اصلاح‌طلبان تمام تلاش خود را برای پیروزی در انتخابات ۹۲ و ۹۶ انجام دادند و از هیچ کوششی برای توفیق آقای روحانی خودداری نکردند. اصلاح‌طلبان نه به واسطه روحانی، واعظی، نوبخت و نه به خاطر حزب اعتدال و توسعه و البته نه به خاطر اینکه در این دولت سرمایه‌گذاری انجام دهند تا بعدا به اصلاح‌طلبان پست و مقام داده شود، از روحانی برای پیروزی در انتخابات حمایت کردند.اگر اصلاح‌طلبان در انتخابات ۹۲ و ۹۶ با تمام وجود از حضور روحانی در انتخابات حمایت کردند به واسطه این بود که اعتقاد آن‌ها به توسعه سیاسی، پیشرفت اجتماعی و روند رو به جلوی اصلاحات بود و به غلط یا درست تشخیص آن‌ها در سال ۹۲ یا ۹۶ این بود که بتوانند از نامزدی آقای روحانی پشتیبانی کنند و رئیس‌جمهور شدن ایشان به خیر و صلاح و جنبش اصلاحات ایران خواهد بود و باید به این نکته توجه کرد که هدف و انگیزه اصلی اصلاح‌طلبان برای حمایت از روحانی حرکت کردن اصلاحات در کشور بود.
بعد از پیروزی روحانی در دوره دوم ریاست‌جمهوری و در بیش از ۳ سال ونیم گذشته متاسفانه عملکرد روحانی بیشترین لطمه به جایگاه اصلاح‌طلبان وارد کرد. واعظی به گونه‌ای صحبت می‌کند که انگار اصلاح‌طلبان فقط و فقط برای اینکه به پست و مقام برسند و معاون استاندار یا فرماندار و معاون وزیر بشوند، با روحانی همکاری کردند و او می‌گوید که ما به تعدادی از اصلاح‌طلبان پست و مقام دادیم و اصلاح‌طلبان حق گلایه ندارند. درحالی‌که واعظی فراموش کرده که اگر اصلاح‌طلبان از عملکرد روحانی در دوره دوم ریاست‌جمهوری او انتقاد می‌کنند، به‌خاطر این نبود که چرا اصلاح‌طلبان در دولت مقام نگرفته‌اند. گلایه ما که اتفاقا باید با صدای هرچه بلندتر بیان شود، برای این است که روحانی و سایر نزدیکان روحانی به مطالبات ۲۴ میلیون نفری که به او رای دادند چندان عمل نکردند.انتقاد اصلاح‌طلبان از روحانی به واسطه این نیست که، چون ما باعث پیروزی شما شدیم، به دنبال سهم‌خواهی هستیم، ما اگر از دولت انتقاد می‌کنیم، بابت این است که مطالبات ۲۴ میلیونی را که به او رای داده‌اند در نظر نگرفته است. آقای واعظی ما اگر دولت روحانی انتقاد می‌کنیم برای این است که حتی یکی از آن ۲۴ میلیونی که به شما رای دادند، دیگر حاضر به مشارکت فعال نیستند. این‌ها گلایه از عملکرد رئیس‌جمهور است و اصلاح‌طلبان اصلا به دنبال سهم‌خواهی از دولت نبوده‌اند.
