هفته هشتم لیگ برتر فوتبال روز گذشته (شنبه) در حالی با برگزاری چهار دیدار آغاز شد که در مهم‌ترین و حساس‌ترین مسابقه، دو تیم فوتبال استقلال و پرسپولیس از ساعت ۱۶:۱۵ در ورزشگاه آزادی در داربی ۹۷ پایتخت به مصاف یکدیگر رفتند.
فصل جاری لیگ برتر فوتبال ایران با رقابت تنگاتنگ مدعیانی همچون پرسپولیس، استقلال، سپاهان و حتی گل‌گهر سیرجان در صدر جدول تا هفته هشتم پیشرفته است و شرایط به گونه‌ای که تیم‌ها از نظر امتیازی بسیار به یکدیگر نزدیک هستند و هر امتیازی که در ابتدای فصل از دست دهند در پایان فصل برای آن‌ها گران تمام خواهد شد.
در این بین اما بیست‌ویکمین دوره لیگ برتر فوتبال ایران شاید یکی از کم‌گل ترین فصل‌های خود را پشت سر می‌گذارد و تیم‌ها در اکثر مسابقات خود بدون گل زده و یا تعداد گل‌های بسیار کم از زمین مسابقه خارج می‌شوند و بیش از هر زمان دیگری مسابقاتی غیر تماشاگر پسند را به نمایش می‌گذارند و شاید در این فصل از رقابت‌ها بیش از هر زمان دیگری به گوش می‌رسد که مسابقات فوتبال در ایران زیبا نیست!
بارها و بارها عنوان شده است که دیدار تیم‌های فوتبال استقلال و پرسپولیس ویترین فوتبال ایران است و میلیون‌ها بیننده هر بار به تماشای این مسابقه حساس می‌نشینند، در عین حال از سالیان گذشته به دفعات شاهد بازی‌های مساوی و بدون گل از سوی دو تیم بوده‌ایم که صدای اعتراض و انتقاد علاقمندان به فوتبال و کارشناسان را بلند کرده است و شاید بتوان از داربی ۹۷ را نیز به عنوان یکی از کسل‌کننده‌ترین و غیرفنی ترین مسابقات این دو تیم نام برد که در طول ۹۰ دقیقه حتی یک شوت در چارچوب هم نداشت!
مهم‌ترین نکته‌ای که می‌توان به آن اشاره کرد این که آیا واقعا سطح فنی فوتبال ایران همین است؟ مگر می‌شود با بازیکنان چندین میلیاردی چنین نمایش ضعیفی داشت؟ آیا کیفیت زمین ورزشگاه آزادی پایین بود؟ تماشاگران در ورزشگاه حضور داشتند و عامل استرس بازیکنان و کادر فنی دو تیم شدند که شاهد چنین مسابقه‌ای بودیم؟ دو مربی تحت فشار بودند و در صورت باخت برکنار می‌شدند که تیم‌هایشان تا این حد بسته و فشرده بازی کرد؟
وقتی یکبار دیگر شرایط برگزاری این مسابقه را بررسی می‌کنیم می‌بینیم که شاید این بار همه چیز برای تماشای یک داربی زیبا فراهم بود اما در نهایت شاهد یکی از بدترین مسابقات دو تیم بودیم. هر یک از دو تیم دارای کادر فنی و بازیکنانی بودند که میلیاردها تومان رقم قرارداد آن‌ها است و به هیچ وجه با بازیکنان و کادر فنی ارزان قیمتی طرف نبودیم که بتوانیم سطح پایین مسابقه را به آن نسبت دهیم.
مورد دیگر اینکه کیفیت چمن ورزشگاه آزادی شاید در بهترین وضعیت ممکن طی چند سال اخیر قرار دارد و هیچ حرف و حدیثی را برای بهانه تراشی باقی نگذاشته است و به هیچ وجه نمی‌توان کیفیت فنی پایین مسابقه را به زمین ورزشگاه آزادی ربط داد.
در عین حال هیچ‌کدام از مربیان دو تیم تحت فشار برکناری ناشی از باخت نبودند و با توجه به اینکه در هفته‌های ابتدایی لیگ هستیم نمی‌توان نمایش بسته و غیرتهاجمی دو تیم را ناشی از استرس برکناری مربیان سرخابی پایتخت دانست.
در بسیاری از مسابقات دو تیم که با نمایش ضعیف استقلالی‌ها و پرسپولیسی‌ها همراه می‌شد پس از پایان مسابقه شاهد بودیم که بازیکنان و کادر فنی استرس منتقل شده ناشی از سکوها را یکی از عوامل تاثیرگذار بر کیفیت فنی مسابقه عنوان می‌کردند اما حالا پرسش اینجاست که به چه علت در روزی که ورزشگاه آزادی به دلیل ممنوعیت ورود تماشاگران به ورزشگاه در سکوت محض به سر می‌برد، شاهد چنین نمایش ضعیفی از سوی دو تیم در داربی ۹۷ پایتخت بودیم؟
نکته ناراحت کننده‌تر برای علاقه‌مندان به فوتبال ایران، تماشای تقابل دو تیم دورتمند و بایرن مونیخ چند ساعت پس از داربی ۹۷ بود؛ دیداری که در اوج حساسیت و هیجان با پنج گل همراه شد و این سوال را در ذهن ایجاد کرد که چرا باید به این میزان، سطح لذت بردن از تماشای دو مسابقه متفاوت باشد؟ چرا حتی اگر پای گیرنده‌های تلویزیونی در دیدار تیم‌های فوتبال پرسپولیس و استقلال به خواب می‌رفتیم چیزی را از دست نمی‌دادیم اما از سوی دیگر نمایش فوق العاده دو تیم آلمانی اجازه یک لحظه پلک زدن را هم به مخاطب نمی‌داد؟
تقابل تیم‌های فوتبال استقلال و پرسپولیس با دعوای زننده مدیران عامل دو تیم آغاز شد و با کیفیت فنی بسیار پایین در طول ۹۰ دقیقه تقابل بازیکنان و کادر فنی آن‌ها به پایان رسید و چیزی جز افسوس به همراه نداشت و نشان داد که سهم علاقه‌مندان به فوتبال در ایران صرفا جار و جنجال‌های زشت و زننده بیرون زمین و اعتراض به عملکرد داور، درون زمین است و نباید بیش از این توقع داشت؛ جایی که بازیکنان و کادر فنی تیم‌ها صرفا در میکسدزون ورزشگاه و نشست خبری به دیر پرداخت شدن مطالبات میلیاردی‌شان اعتراض می‌کنند اما در زمین مسابقه از نظر فنی حرفی برای گفتن ندارند و سوغاتی‌شان برای هواداران فوتبال، ناراحتی از هدر دادن ۹۰ دقیقه زمان است.
انتهای پیام
