گروه سیاسی: حمایت روزنامه کیهان از چین و روسیه که حملات اسرائیل به ایران را محکوم نکرده‌اند شگفت‌انگیز است.
این روزنامه که همواره مدافع روسیه و چین است نوشت:
روزنامه هم میهن، دیروز تیتر زد: بررسی مواضع رسمی مسکو و چین پس از حمله اسرائیل به خاک ایران: چین و روسیه کجا هستند؟
فاضل میبدی هم توئیت زده: «چرا روسیه، حمله اسرائیل را محکوم نکرد؟» و روزنامه شرق می‌نویسد: «برای پایان دادن به حملات متقابل ایران و اسرائیل، باید با اروپا و آمریکا مذاکره کرد. آمریکا تنها کشوری است که ممکن است بتواند بر خودسری‌های اسرائیل لگام بزند. ایران باید هرچه زودتر تعاملات و کار با آمریکا و اروپا را شروع کند».
اما واقعیت‌های صحنه سیاست چه می‌گوید؟ ما در حالی که با خصومت صد در صدی و فزاینده آمریکا و اروپا در ادوار مختلف روبه‌رو بوده‌ایم، توانستیم شراکت‌های اقتصادی و سیاسی با کشورهایی مانند چین و روسیه برقرار کنیم و از فشارهای غرب بکاهیم. در عین حال، هرگز برای امنیت و اقتدار خود، به امید هیچ کشوری ننشستیم و توانستیم موفقیت‌های بزرگی از جمله در حوزه دفاعی و نظامی به دست‌آوریم که حیرت شرق و غرب را برانگیخته است.
در موضوع شرارت رژیم صهیونیستی و نقش آمریکا هم، ماجرا کاملاً روشن است. آقای عراقچی وزیر امور خارجه، اخیراً تصریح کرد: «رژیم اسرائیل بدون آمریکا هیچ توانی در منطقه ندارد و آمریکا در تمام جنایت‌هایی که اسرائیل در منطقه از جمله در غزه و لبنان انجام داده شریک است. در عملیات اخیر نیز، مشارکت آمریکایی‌ها کاملاً برای ما روشن است و حداقل آن این است یک کریدور فضائی در اختیار اسرائیل قرار داده‌اند».
صحنه پریشب شورای امنیت سازمان ملل هم فضا را کاملاً روشن کرد. آقای ایروانی، نماینده کشورمان در این نشست گفت: «آمریکا در تجاوزات رژیم صهیونیستی، شریک جرم است و عواقب آن را متحمل خواهد شد. این حمایت بی‌قید و شرط، رژیم صهیونیستی را وقیح‌تر کرده است. پاسخ ما به رژیم صهیونیستی کاملاً منطبق با حقوق بین‌الملل خواهد بود».
اما مواضع چین، روسیه و آمریکا در نشست شورای امنیت؛ نماینده روسیه در این نشست گفت: «حملۀ اسرائیل به ایران، غیرمسئولانه بود. آمریکا نه‌تنها سعی نکرد آن‌ها را منصرف کند، بلکه گفت که اسرائیل می‌تواند حمله کند. واشنگتن علاوه‌بر هماهنگی، اطلاعات هم در اختیار اسرائیل قرار داده است. ایران به شکل بی‌سابقه‌ای خویشتنداری پیشه کرده و کوشیده به اقدام غیرقابلِ پذیرشِ اسرائیل، با آرامش پاسخ دهد. اسرائیل با حمایتِ آمریکا جرئت می‌کند که کارهای فعلی‌اش را در منطقه ادامه دهد. اقدامات خصمانه اسرائیل علیه ایران باید متوقف شوند. از اسرائیل می‌خواهیم از اقدامات تحریک‌آمیز بیشتر خودداری کند؛ چراکه برایش عواقب خواهد داشت».
نماینده چین هم اظهار کرد: «ما هرگونه حمله به ایران را محکوم می‌کنیم. ما با هرگونه اقدام تهاجمی که صلح و امنیت منطقه را تهدید کند، مخالف و به‌شدت نگران تشدید تنش‌ها و اقدامات اسرائیل هستیم. برای حل تنش‌ها در خاورمیانه نیاز به آتش‌بس در غزه هستیم. برخی از طرف‌های شورای امنیت حاضر نیستند که همکاری کنند.
اما موضع وقاحت‌آمیز نماینده آمریکا: «ما به حمایت خود از اسرائیل ادامه خواهیم داد و همیشه در کنار اسرائیل خواهیم بود. از ایران می‌خواهیم حملاتش به اسرائیل را متوقف کند. اسرائیل حق دارد در برابر اقدامات ایران از خودش دفاع کند و پاسخ متناسب بدهد سخنان حمایت‌آمیزِ نمایند روسیه از ایران بی‌ارزش بود. حمایتِ روسیه از ایران باعث نمی‌شود که ارادۀ خود را از دست بدهیم. روسیه از ایران حمایت می‌کند تا در مقابل از حمایتِ ایران برخوردار باشد».
چرا درست دیدن این صحنه روشن، برای برخی عناصر سیاسی دشوار است؟ ایراد، از فهم نادرست است، یا از سرسپردگی؟ درست در متن شرارت‌های دشمن، این تحلیل‌های گمراه‌کننده اتفاقی است یا از ستاد مشخصی، هماهنگی و مدیریت می‌شود؟
این روزنامه که همواره مدافع روسیه و چین است نوشت:
روزنامه هم میهن، دیروز تیتر زد: بررسی مواضع رسمی مسکو و چین پس از حمله اسرائیل به خاک ایران: چین و روسیه کجا هستند؟
فاضل میبدی هم توئیت زده: «چرا روسیه، حمله اسرائیل را محکوم نکرد؟» و روزنامه شرق می‌نویسد: «برای پایان دادن به حملات متقابل ایران و اسرائیل، باید با اروپا و آمریکا مذاکره کرد. آمریکا تنها کشوری است که ممکن است بتواند بر خودسری‌های اسرائیل لگام بزند. ایران باید هرچه زودتر تعاملات و کار با آمریکا و اروپا را شروع کند».
اما واقعیت‌های صحنه سیاست چه می‌گوید؟ ما در حالی که با خصومت صد در صدی و فزاینده آمریکا و اروپا در ادوار مختلف روبه‌رو بوده‌ایم، توانستیم شراکت‌های اقتصادی و سیاسی با کشورهایی مانند چین و روسیه برقرار کنیم و از فشارهای غرب بکاهیم. در عین حال، هرگز برای امنیت و اقتدار خود، به امید هیچ کشوری ننشستیم و توانستیم موفقیت‌های بزرگی از جمله در حوزه دفاعی و نظامی به دست‌آوریم که حیرت شرق و غرب را برانگیخته است.
در موضوع شرارت رژیم صهیونیستی و نقش آمریکا هم، ماجرا کاملاً روشن است. آقای عراقچی وزیر امور خارجه، اخیراً تصریح کرد: «رژیم اسرائیل بدون آمریکا هیچ توانی در منطقه ندارد و آمریکا در تمام جنایت‌هایی که اسرائیل در منطقه از جمله در غزه و لبنان انجام داده شریک است. در عملیات اخیر نیز، مشارکت آمریکایی‌ها کاملاً برای ما روشن است و حداقل آن این است یک کریدور فضائی در اختیار اسرائیل قرار داده‌اند».
صحنه پریشب شورای امنیت سازمان ملل هم فضا را کاملاً روشن کرد. آقای ایروانی، نماینده کشورمان در این نشست گفت: «آمریکا در تجاوزات رژیم صهیونیستی، شریک جرم است و عواقب آن را متحمل خواهد شد. این حمایت بی‌قید و شرط، رژیم صهیونیستی را وقیح‌تر کرده است. پاسخ ما به رژیم صهیونیستی کاملاً منطبق با حقوق بین‌الملل خواهد بود».
اما مواضع چین، روسیه و آمریکا در نشست شورای امنیت؛ نماینده روسیه در این نشست گفت: «حملۀ اسرائیل به ایران، غیرمسئولانه بود. آمریکا نه‌تنها سعی نکرد آن‌ها را منصرف کند، بلکه گفت که اسرائیل می‌تواند حمله کند. واشنگتن علاوه‌بر هماهنگی، اطلاعات هم در اختیار اسرائیل قرار داده است. ایران به شکل بی‌سابقه‌ای خویشتنداری پیشه کرده و کوشیده به اقدام غیرقابلِ پذیرشِ اسرائیل، با آرامش پاسخ دهد. اسرائیل با حمایتِ آمریکا جرئت می‌کند که کارهای فعلی‌اش را در منطقه ادامه دهد. اقدامات خصمانه اسرائیل علیه ایران باید متوقف شوند. از اسرائیل می‌خواهیم از اقدامات تحریک‌آمیز بیشتر خودداری کند؛ چراکه برایش عواقب خواهد داشت».
نماینده چین هم اظهار کرد: «ما هرگونه حمله به ایران را محکوم می‌کنیم. ما با هرگونه اقدام تهاجمی که صلح و امنیت منطقه را تهدید کند، مخالف و به‌شدت نگران تشدید تنش‌ها و اقدامات اسرائیل هستیم. برای حل تنش‌ها در خاورمیانه نیاز به آتش‌بس در غزه هستیم. برخی از طرف‌های شورای امنیت حاضر نیستند که همکاری کنند.
اما موضع وقاحت‌آمیز نماینده آمریکا: «ما به حمایت خود از اسرائیل ادامه خواهیم داد و همیشه در کنار اسرائیل خواهیم بود. از ایران می‌خواهیم حملاتش به اسرائیل را متوقف کند. اسرائیل حق دارد در برابر اقدامات ایران از خودش دفاع کند و پاسخ متناسب بدهد سخنان حمایت‌آمیزِ نمایند روسیه از ایران بی‌ارزش بود. حمایتِ روسیه از ایران باعث نمی‌شود که ارادۀ خود را از دست بدهیم. روسیه از ایران حمایت می‌کند تا در مقابل از حمایتِ ایران برخوردار باشد».
چرا درست دیدن این صحنه روشن، برای برخی عناصر سیاسی دشوار است؟ ایراد، از فهم نادرست است، یا از سرسپردگی؟ درست در متن شرارت‌های دشمن، این تحلیل‌های گمراه‌کننده اتفاقی است یا از ستاد مشخصی، هماهنگی و مدیریت می‌شود؟
