شرایطی که بسیاری از مادران در سراسر جهان با آن روبرو هستند، بسیار سخت است. طبق برآوردهای سازمان بهداشت جهانی، سالانه حدود ۳۰۰ هزار زن طی بارداری و زایمان جان خود را از دست می‌دهند. این تعداد، بین سال‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۱۷ تقریبا ۳۵ درصد کاهش یافته است، اما با توجه به این‌که مرگ بیشتر مادران قابل پیشگیری است، این روند همچنان ناامیدکننده است.
تصویر اقتصادی نیز برای بسیاری ناراحت‌کننده است. بر اساس آمار سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) در سراسر جهان، زنان دو تا ۱۰ برابر بیشتر از مردان کار بدون مزد، ازجمله مراقبت از کودکان را انجام می‌دهند. یک محاسبه با استفاده از داده‌های آماری با در نظر گرفتن تمام مشاغل مدیریت خانه که مراقبین اصلی انجام می‌دهند (تهیه وعده‌های غذایی، برنامه‌ریزی فعالیت‌ها و کمک به انجام تکالیف دانش‌آموزان) تخمین زده است که حقوق واقعی برای یک مادر در سال ۲۰۲۱ به صورت فرضی به ۱۱۶ هزار دلار آمریکا برسد. نتایج بررسی‌ها همچنین نشان داده است که مادران شاغل از نظر ترک نیروی کار، دریافت دستمزد عادلانه و به دنبال پیشرفت شغلی رقابتی، هزینه‌های زیادی را متحمل می‌شوند.
همه‌گیری، این نابرابری‌ها را گسترش داده است. طبق تخمین موسسه مک کینزی در سطح جهانی، نرخ از دست‌دادن شغل زنان به دلیل بیماری همه‌گیر کووید- ۱۹ نسبت به مردان، تقریبا دو برابر شده است.
نتایج تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان می‌دهد که حدود یک چهارم این آسیب‌ها به علت ماهیت جنسیتی کار است. خانه‌نشینی بسیاری از مشاغل مرتبط با زنان از جمله مهمان‌داری و خدمات مراقبتی را متوقف کرد و موانع اجتماعی نیز سهم زیادی در این آسیب‌های اقتصادی بر زنان داشته است. تعطیلی مدارس میلیون‌ها مادر را مجبور به ترک شغل کرد تا از فرزندان خود در خانه مراقبت کنند، مادران کودکان زیر پنج سال و مادران تنها با بیشترین آسیب مواجه شدند.
اثرات بهداشت روان در همه‌گیری قابل توجه است؛ برای مثال، نتایج بررسی در سال ۲۰۲۰ بر روی ۶۲۰۰ زن و ۴۰۰۰ مرد در ۳۸ کشور نشان داد که زنان تقریبا سه برابر بیشتر از مردان تحت تاثیر مشکلات روانی از جلمه اضطراب، از دست‌دادن اشتها، ناتوانی در خواب و مشکلاتی مرتبط با انجام کارهای روزمره قرار گرفته‌اند. بر اساس این نظرسنجی، از مهمترین عوامل، افزایش شدید بار مراقبتی بدون هزینه علاوه بر نگرانی درباره معیشت، غذا و مراقبت‌های بهداشتی هستند.
جهان در بهبود اقتصادی بیماری همه‌گیر باید کارهای بیشتری برای محافظت و توانمندسازی مادران انجام دهد. باید با چالش‌های اساسی جامعه که مادران را در معرض آسیب‌پذیری بیشتر در برابر خطرات جهانی قرار می‌دهد، روبرو شویم. همچنین باید نابرابری‌های محل کار که موانعی برای مادران شاغل ایجاد می‌کند را برطرف کنیم. این به معنای ایجاد دسترسی عادلانه به مرخصی مراقبت برای زنان و مردان است، بنابراین فرصت‌های بیشتری برای مردان فراهم می‌شود تا کارهای مراقبت بیشتری را انجام دهند. این همچنین به معنای بررسی تاثیر سیاست‌های کاری انعطاف‌پذیر و از راه دور بر مشاغل زنان در طولانی‌مدت است.
باید برای مادران ارزش قائل شویم نه تنها به دلیل درستی کار، به این دلیل که به تقویت اقتصاد و جوامع ما نیز کمک خواهد کرد. مک کینزی تخمین می‌زند که افزایش برابری جنسیتی در محل کار می‌تواند تا سال ۲۰۳۰ تولید ناخالص داخلی جهانی را ۱۳ تریلیون دلار افزایش دهد.خبر خوب این است که بسیاری از دولت‌ها در سراسر جهان از زمان شروع همه‌گیری، نشانه‌های امیدوار کننده‌ای را مبنی بر جدی‌گرفتن مادران نشان داده‌اند. به عنوان مثال، آرژانتین مدیر اقتصاد، برابری و جنسیت را منصوب کرد که متمرکز بر گسترش زیرساخت‌های مراقبت و افزودن انعطاف‌پذیری بیشتر برای دورکاری والدین است. کانادا برای اطمینان از این کار، یک گروه ویژه تشکیل داد و اقداماتی برای بازگرداندن زنان به نیروی کار و رفع نابرابری جنسیتی را در نظر گرفت. آمریکا نیز شورای سیاست جنسیتی برای رسیدگی به برابری جنسیتی را ایجاد کرد و همچنین کشورهایی از جمله برزیل و هند نیز انتقال وجه نقدی اضطراری به زنان آسیب‌پذیر را ارائه کردند.
بسیاری از دولت‌ها و سازمان‌ها نیز مشاغل تحت هدایت زنان و گسترش برنامه‌هایی برای حمایت از مادران را در اولویت قرار دادند و امیدواریم که امسال به عنوان یک جامعه جهانی بتوانیم در ارزیابی زنان و کارهای آنان گامی به جلو برداریم.
انتهای پیام
