بعد از بار‌ها شکست در پروژه خصوصی‌سازی پرسپولیس و استقلال -که آخرین آن همین سال گذشته بود- وزارت ورزش و جوانان به شدت کمر همت بسته تا در نیمه نخست سال جاری این اتفاق رخ دهد.
طبق قوانین هر شرکتی که بخواهد در شیوه‌های مختلف به بخش خصوصی واگذار شود، باید شرایطی را از جمله «سود بده بودن» دارا باشد، مسئله‌ای که با وجود مشکلات مالی و بدهی‌های سرسام‌آور داخلی و خارجی غیر ممکن به نظر می‌رسد. «زیان انباشته» واژه غریبی برای استقلال و پرسپولیس نیست، این باشگاه‌ها در سالیان گذشته با این پدیده زندگی کرده‌اند.
طبق اعلام ابوالقاسم شمسی معاون سازمان خصوصی سازی در آخرین صورت‌های مالی که در تیرماه سال ٩٨ به تصویب مجمع رسیده، زیان انباشته باشگاه استقلال ۱۵۵ میلیارد تومان و مبلغ بدهی این باشگاه ۱۹۰ میلیارد تومان است. ۵۶ میلیارد تومان از بدهی استقلال مالیاتی است.
در باشگاه پرسپولیس نیز سود و زیان انباشت شده شرکت، طبق صورت‌های مالی خرداد ٩٨، ۱۳۵ میلیارد و جمع بدهی‌های آن مشابه باشگاه استقلال ۱۹۰ میلیارد تومان است. از این مبلغ، ۷۵ میلیارد تومان آن بدهی مالیاتی است.
در استقلال و پرسپولیس شفافیت مالی حرف اول که هیچ، حرف آخر را هم نمی‌زند. این وضعیت در کنار تغییرات پیاپی مدیریتی (هر فصل چند بار) باعث شده بدهی روی بدهی‌های قبلی گذاشته شود تا الان در دفتر حساب و کتاب این باشگاه‌ها بدهی ۳۸۰ میلیارد تومانی وجود داشته باشد. اگرچه گفته شده برای این موضوع سازوکاری اندیشیده شده و خریداران با علم به بدهی اقدام به خرید سهام پرسپولیس و استقلال می‌کنند اما باز هم این سؤال مطرح می‌شود که افراد طلبکار چگونه باید پول خود را دریافت کنند و با چه فرد یا افرادی طرف خواهند بود.
در بحث مالی دو باشگاه، تنها نظم و انضباطی که می‌توان شاهد بود، همین مبلغ‌های مشابه بدهی در دو باشگاه رقیب است. یعنی استقلال و پرسپولیس به جای اینکه حواس‌شان به پرداخت مطالبات و تسویه حساب باشد، روی ترازوی مبلغ بدهی تمرکز کرده بودند که مبادا از رقیب‌شان جلو نزنند یا حتی عقب نمانند! اینکه پرسپولیس و استقلال با هزینه‌کرد‌ها و شرایط کاملاً مختلف در چندین دهه فعالیت رقم بدهی مشابه (هرکدام ۱۹۰ میلیارد تومان) را به بار آورده‌اند جای تعجب دارد!
علاوه بر این بحث درآمدهای باشگاه‌ها نیز مطرح است. گفته شده پرسپولیس در سال گذشته ١١٣ میلیارد تومان درآمد داشته که حدود ۲ میلیارد و ۸۰۰ میلیون آن سود بوده، اما آیا می‌توان پذیرفت که پرسپولیس با این حجم انبوه بدهی و مشکلات، سودده بوده است؟ در استقلال چگونه می‌شود که این باشگاه دو سال قبل (٩٧) با مبلغ ٧ میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان زیان‌ده اعلام می‌شود اما به یک باره در صورت‌های مالی سال گذشته با ٨ میلیارد و ۱۰۰ میلیون تومان سود، سودده شده است؟ چه چیزی در این باشگاه به غیر از افزایش بدهی‌ها و تشدید بحران در یک سال تغییر کرده که حالا از ضرر مطلق به سوددهی رسیده است؟ آیا اعلام سوده بودن این باشگاه‌ها بازی با ارقام برای فراهم کردن شرایط در قانونی که می‌گوید «هر شرکتی که می‌خواهد واگذار شود باید در دو سال قبل سوده باشد» نیست؟!
در این میان البته گفته می‌شود که ملک‌هایی نظیر ورزشگاه مرغوبکار، کمپ ناصر حجازی یا ساختمان باشگاه آپارتمان‌هایی که متعلق به باشگاه پرسپولیس بوده جزو سرمایه‌ها و دارایی‌های پرسپولیس و استقلال ثبت شده و به همین دلیل این دو باشگاه سودده اعلام شده‌اند؛ اما نکته اینجاست که دستور واگذاری کمپ حجازی همین چند روز پیش از سوی وزیر ورزش صادر شد و ارتباطی به سال گذشته نداشت، ضمن اینکه درباره پرسپولیس هم همین موضوع صدق می‌کند.
اگر چه وزیر ورزش از عزم جدی این وزارتخانه صحبت کرده اما در شرایطی از شهریور ماه سال ۹۹ به عنوان زمان خصوصی شدن پرسپولیس و استقلال یاد می‌شود که ابهامات و مشکلات زیادی در این راه وجود دارد.
