گروه سیاسی: روزنامه جمهوری اسلامی در مطلبی به انتقاد از زیاده روی در تقدیس شهدای سقوط بالگرد پرداخت.
این روزنامه نوشت: اینکه فلان فرماندار به خود حق بدهد پای امام زمان علیه‌السلام را در سانحه هوائی به میان بکشد و از نگرانی و رفت و آمد همراه با اضطراب آن حضرت سخن بگوید، به هیچ وجه در چارچوب تفکر اسلامی نمی‌گنجد.
شهدای این سانحه هوائی هرکدام دارای شخصیت ویژه‌ای بودند که در جای خود قابل تحسین و تقدیرند و در تجلیل از آنها باید به کارنامه و تفکر آنها استناد شود. تشبیه کردن آنها به این و آن و خرج کردن سیره و سنت آنان برای اسطوره‌سازی از این شهدا با هیچ معیاری منطبق نیست.
شهدا جایگاه خاص خود را دارند که می‌توانند با در دست داشتن کارنامه‌های عملی خود از احترام متناسب با خودشان برخوردار باشند و مردم قدرشناس ایران نیز با توجه به همین کارنامه‌ها به وظیفه تکریم آنها عمل خواهند کرد. اینکه رسانه ملی به تکریم این شهدا همت بگمارد قابل تحسین است ولی اهالی کار رسانه‌ای می‌دانند که زیاده‌روی در این کار و خرج کردن از اعتبار دیگران در این زمینه، این اقدام تبلیغی را به ضدتبلیغ تبدیل می‌کند. زیاده‌روی در تبلیغات شهری نیز همین ضرر را دارد و نتیجه اینست که قبل از هرکس به خودِ این شهدا ظلم می‌شود. علاوه بر این، عده‌ای نیز برداشت‌هائی از این زیاده‌روی‌ها پیدا می‌کنند که به ضرر نظام و کشور و حتی خود بانیان این قبیل تبلیغات افراطی است.
معلوم نیست سرگرم شدن به این امور در شرایطی که کشور به روشن شدن علت این حادثه دلخراش و فاجعه‌بار نیازمند است، چه وجهی دارد. پرداختن به این سرگرمی‌ها اولویت کشور نیست و مسئولان باید به جای این قبیل امور به سؤال‌های متعدد مردم در زمینه این فاجعه پاسخ بدهند و راهکاری برای جلوگیری از تکرار آن پیدا کنند. آینده کشور را اینگونه می‌توان در برابر چنین فاجعه‌هائی تضمین کرد.
این روزنامه نوشت: اینکه فلان فرماندار به خود حق بدهد پای امام زمان علیه‌السلام را در سانحه هوائی به میان بکشد و از نگرانی و رفت و آمد همراه با اضطراب آن حضرت سخن بگوید، به هیچ وجه در چارچوب تفکر اسلامی نمی‌گنجد.
شهدای این سانحه هوائی هرکدام دارای شخصیت ویژه‌ای بودند که در جای خود قابل تحسین و تقدیرند و در تجلیل از آنها باید به کارنامه و تفکر آنها استناد شود. تشبیه کردن آنها به این و آن و خرج کردن سیره و سنت آنان برای اسطوره‌سازی از این شهدا با هیچ معیاری منطبق نیست.
شهدا جایگاه خاص خود را دارند که می‌توانند با در دست داشتن کارنامه‌های عملی خود از احترام متناسب با خودشان برخوردار باشند و مردم قدرشناس ایران نیز با توجه به همین کارنامه‌ها به وظیفه تکریم آنها عمل خواهند کرد. اینکه رسانه ملی به تکریم این شهدا همت بگمارد قابل تحسین است ولی اهالی کار رسانه‌ای می‌دانند که زیاده‌روی در این کار و خرج کردن از اعتبار دیگران در این زمینه، این اقدام تبلیغی را به ضدتبلیغ تبدیل می‌کند. زیاده‌روی در تبلیغات شهری نیز همین ضرر را دارد و نتیجه اینست که قبل از هرکس به خودِ این شهدا ظلم می‌شود. علاوه بر این، عده‌ای نیز برداشت‌هائی از این زیاده‌روی‌ها پیدا می‌کنند که به ضرر نظام و کشور و حتی خود بانیان این قبیل تبلیغات افراطی است.
معلوم نیست سرگرم شدن به این امور در شرایطی که کشور به روشن شدن علت این حادثه دلخراش و فاجعه‌بار نیازمند است، چه وجهی دارد. پرداختن به این سرگرمی‌ها اولویت کشور نیست و مسئولان باید به جای این قبیل امور به سؤال‌های متعدد مردم در زمینه این فاجعه پاسخ بدهند و راهکاری برای جلوگیری از تکرار آن پیدا کنند. آینده کشور را اینگونه می‌توان در برابر چنین فاجعه‌هائی تضمین کرد.
