بعد از مدت‌ها دوری از فوتبال، مقابل لاتزیو به زمین برگشتی و دوباره تو را در لیگ قهرمانان دیدیم. از دلیل دوری‌ات بگو و اینکه چه حسی داری به زمین برگشتی؟
دوری من که زیاد نبود اما چون سال‌هاست با فوتبال زندگی می‌کنم، این مدت کمی برای من سخت گذشت. دلیل دوری‌ام یک کسالت بود که خدا را شکر حل شد و توانستم بهبود پیدا کنم. الان که برگشته‌ام دیگر نمی‌خواهم درباره قبل حرف بزنم. البته مربیان زنیت هم ترجیح دادند در این مدت از من استفاده نکنند تا بتوانم با آمادگی کامل برگردم و مشکلی برایم پیش نیاید. در واقع آنها در مورد من ریسک نکردند.
در این مدت نتایج زنیت هم بر وفق مراد نبود و غیبت تو بیشتر از همیشه به چشم آمد.
زنیت متکی به فرد نیست و بازیکنان باکیفیتی دارد که فصل قبل توانستند عنوان قهرمانی لیگ روسیه را کسب کنند. بالاخره فوتبال فراز و نشیب‌هایی هم دارد و قرار نیست زنیت همیشه در اوج باشد و تمام حریفان را شکست بدهد. بخصوص در لیگ قهرمانان اروپا که تیم‌ها با قدرت فراوانی به زمین می‌آیند تا توانایی‌های‌شان را نشان بدهند. البته که همه دوست داشتیم بتوانیم از گروه‌مان در لیگ قهرمانان صعود کنیم اما نباید غصه خورد. به جای غصه باید فکر آینده باشیم و اینکه بتوانیم مجوز حضور در لیگ اروپا را کسب کنیم و البته در روسیه هم قهرمان شویم.
خودت چقدر آماده‌ای؟
من دوست داشتم زودتر از این برگردم اما همانطور که گفتم مربیان زنیت درباره من ریسک نکردند و اجازه دادند تا در بهترین شرایط به زمین برگردم. شاید باورتان نشود اما برابر لاتزیو تنها با یک جلسه تمرین به زمین رفتم و واقعاً سوپرمن هم نمی‌تواند با این شرایط، آن هم مقابل تیمی مثل لاتزیو موفق شود. هر چند تلاش فراوانی هم انجام دادم اما شرایط طوری نبود که بتوانیم در ایتالیا حریف قدرتمند خود را شکست بدهیم. البته من هم کمتر از ۲۰ دقیقه بازی کردم که موقعیتی هم نصیبم نشد.
در لیگ روسیه هم به میدان رفتی اما زنیت مقابل آرسنال تولا به تساوی رسید.
در روسیه، حریفان تنها با این هدف به زمین می‌آیند که از زنیت امتیاز بگیرند. آرسنال تولا هم برای کسب یک امتیاز به میدان آمد و با دفاع فشرده و چند لایه توانست به هدف خود برسد. در این دیدار اتفاق جالبی هم برای تو رخ داد.
چه اتفاقی؟
توانستی برای دقایقی بازوبند کاپیتانی زنیت را به بازو ببندی.از این بابت واقعاً خوشحالم. کاپیتانی در زنیت، بعد از تعویض جیوبا و ژیرکوف به من رسید و فکر می‌کنم یکی از افتخارات بزرگ زندگی فوتبالی‌ام در روسیه رخ داد. البته حدود یکی دو ماه قبل هم در تیم ملی این افتخار نصیب من شد که خوشحالم کرد.
گفتی تیم ملی. چقدر امیدواری که به جام جهانی صعود کنیم؟
اگر امیدی نداشتیم که این همه تلاش نمی‌کردیم. مدتی است که در آسیا رنکینگ نخست را از دست داده‌ایم اما باید به دوران اوج گذشته برگردیم و قدرت خود را به رخ حریفان بکشیم. خوشبختانه از وقتی اسکوچیچ آمده و با توجه به ارتباطی که با بازیکنان برقرار کرده، تیم ملی هم روزهای خوبی را پشت سر می‌گذارد. پیروزی برابر ازبکستان و بوسنی هم مؤید همین موضوع است، بنابراین شک نکنید به جام جهانی صعود می‌کنیم، البته به شرطی که حمایت لازم و کافی از تیم ملی انجام شود.
آیا می‌توانیم از پس رقبایی قدرتمند مانند عراق و بحرین بربیاییم؟
ما چند هفته قبل توانستیم بوسنی را در زمین حریف شکست بدهیم و البته ازبکستان را نیز همینطور. اگر بازی‌های تدارکاتی بیشتری برگزار کنیم، این دو حریف را هم می‌توانیم از پیش رو برداریم. فقط کمی حمایت می‌خواهد که اگر انجام شود، این هدف را محقق خواهیم کرد و برای سومین مرتبه متوالی می‌توانیم راهی جام جهانی شویم.
