پنج شب ۱۶ آبان ۱۳۹۸ با جمعی از دوستان در چهارمین یادواره شهدای منطقه دارالمیزان یادمان شهید سید حسین حسینی شرکت کردیم.
یادواره در منزل شهید برگزار بود. هنوز حس و حال سال های دهه شصت را از دست نداده بود. روشن بود که برای برپایی چنین برنامه ای جوانان بسیاری تلاش کرده اند.
کاری جز گفتن سپاس از دست و زبانم بر نمی آید.
دست مریزاد
برنامه ها متنوع بود و هر کدام جذابیت ویژه خودش را داشت؛ اما وصیت نامه شهید که برادر بزرگوارشان آقای سید اسد الله حسینی خواندند، نکاتی داشت که به تعبیر دکتر عباسی
«وصیت نامه زنده است»
گویا شهید حسینی همین چند ماه پیش آن را نوشته و سپس از سریرخاک به اَفلاک پر کشیده است.
شهید در آبان ۱۳۶۱ به شهادت رسیده و وصیت نامه اندکی پیش از شهادت نوشته شده است؛ یعنی ۳۸ سال از آن زمان می گذرد. در یک جمله این وصیت نامه تواصی شهید به حق است.
توصیه به خدمتگزاری به آستان اهلبیت بویژه امام حسین ، طلب بخشش و حلالیت و عذرخواهی از پدر، مادر، همسر، خواهران و برادران، سفارش به برادران جهت رسیدگی به پدر و مادر از نکات مهم و محوری وصیت نامه است.
و اما…
شهید در انجام وصیت نامه به کاستی های سرزمینش پرداخته است. نبود بهداری، برق، مدرسه و راه.
بیایید این چند سطر را با هم بخوانیم:
و از مقامات مسؤول استدعا دارم که به محل دار المیزان رسیدگی به عمل آورند و از همه چیز مهم تر راه است که مردم از این راه در رنج و زحمت به سر می برند امیدوارم که در ساختن راه کوتاهی نشود
حال بیایید با هم برویم به روستای دارالمیزان و دیگر روستاهای این منطقه. خدا نکند برای نخستین بار بخواهی از این راه گذر کنی. دارالمیزان از توابع بخش اسیر شهرستان مُهر است. و جالب است بدانید پالایشگاه گاز پارسیان مهر سومین تولید کننده گاز ایران است. حال چرا این ثروت برای مردم همین سامان هزینه نمی شود از پرسش های همیشگی مردم است.
شهید حسینی ها از ما چه می خواستند و ما اکنون با خواسته ها و امیدهایشان چه کرده ایم ؟
او در آخرین نگاهش به دارالمیزان گفت؛
«لحظه ای درنگ کنید تا سرزمینم را خوب ببینم»
سید حسین!
سر از خاک بردار و نگاهی به سرزمینت کن، خوب ببین، آیا همان گونه که می خواستی شده است؟
شهید چه می خواست؟ چیز خاصی نخواسته بود. فقط درخواست کرده بود از ثروت و دارایی مردم که به رسم امانت در اختیار مسوولان قرار گرفته راهی برای مردم بسازند تا اندکی از رنج های این مردم انقلابی و سخت کوش کاسته شود.
آیا توقع بالایی است که بخواهی از دارایی ات برای رفاه خودت استفاده شود؟
قضاوت با شما
با امید به فردایی بهتر
