«اکبر دیسفانی» در دومین میزگرد تخصصی تصمیم با موضوع تبیین فرایند توسعه شهری بیان کرد: شهرشدگی با تعریف فضا ارتباط زیادی دارد. مسئله این است که آیا ما می توانیم آن زمینی که در دوره روستایی به آن نیاز داشتیم را برای دوره شهری به فضا تبدیل کنیم.
وی افزود: ما با قدرت انرژی باید بتوانیم این فرایند را به گونه ای شکل دهیم که زمین را به بهترین شکل ممکن به فضایی که در آن بتوانیم زیست کنیم از سکونت، آموزش، خرید و همه اقلام، تبدیل کنیم.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه زمانی شهر برای بسیاری، یک آلترناتیو و جایگزین بوده است اما اکنون ناچار نیستیم؛ اظهار داشت: اسنادی که برای این شهر تدوین شده است از ما نیست و ما را در نظر نگرفته است که ما چه افرادی و با چه ویژگی هایی هستیم. تراکم های جمعیتی در دهه ۲۰ و یا ۳۰ به اتکای چه چیزی بوده و به چه نحو کسب و کارهایی در خود تولید کرده است.
دیسفانی گفت: امروز انتظار داریم یک شهر کاملا مستقل داشته باشیم، کسب و کار داشته باشیم و .. در حالی که این امکان وجود ندارد و ما فرایند توسعه شهری را در قالب تامین و طراحی انواع فضاهای مورد نیاز جامعه و سرمایه گذاری در احداث آنها از جمله فضاهایی عمومی و فضاهای خصوصی می دانیم.
وی با بیان اینکه باید تصمیم گیری در خصوص نوع فضای تولید شده با در نظر گرفتن انرژی محدود ما همراه باشد؛ گفت: ما در مشهد ۴۷۰ هزار پلاک زمین با کاربری انتفاعی داریم، برای توسعه این زمین ها با توجه به اینکه فرصت های ما محدود است باید به بهترین شکل ممکن و حداکثر توسعه فضایی، تولید فضا کنیم. (حداکثر آن یعنی در چارچوب اصول شهرسازی).
این استاد دانشگاه افزود: با کمک طرح هایی چون طرح جامع و تفصیلی باید این زمین ها را منظم و عدالت فضایی ایجاد کرد تا شهر پر رونقی را ایجاد کنیم، در قدم اول باید از بهترین فرصت‌هایی که در اختیار داریم استفاده کنیم.
دیسفانی مهمترین مسئله کنونی مشهد را افزایش حاشیه شهر عنوان کرد و افزود: این مهم، یک ستم و ظلم آشکار در دهه های اخیر است و باید جهش توسعه شهری صورت بگیرد تا انسداد و گرفتگی قبلی با یک جهش جبران شود، اسنادمان را درست کنیم و سرمایه گذاری را به سمت توسعه به ویژه توسعه مسکن جلب کنیم.
