حامد محمدی
وضعیت امروز کشورهای اسلام از بعضی جهات با اروپای قرن سیزده مقابل مقایسه است. انگیزسیون، دادگاه‌های مذهبی، حکومت‌های دیکتاتور دینی، لشگرکشی‌ها و جنگ‌های فرقه‌ای. جنگ‌های آنان به یکباره تمام نشد، تحول ۳۰۰ساله و مجموعه اصلاحات دینی توسط اقلیت عاقل که گفته می‌شود از قرن چهاردهم در “فلورانس” ایتالیا آغاز شد در قرن شانزدهم منجر به رنسانس و ورود به عصر روشنگری شد.
از زمانی که دانه‌های اصلاحات دینی در اروپا کاشته شد تا وقتی با رنسانس میوه داد ده‌ها جنگ و نسل کشی اتفاق افتاده که اوج آن جنگ‌های صلیبی بود. رنسانس اتفاقی است که بعد از ۱۵۰۰ سال هنوز در اسلام ثمر نداده. اگر واتیکان در آن دوران مرکزیت کلیسای خشن بود، مرکزیت جهان اسلام امروز با عربستان است. تا این حکومت و مراکز دینی آن اصلاح نشود وضعیت خاورمیانه به همین منوال است به این اتاق فکر مسموم، پول نفت را هم تزریق کنیم. در بین کشورهای اسلامی آنهایی که از مرکزیت فاصله دارند “مالزی و اندونزی” و یا به واسطه اقتصاد آزاد در مسیر توسعه قرار گرفتند “امارات” بیشتر از آتش جنگ در امان هستند. این وضعیت مصداق معکوسی از این بیت است که می‌گوید: «هر که در این بزم مقر‌ب‌تر است، جام بلا بیشترش می‌دهند» کاری که امروز داعش می‌کند پنج قرن پیش صلیبیون و کلیساها انجام می‌دادند. جنگ‌ها روال طبیعی تکامل بشر است و خاورمیانه آخرین نقطه‌ای خواهد بود که توده‌ها در آن عاقلتر می‌شوند. منتهی بعد از شدیدترین جنگ‌ها…
