکن است دو دهه دیگر با رشد سریع و همچنین افزایش شدید مصرف انرژی همراه باشد.
