یک هفته از شهادت جانباز و آزاده ی شهید احمد مهدی‌پور می‌گذرد و همچنان خبری از مدیران بنیاد شهید و امور ایثارگران استان خوزستان نیست؟! جایی که کمترین توقع این بود این جماعت برای عرض تسلیت به خانواده‌ی شهید حضور پیدا کنند و دستکم برای تسلی خاطر بازماندگان چند دقیقه‌ای وقت بگذارد!
شهید احمد مهدی‌پور داوطلبانه در جبهه های حق علیه باطل حاضر شد. اوایل جنگ بود که به همراه تعدادی از هم‌قطارانش به اسارت دشمن بعثی درآمد و اینجا بود که نزدیک به هشت سال از بهترین روزهای زندگی را زیر شکنجه‌های دشمن بعثی گذشت. شکنجه‌هایی که آثارشان سال‌ها پس از آزادی با سرفه‌های شدید و نفس‌های بریده بریده، خودشان را نشان دادند. اوضاع بد و بدتر شد و بیماری ALS (اعصاب و روان) و بیماری ریوی شهید احمد مهدی‌پور را درگیر کرد.
سختی‌های تحمل درد و هزینه‌های سرسام‌آور درمان از یکسو و بی‌مهری مدیران بنیاد شهید و امور ایثارگران استان خوزستان از سوی دیگر، آنقدر فشار روحی را افزایش داد که دیگر رمقی باقی نگذاشت. این اواخر دردهای پیدا و پنهان شهید احمد مهدی‌پور بر توانش غلبه کرد و تخت بیمارستان تنها مونسش شد. یک هفته از بستری شدن شهید در یکی از بیمارستان‌های شوشتر گذشت؛ پیر و جوان، دوست و آشنا، بستگان، همرزمان و هم سلولی های دوران اسارت همه آمدند، به جز کسانی که غیر از گرفتن عکس‌‌های یادگاری و خنده‌های مصنوعی، وظیفه‌شان رسیدگی به امور جانبازان و آزادگان است؛ منظورمان واضح است. آری هیچ خبری از مدیران بنیاد شهید و امور ایثارگران استان خوزستان نبود.
روزها و هفته‌‌ها گذشت و سراغ گرفتن حتی با یک تماس و حتی پیام دادن اتفاق نیفتاد. تاسف‌بارتر اینکه، در زمانی که برای ادامه درمان قرار شد، شهید احمد مهدی‌پور از بیمارستانی در شهرستان شوشتر به شهرستان اهواز منتقل شود، بیمارستان مبدا بدون در نظر گرفتن شان و مقام و منزلت جانباز و یادگار جبهه و جنگ، برای ترخیص بیمار جانباز، هزینه هایی بابت بستری از خانواده بیمار دریافت کرد، اینجا هم خبری ولو برای دلخوشی خانواده اش از مدیران بنیاد شهید و امور ایثارگران استان خوزستان نشد که نشد. پس از انتقال به بیمارستان اهواز و تحمل رنج بیماری، شهید احمد مهدی پور به دلیل عارضه ی شیمیایی و عفونت شدید ریوی و بیماری ALS(اعصاب و روان) در اوج مظلومیت به آسمان پرکشید و به جمع یاران شهیدش پیوست و این پایان قصه ای پر از غصه ی یکی از یادگاران هشت دفاع مقدس بود.
کم کم ۲۶ مردادماه فرا می رسد و این روز به پاس رشادت ها و تحمل رنج و شکنجه های دوران اسارت، بنام سالروز ورود آزادگان سرافراز ایران اسلامی به میهن در تقویم کشورمان به ثبت رسیده است. اما آزادگان و هم قطاران شهید احمد مهدی پور از بی توجهی مدیران بنیاد شهید و امور ایثارگران استان خوزستان، خشمی در وجودشان نهفته است و اعلام می دارند حالا که شهید احمد مهدی پور در اوج مظلومیت و بی توجهی بنیاد شهید و امور ایثارگران استان خوزستان امسال در کنارمان نیست، نکند مدیران این بنیاد برای گرفتن عکس یادگاری و نمایشی و رفع تکلیف برای سالروز ورود آزادگان به مهین عزیزمان هوس دیدار با ما داشته باشند، آنوقت است که با پاسخ کوبنده ما روبرو خواهند شد.
در پایان، اولا از اصحاب محترم رسانه که زبان گویا و فریاد حق طلبی جامعه به ویژه جانبازان و آزادگان و ایثارگران این مرز و بوم هستند، استدعا داریم صدای مظلومیت ما را به گوش مسئولان برسانید و ثانیا از رئیس‌جمهور محترم جناب دکتر پزشکیان درخواست می‌کنیم، به داد آزادگان و جانبازان و ایثارگران جا مانده از یاران شهیدشان برسید و افرادی را در مناصبی مانند بنیاد شهید و امور ایثارگران به کار بگیرید که پیش از هرچیز درکی درستی از شرایط جانبازان، آزادگان و ایثارگران داشته باشند که بدون هیچ منتی بالاترین داشته یعنی جانشان را نثار امنیت و تمامیت ارضی ایران اسلامی کردند.
و من الله التوفیق
جمعی از یادگاران هشت سال دفاع مقدس استان خوزستان
