ایلنا،عباس خان محمدی با اشاره به تعلل در تصویب طرح ساماندهی کارکنان دولت گفت: یکی از طرحهای مهمی که در مجلس یازدهم کلید خورد و کارگرانِ بسیاری را امیدوار کرد، طرح ساماندهی بود، که آنطور که از ابتدا مطرح شد، قرار بود با تصویبِ این طرح قرارداد پیمانکاران در کار‌های ماهیتا دائم لغو و کارگران با شرکت قرارداد مستقیم شوند.
وی گفت: کارگران پیمانکاری از همان ابتدای ورود پیمانکاران به بازار روابط کار تا همین امروز مشکلات بسیاری دارند، از حقوق‌هایی که دیرتر پرداخت می‌شود و گاهی اوقات اصلا پرداخت نمی‌شود، گرفته تا مشکلاتِ مربوط به رد نشدنِ کامل سابقه بیمه و مشکلاتِ مربوط به ناتوانی در بازنشستگیِ سخت و زیان‌آور. بسیاری از کارگران پیمانکاری با مشکلِ تضییع حقوق خود بعد از پایانِ قراردادِ پیمانکار با شرکتِ مادر مواجه شده‌اند. این مشکلات البته برای همه‌ی کارگران قرارداد موقت وجود دارد، اما کارگران پیمانکاری وضعیتی به مراتب بدتر دارند.
خان‌محمدی ادامه داد: طرح ساماندهی قرار بود به کمک نیروهای شرکتی بیاید، اما بعد از حدود سه سال هنوز به نتیجه نرسیده و این نگرانی وجود دارد که در نهایت طرحی حداقلی به تصویب برسد فقط برای اینکه بگویند کاری انجام داده‌ایم و صدای مطالبه‌ی کارگران را خاموش کنند.
این فعال کارگری بیان کرد: کارگران همچنان در انتظار تصویب این طرح برای رسیدن به مهم‌ترین خواسته‌ی خود هستند. این طرح در حال حاضر در مجمع تشخیص مصلحت نظام است و منتظریم ببینیم چه اتفاقی در نهایت برای این طرح می‌افتد.
خان محمدی گفت: جای تأسف دارد که با وجودِ اهمیت این طرح برای کارگران و با وجودِ اینکه مرکز پژوهش‌های مجلس بار‌ها بر نداشتنِ بار مالیِ این طرح برای دولت تأکید کرده، باز هم این طرح به تعویق می‌افتد. نگرانیم که فشار کارفرمایان و پیمانکارانِ قدرتمند مانع از به نتیجه رسیدنِ طرح شود.
وی بیان کرد: کارگران بسیاری پیگیرِ موضوع طرح ساماندهی کارکنان دولت هستند؛ معلمان، نیروهای مخابرات، کارکنان وزارت برق، کارکنان وزارت نفت، کارکنان شهرداری و…. این کارگران سال‌های سال همپای نیروهای قراردادی و رسمی کار کرده‌اند، اما حقوق بسیار ناچیزی گرفته‌اند و حتی بسیاری از حقوق اولیه و کاملا بدیهیِ یک کارگر را از دست‌شان درآورده‌اند. آن‌ها حق دارند پیگیرِ و نگرانِ به نتیجه رسیدن طرح ساماندهی باشند.
خان محمدی در پایان گفت: امیدواریم دولت و مجلس جدید توجه ویژه‌ای به کارگران داشته باشند و زمینه را برای رسیدنِ کارگران به حقوقشان فراهم کنند. در حال حاضر، و با توجه به بازار متزلزلِ روابط کار برای کارگران، تضمینی وجود ندارد که کارگران حداقلی‌ترین و بدیهی‌ترین حقوقشان را از دست ندهند.
