مدیر کل سیاسی و بین‌الملل وزارت خارجه در یادداشتی نوشت: اظهارات روز گذشته تونی بلر نخست‌وزیر سابق انگلیس در گفت‌وگو با فرید زکریا، خبرنگار سی.ان.ان یکبار دیگر موضوع حمله آمریکا و انگلیس و متحدین آنها به عراق را به موضوع اصلی مورد توجه رسانه‌های خبری و تحلیلی جهان مبدل کرد.
اظهارات بلر کوتاه و بسیار تکان دهنده بود. وی گفت”من بابت این حقیقت که اطلاعات محرمانه دریافتی ما غلط بودند عذرخواهی می‌کنم. اگرچه صدام به میزان گسترده ای از سلاح‌های شیمیایی علیه مردم خودش و دیگران استفاده کرد اما برنامه شیمیایی وی آنطور که ما فکر می‌کردیم نبود… من همچنین به خاطر برخی اشتباهات در طرح ریزی و بخصوص اشتباه در درک رخدادهای پس از برکناری یک دولت عذرخواهی می‌کنم. در آنچه که برخی می‌گویند که خیزش داعش به حمله برمی‌گردد، حقایقی وجود دارد. البته نمی‌توان گفت کسانی که در برکناری صدام در سال دو هزار و سه دست داشتند هیچ مسئولیتی در قبال شرایط سال ۲۰۱۵ ندارند.” این اظهارات از این جهت مهم هستند که به یک مسئله تاریخی نمی پردازد بلکه به ریشه های بحث مهمی می‌پردازد که امروز مهمترین موضوع تهدید علیه صلح و امنیت بین‌المللی است.
جنگ عراق در سال ۲۰۰۳ توسط دولت جورج بوش با حمایت جناح نو محافظه کاران آمریکا و با مشارکت متحدین آمریکا مانند انگلیس به اجرا در آمد و هنوز بعد از دوازده سال بیشترین آثار مخرب را برای جهان و منطقه بر جای گذارده است. این عملیات گسترده نظامی که بدون حتی مجوز شورای امنیت به اجرا در آمد نه تنها زیر ساخت امنیتی و اقتصادی و سیاسی عراق را از میان برد بلکه با رشد گروه‌هایی مثل داعش، سوریه را نیز به کام تخریب کشانید و آن کس که بیشترین هزینه را برای این اشتباهات پرداخت مردم این دو کشور بودند. در عراق از سال حمله تا به حال حدود دویست و بیست و چهار هزار نفر کشته و بیش از یک میلیون نفر مجروح شده اند. بسیاری از زیر ساختهای عراق از میان رفته و کشور دچار شکاف‌های بسیار عمیق اقتصادی، سیاسی و اجتماعی شده است و تهدید علیه شهروندان از طریق عملیات انتحاری و انفجارات گسترده روزی نیست که جان بیگناهان را نگیرد.
با قدرت گرفتن داعش که بنا به اعتراف تونی بلر از آثار مستقیم حمله به عراق بوده است نیز تاکنون چندین هزار نفر از مردم سوریه کشته، دهها هزار نفر زخمی و حدود پانزده میلیون نفر از جمعیت بیست و دو میلیون نفری مردم سوریه یا آواره داخلی هستند و یا به خارج از کشور مهاجرت کرده اند. این موارد اثبات می کنند که تصمیم سیاستمداران داخلی و خارجی چقدر آثار مهم و دراز مدتی بر سرنوشت ملتها دارد.
