ایسنا، هوش مصنوعی یکی از نوین‌ترین و کارآمدترین فناوری‌هایی است که در این دهه ظهور کرده و به تحول حوزه‌های گوناگون منجر شده است. تحولات حاصل از هوش مصنوعی، در حوزه‌هایی مانند ساخت و ساز، سلامت، آموزش، کشاورزی و نظامی ظهور کرده‌اند و همچنان نیز در حال گسترش هستند.
یکی از فناوری‌های مبتنی بر هوش مصنوعی که در چند سال اخیر کاربرد قابل توجهی داشته، فناوری تشخیص چهره است. این فناوری، مورد استفاده سازمان‌های گوناگونی از جمله پلیس و بسیاری از سازمان‌های امنیتی و دولتی دیگر قرار دارد که تلاش می‌کنند تا برنامه‌های نظارتی خود را بهبود ببخشند. الگوریتم‌های مبتنی بر هوش مصنوعی می‌توانند به سازمان‌های مجری قانون در یافتن افراد مورد نظر کمک کنند. این سازمان‌ها می‌توانند با کمک فناوری تشخیص چهره، تصویر فرد مورد نظر خود را در میان مجموعه گسترده‌ای از تصاویر پیدا کنند.
گسترش نوآوری‌های مبتنی بر تشخیص چهره، تنها محدود به پیشرفت در حوزه فناوری نیست؛ بلکه باید خود را برای رعایت اصول اخلاقی و امنیتی و بحث‌هایی که در این باره مطرح می‌شوند نیز آماده کرد.
دانشجویان برخی از دانشگاه‌های آمریکا در ماه مارس، اعتراضاتی را علیه به کار بردن فناوری تشخیص چهره در محوطه دانشگاه، آغاز کردند. آنها طی اعتراضات خود علیه به کارگیری این فناوری، به مطرح کردن این موضوع پرداختند که آموزش باید در محیطی امن صورت بگیرد؛ در حالی که فناوری تشخیص چهره می‌تواند به بیشتر افراد آسیب‌پذیر جامعه ضربه بزند.
معترضان فناوری تشخیص چهره باور دارند که پروژه‌های نظارتی مبتنی بر هوش مصنوعی باید ارزیابی شوند تا نیاز به استفاده از این فناوری در آنها مورد تایید قرار بگیرد.
یک افسر پلیس آمریکا در ماه فوریه طی مصاحبه‌ای گفت که باور دارد منتقدان فناوری تشخیص چهره، اطلاعات دقیق و درستی در مورد به کارگیری این فناوری ندارند. این افراد باید به این سوال پاسخ دهند که چرا پلیس نباید برای شناسایی و دستگیری تبهکاران، از فناوری‌ها به صورت قانونی استفاده کند.
برخی از بررسی‌هایی که اخیرا در مورد پروژه‌های مبتنی بر فناوری تشخیص چهره صورت گرفته‌اند، نشان می‌دهند که ابزار مبتنی بر این فناوری، از شواهد کافی برخوردار نیستند و تصمیمات آنها گاهی ناشی از تبعیض است. به همین دلیل، باید در همه مراحل پروژه‌های نظارتی، خطر وجود تبعیض مورد بررسی قرار بگیرد.
حتی اگر سیستم‌های تشخیص چهره، مشکلات مربوط به دقت و تبعیض را نداشته باشند، به دولت‌ها این قدرت را می‌دهند تا فعالیت‌ها و تعامل مردم را در هر جا که هستند، ردیابی کنند. بدیهی است که در این صورت، نظارت روی اقشار آسیب‌پذیر و بررسی فعالیت‌های آنها به سرعت و سادگی صورت می‌گیرد.
قوانین بسیاری وجود دارند که برای پیشگیری از دسترسی به اطلاعات شخصی افراد وضع شده‌اند و امکان دستیابی به این اطلاعات را از شرکت‌های گوناگون سلب می‌کنند. کسانی که به استفاده از فناوری تشخیص چهره اعتراض می‌کند، باور دارند که این فناوری، امکان دستیابی به تصویر و اطلاعات مردم را برای بسیاری از شرکت‌ها فراهم می‌کند و حریم شخصی آنها را مورد تهدید قرار می‌دهد.
وضع قوانین خاصی برای استفاده از فناوری تشخیص چهره می‌تواند به پیشگیری از سوءاستفاده و حفظ حریم شخصی افراد کمک کند.
انتهای پیام
