ایسنا و به نقل از نیو اطلس، محققان ناسا در حال آزمایش مریخ نورد جدید خود موسوم به “استقامت”(Perseverance) در زمین‌های خشک زمین که حالتی شبیه به خاک مریخ دارند، هستند.
هدف این آزمایشات که توسط “بونی تیس” اخترشناس دانشگاه نیو ساوث ولز(UNSW) انجام می‌شود، این است که یک مبنای اولیه برای مقایسه با داده‌های برگشتی از سیاره سرخ فراهم کند.
هنگامی که مریخ نورد “استقامت” در تاریخ ۱۸ فوریه ۲۰۲۱ (۳۰ بهمن ۱۳۹۹) روی مریخ فرود بیاید، اولین مجموعه آزمایش‌ها را برای کشف حیات بیگانه در یک سیاره پس از مأموریت‌های وایکینگ در دهه ۱۹۷۰ انجام می‌دهد. تاکنون مأموریت‌های پس از مأموریت‌های وایکینگ به دنبال شواهدی بودند مبنی بر این که حیات می‌تواند در زمان حال یا گذشته در مریخ وجود داشته باشد، اما “استقامت” به دنبال نشانگرهای زیستی در نمونه‌های سنگ سیاره سرخ خواهد بود. یعنی مولکول‌های آلی که می‌توانند توسط میکروارگانیسم‌ها(ریزاندامگان) تولید شوند.
با این حال، داده‌های جمع آوری شده توسط “استقامت” اگر قابل اطمینان نباشد، قابل استفاده نخواهد بود. چرا که این همان اتفاقی است که در آزمایش‌های ماموریت‌های وایکینگ رخ داد و نتایج مبهمی حاصل شد که مشخص نبود نشانه‌هایی از حیات را در مریخ نشان می‌دهد یا صرفاً ناشی از مواد شیمیایی فرّار در خاک این سیاره است.
“تیس” می‌گوید: اگر شما فقط یک خط شواهد داشته باشید، ممکن است حقیقی نباشد و گمراه کننده باشد یا ممکن است شبیه به شواهدی از وجود حیات به نظر برسد، اما چنین نباشد. به همین دلیل آزمایش توانایی مریخ نورد در این مسئله بسیار مهم است. مریخ نورد ابزار متنوعی دارد که می‌تواند رسوبات را به روش‌های مختلفی در مریخ بررسی و تحقیق کند تا به دنبال بهترین نامزدهای وجود حیات باشد.
برای جلوگیری از ایجاد مشکل در رابطه با داده‌های مشابه، این تیم که شامل محققان دانشگاه “مک‌کواری”(Macquarie) و دانشگاه “میسوری” است، نمونه‌هایی را از جنوب استرالیا که یک منطقه خشک و پر از گرد و غبار و شبیه مریخ است، جمع آوری کردند. سپس این نمونه‌ها با استفاده از همان روش‌های مریخ نوردی مورد آزمایش قرار گرفتند.
این تیم با انجام آزمایشات توسط دوربین، دستگاه پرتونگار لیتوشیمی و ابزار طیف سنجی “استقامت” توانست دریابد که نمونه‌ها در کجا بدترین تخریب را متحمل شده‌اند و قابل اطمینان‌ترین نمونه‌ها کجا جمع آوری شده است و همچنین ترکیب شیمیایی مناطق نمونه‌ها را شناسایی کردند. علاوه بر این، آنها می‌توانند نشان دهند که سنگ‌ها در طول تاریخ خود چقدر داغ شده‌اند، این مهم است، زیرا درجه حرارت بالا می‌تواند ترکیبات آلی را از بین ببرد.
“تیس” می‌گوید: نکته جالب اینجاست که ما از دوره کامبرین نشانه‌هایی از زندگی میکروبی باستانی را پیدا کرده‌ایم، یعنی زمانی که حیوانات برای اولین بار روی کره زمین فرگشت یافته‌اند. ما نشانگرهای زیستی را یافتیم، ترکیبات آلی را پیدا کردیم و فسیل‌ها و مواد معدنی را یافتیم که با زیست شناسی زمین مرتبط هستند.
وی افزود: نکته اصلی استفاده از چندین خط تحقیق است. اگر فسیل‌های فیزیکی با نوعی فرآیند زمین شناسی از بین رفته‌اند که مسئله رایجی در مریخ است، پس باید راه‌های دیگری را جستجو کنیم تا به دنبال نشانه‌های حیات باشیم. این از دلایلی است که ما به دنبال اطلاعات تکمیلی مانند ترکیب شیمیایی سنگ‌ها نیز هستیم. ما به دنبال یک تصویر کامل از سطح شناسی مریخ هستیم و این همان چیزی است که مریخ نورد “استقامت” برای رسیدن به آن از ابزارهای مختلف استفاده می‌کند.
این مطالعه در مجله Astrobiology منتشر شده است.
انتهای پیام
