شکیبا کولیوند: میهمان ناخوانده ای به نام کووید ۱۹ که کنگر خورده و لنگر انداخته، دو ماهی می شود که زندگی هایمان را به سمت و سوی دیگری کشانده است.
در این بین، اگر چه تاثیرات این ویروس بر بخش هایی چون کسب و کار و گردشگری ملموس بود اما نباید از تاثیرات اجتماعی شیوع ویروس کرونا نیز غافل بود؛ همه ما ایرانی ها زندگی هایمان سنجاق شده است به روابط اجتماعی مان و صله رحم؛ هویت هایمان گره خورده است با روابط مان در محیط کار، در محیط های دوستی و فامیلی اما این روزها همه این ها تحت الشعاع قرار گرفت و آمارهایی که این روزها از خانواده ها شنیده میشد همه و همه نشان داد که ما کنار هم بودن را نیاموخته ایم.
افزایش میزان همسرآزاری و کودک آزاری در شهرهای کوچک و بزرگ بر این موضوع صحه گذاشت و نشان داد نباید از خانواده هایمان غافل شویم؛ خانواده هایمان تاب آور نبودند و با این شرایط جدید چه کسب و کارهایشان با تعطیلی روبرو شد، چه راهشان به سمت دورکاری رفت و چه محیط کاری شان روال گذشته را داشت اما با چاشنی ماسک و دستکش؛ در هر صورت باز هم ساعاتی که در خانه هستند، نمی توانند استرس هایشان را وارد محیط خانه و روابط خانوادگی شان نکنند.
جای خالی مهارت حل مسئله، مهارت گفت و گو و مهارت کنترل خشم این روزها بسیار احساس می شود و گویی نیاز است تا بار دیگر، کارکرد خانواده که همانا آرامش و به کمال رساندن همدیگر است، به ما گوشزد شود و حداقل برای زوجین جوان و دانشجویانمان این مهارت ها را در دستور کار قرار دهیم تا شاهد رشد افسردگی، خشونت خانگی، طلاق، آنومی اجتماعی و درنهایت، خودکشی و آسیب های اجتماعی دیگری نباشیم، ان شاالله.
