تنیس روی میز ایران هم در مسابقات قهرمانی جهان و هم در انتخابات فدراسیون جهانی شرکت کرد اما انتظاراتی که وجود داشت را نتواست برآورده کند.
* عالمیان‌هایی که دیگر شگفتی‌ساز نیستند
در قهرمانی جهان، نوشاد عالمیان و امیر حسین هدایی در انفرادی و نوشاد و نیما عالمیان در دونفره به رقابت پرداختند. نوشاد عالمیان که نفر ۶۹ رنکینگ جهان است در دورنخست نفر ۱۱۸ رنکینگ جهان را شکست داد اما در دور دوم با نتیجه ۴بر ۱ مغلوب نفر ۷۵ جهان شد. نوشاد و به همراه برادرش نیما نیز پس از استراحت، در اولین بازی جدول دونفره در سه گیم پیاپی بازی را به تیم فرانسه واگذار کردند.
نکته مهمی که وجود دارد این است نوشاد و نیما عالمیان در سال های قبل در رقابت با بازیکنان مطرح، نمایش فوق العاده از خود نشان می دادند و حتی اگر رقابت را واگذار می کردند نتیجه بسیار نزدیک بود. در قهرمانی جهان هم این انتظار بود نمایش بهتری داشته باشند و این نکته ای است که مسئولان فدراسیون باید ببیند چه اتفاقی افتاده که در رقابت های مهم دیگر کمتر شاهد نمایش خیره کننده از این دو برادر هستیم. شاید فدراسیون تنها به حضور آنها در لیگ فرانسه دلخوش کرده اما برای آمادگی آنها و رقابت با بازیکنانی که روز به روز آماده تر می شوند، تنها حضور در لیگ اروپایی کافی نباشد حتما عملکرد این دو برادر نیاز به بررسی بیشتر دارد.
* هدایی پتاسیلی که باید زیر پر و بالش را گرفت
امیر حسین هدایی دیگر نماینده ایران که رنکینگ ۱۶۴ جهان را دارد در دور اول نفر ۱۲۹ رنکینگ جهان را شکست داد و در دور دوم برابر نفر اول رنکینگ جهان قرار گرفت. هدایی هر چند گیم های اول تا سوم را با اختلاف زیاد به بازیکن چینی واگذار کرد اما در گیم چهارم توانست او را به چالش بکشد و حتی پیش بیفتد. او فاصله زیادی تا گرفتن یک گیم از نفر اول رنکینگ جهان نداشت که تجربه و تکنیکی که بازیکن چینی داشت باعث شد گیم آخر را هم برنده شود و هدایی را از مسابقات حذف کند.
بازی‌ای که هدایی در گیم آخر داشت اگر از گیم اول انجام می داد به نظر می رسد رقابت جذاب تری را شاهد بودیم و نکته این است که هدایی توانایی زیادی در این مسابقات نشان داد و اکنون فدراسیون باید برنامه ریزی برای استفاده بیشتر از پتانسیل این بازیکن ۲۳ ساله داشته باشد.
تنیس روی میز که در بازی های آسیایی و در حضور قدرت های جهان توانست مدال آور باشد نشان داد که می تواند اتفاقات تاریخی را رقم بزند اما اینکه اکنون شگفتی سازی ها در این رشته که موفق ترین رشته راکتی ایران است دارد کمرنگ می شود نیاز به بررسی دارد و به نظر می رسد فدراسیون نیاز به تغییر مسیر دارد تا روند موفقیتش نزولی نشود.
* انصراف عجیب و بی سرو صدا از انتخابات جهانی
برای انتخابات فدراسیون جهانی نیز بهنام حبیب زاده به عنوان کاندیدا معرفی شد اما پیش از آغاز انتخابات انصراف داد. نکته مهم این است چرا فدراسیون ها با برنامه نفراتی را برای نامزدی در انتخابات پست های مهم جهانی معرفی نمی کنند؟ اگر قرار است فردی که برای چنین پست های مهمی کاندیدا می شود بخواهد انصراف دهد و در انتخابات شرکت نکند چرا اصلا معرفی می شود؟ چرا فدراسیون ها به این راحتی از کنار کسب این کرسی ها می گذرند و سعی نمی کنند با معرفی افرادی که در مجامع بین المللی وجهه خوبی دارند، برای کسب کرسی تلاش کنند.
اگر این انصراف با برنامه بوده تا دیگر نامزدهای آسیایی رای بیاورند، بهتر است مسئولان فدراسیون تنیس روی میز شفاف سازی کنند که در مقابل این انصراف چه امتیازهای نصیب ایران شده است؟ فدراسیون اعلام کرده “مقرر شد بهنام حبیب زاده در حمایت از خلیل المهنادی، لیوگولیانگ چینی و ماهارا ماساهیرو ژاپنی از کاندیداتوری پست نایب رئیسی فدراسیون جهانی با هدف اجماع بین کاندیداهای قاره آسیا انصراف داده و در عوض حمایت این سه کشور برای کسب کرسی در کمیته های پارا تنیس روی میز، قوانین و پزشکی فدراسیون جهانی نصیب ایران شد.” نکته این است که معاوضه خوبی انجام نشده است چون تقریبا همه اهالی ورزش اطلاع دارند حضور در کمیته ها چندان کرسی های تاثیر گذاری نیستند و نفرات زیادی در رشته های مختلف داریم که در کمیته های فدراسیون های جهانی خود سمت دارند اما در تصمیم گیری های مهم نقشی ندارند و بهتر بود خود مسئولان ایرانی با برنامه قوی دنبال کرسی باشند. از طرفی شرکت در انتخابات آن هم با برنامه و معرفی فردی که اعتبار بین المللی بالایی دارد حتی اگر رای نیاورد خیلی بهتر از این است فردی معرفی شود که هنوز انتخابات شروع نشده انصراف بدهد.
انتهای پیام
