، پروفسور عباس اسماعیلی ساری در خصوص تأثیر شیوع کرونا بر محیط زیست، اظهار کرد: شیوع این بیماری با کاهش حمل ونقل عمومی و فعالیت کارخانه‌های صنعتی و… سبب کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای، گوگردی اکسید و بالتبع کاهش گرمایش جهانی شد.
وی افزود: مقابله بشر با کرونا که با استفاده از ماسک، لباس گان پزشکی، مواد ضدعفونی کننده والکل همراه شد، باعث شیوع روزانه صدها میلیون آلودگی شیمیایی در شهرها شد که گاهاً به جهت بی‌توجهی شهروندان در سطح شهر نیز پخش شده و آلودگی محیط زیست را افزایش داده است.
اسماعیلی ساری تصریح کرد: این آلودگی که با تخریب محیط زیست، بی‌شک هزینه‌بر است، می‌تواند بر جانداران و آبزیان نیز اثر گذارد که طبیعتاً با توجه به پایداری هر محیط، مقاومت جانداران و نوع مواد مصرف‌کننده متغیر خواهد بود.
این استاد دانشگاه تاکید کرد: افزایش استفاده از بعضی مواد ضدعفونی کننده همچون الکل که در هوا پخش می‌شود نیز می‌تواند با ورود به سیستم بدن، سبب بروز برخی مشکلات تنفسی برای بشر شود.
وی ادامه داد: این مواد همچنین به عنوان محلول در آب، گاه بر آب‌های سطحی و زیرزمینی تأثیر گذاشته و بر اساس ترکیبات ماده و ویژگی‌های کمی و کیفی آبزیان و… را تحت تأثیر قرار دهد.
اسماعیلی ساری افزود: ویروس کرونا اما همانند دیگر جانداران، ویروس‌ها و… به منظور بقا و ماندگاری باید با محیط زیست سازگار شود که این سازگاری نیز با توجه به شرایط اقلیمی، آب وهوا و همچنین مواجهه بشر با آن تغییر می‌کند.
وی به گفت: تبعات زیست محیطی این ویروس اما با شماری از آثار مثبت اجتماعی، فرهنگی و بهداشت و سلامت همراه بود. گسترش فضای مجازی برای تبادل اطلاعات به ویژه جهت برگزاری کنفرانس‌های علمی خارج از کشور سبب کاهش هزینه، آمد و شد و اتلاف زمان شد که می‌تواند در سال‌های آتی نیز به عنوان یکی از مهمترین دستاوردهای این رویداد ادامه یابد.
