این رصدخانه فضایی در روز ۲۴ آوریل ۱۹۹۰ (پنجم اردیبهشت) بر روی یک شاتل فضایی در ماموریت STS-131 به فضا پرتاب شد.
سحابی حباب یک جسم بسیار بزرگ بوده که محیط آن هفت سال نوری است. این میزان، ۵۰ درصد بیشتر از فضای بین خورشید و ستاره همسایه آن یعنی آلفا قنطورس است. این سحابی در فاصله حدود ۷۱۰۰ سال نوری از منظومه شمسی سکونت دارد.
این حباب عجیب در نتیجه گاز ستاره‌ای پرسرعت و داغ یک ستاره در درون آن ساخته شده است. این گاز پرانرژی که با سرعت ۶٫۵ میلیون کیلومتر در ساعت از بدنه ستاره گسترش یافته با گاز سرد میان‌ستاره‌ای در فضا برخورد کرده و آن را به جلو می‌راند. این اثر ممکن است شبیه جلو راندن خاک توسط بلوس شخم در برابر یک خودرو در محل ساخت و ساز باشد. این فرآیند منجر به یک ایجاد یک پوسته شفاف در اطراف بدنه می‌شود که باعث شده ستاره عامل این پدیده در خارج از مرکز این تصویر جدید باشد.
ستاره مسئول این پدیده به عنوان یک ستاره وولف رایت طبقه‌بندی شده است. این اجسام بسیار بزرگ بوده و در طول عمر کوتاهشان به شکل درخشانی نورافشانی می‌کنند. این ستاره تنها چهار میلیون سال عمر داشته که ۰٫۱ درصد عمر خورشید است و در حال حاضر، سوخت هیدروژن آن به پایان رسیده و وارد مرحله دوم حیات شده که در آن هلیوم می‌سوزاند.
با توجه به این واقعیت که لایه‌های مختلف این سحابی از دماهای مختلف برخوردار است، تصویر به نمایش رنگهای متفاوت پرداخته است. این کار به ستاره‌شناسان ماموریت هابل اطلاعاتی در مورد ساختار این سحابی متمایز ارائه می‌کند.
ویلیام هرشل، ستاره‌شناس بریتانیایی در قرن هجدهم نخستین فردی بود که سحابی حباب را در سال ۱۷۸۷ مشاهده کرد.
