ایسنا و به نقل از GQ، علی دایی اسطوره فوتبال ایران سالها رکورد گلزنی در دیدارهای ملی در فوتبال جهان را در اختیار داشت تا اینکه کریستیانو رونالدو این رکورد را شکست.
دایی در ابتدا درباره شکستن رکورد گلزنی خود توسط رونالدو گفت: مردم ممکن است فکر کنند که وقتی از من سوالاتی در مورد رونالدو می‌پرسند من ناراحت می‌شوم، ولی من صادقانه باید بگویم که اینطور نیست. رونالدو شخصیتی بزرگ در فوتبال و خارج از زمین فوتبال است. او یک قهرمان ورزشی است و این یک افتخار است که حالا او صاحب این رکورد شده است. فوتبال و رکوردها بخشی از زندگی من هستند اما چیزهای بسیار بیشتری برای من وجود دارد. موضوعات بسیار ارزشمندتری هستند که من در زندگی و طول دوران ورزشی‌ام یاد گرفته‌ام. آنچه من درحال حاضر در جامعه انجام می‌دهم، یعنی تلاش کردن و تاثیرگذار بودن برای مردم و صحبت کردن برای آنها ارزشمند هستند. اینها چیزهایی هستند که فراموش نخواهند شد.
سرنوشت این دو با این حال تفاوت زیادی با هم داشته است. رونالدو در ۲۳ سالگی برنده توپ طلا و یک ستاره جوان شناخته شده در جهان فوتبال بود. دایی اما دانشجوی مهندسی متالوژیک بود. دایی در این باره گفت: پدرم اصلا نمی‌خواست من یک فوتبالیست حرفه‌ای بشوم. از نظر پدرم تحصیل در درجه اول اهمیت قرار داشت. بنابراین، مادر من مجبور بود لباس‌هایم را برای روز مسابقات به طور مخفیانه برایم آماده کند.
ورزشگاه آزادی تهران یکی از ترسناکترین ورزشگاه‌های فوتبال در جهان است. علی دایی در این باره گفت: فقط چند بازی طول کشید تا به فشار موجود در ورزشگاه آزادی عادت کنم. بعد از آن، هرچه که باقی ماند میل به بازی کردن برای تک تک مردم کشورم بود. باید هرچه که در توان داشتیم را در زمین می‌گذاشتیم تا برای این مردم پیروزی را به دست بیاوریم.
دایی درباره پاس گل به خداداد عزیزی در دیدار برابر استرالیا و سپس مهدوی کیا در جام جهانی گفت: آن لحظه برابر استرالیا خیلی خیلی مهتر از همه گل‌های من بود. هرگز آن را فراموش نخواهم کرد. یک معجزه بود. برابر آمریکا به عنوان فوتبالیست نشان دادیم که ورزش می‌تواند فراتر از سیاست باشد. ورزش می‌تواند مردم را کنار هم جمع کند. رفاقت بازیکنان دو تیم قبل از بازی واقعی و ناب بود. به نظرم یک روز خوب برای فوتبال و بشریت بود. اینها لحظاتی هستند که همیشه برای من باقی خواهند ماند.
او درباره تقابل با رونالدو در جام جهانی ۲۰۰۶ گفت: برای من مثل روز روشن بود که کریستیانو تا چه حد بااستعداد بود حتی در همان زمان. سطح بازی، تکنیک او، سختکوشی او داخل زمین، همه اینها باعث شد که من مطمئن شوم که او یک بازیکن بسیار خاص در فوتبال دنیا خواهد بود. آیا بازی نکردنم در آن مسابقه، ناراحت کننده است؟ به طور کلی در زندگی، من به گذشته نگاه نمی‌کنم که بگویم اگر فلان اتفاق می‌افتاد اوضاع فرق می‌کرد.
دایی درباره مشکلات موجود در ورزش ایران نیز گفت: چندین روز زمان لازم است تا من بتوانم ریشه‌های مشکل را توضیح بدهم اما به طور خلاصه، بزرگترین مسئله مدیریت ورزش در ایران است. کسانی در فوتبال ایران مسئولیت دارند که هیچ تجربه‌ای در فوتبال ندارند و آن را درک نمی‌کنند. فوتبال عشق زندگی من است و من مربیگری را همانطور که عاشق بازی کردن بودم، دوست داشتم. اما من شخصیت و روحیه این را ندارم که بتوانم در فوتبال هر کسی را تحمل کنم. فوتبال بخش بزرگی از زندگی من است اما تمام زندگی من نیست. برای من مهمتر این است که یک فرد آزاد باشم و بتوانم خودم باشم.
او در پاسخ به این سوال که آیا روزی وارد سیاست خواهد شد یا خیر گفت: هرگز وارد سیاست نخواهم شد. هیچ شانسی در این زمینه وجود ندارد. همیشه از سیاست دور بوده‌ام اما همیشه کنار مردم کشورم خواهم بود. من فقط یک شخصیت ورزشی نیستم بلکه عضو جامعه هستم. اگر ببینم چیزی اشتباه است، مردم رنج ببرند، مشکلاتی وجود داشته باشد، صحبت خواهم کرد تا صدای مردم شنیده شود. برای من این موضوع مهم است.
انتهای پیام
