کاسیوس کلی در چنین روزی در ۱۷ ژانویه ۱۹۴۲ در لوییزویل کنتاکی به دنیا آمد. این نام را پدرش به افتخار کاسیوس مارسلوس کلی سیاستمدار، که به عنوان سفیر ایالات متحده در روسیه کار می کرد به او داد. علی در سن ۱۲ سالگی بوکس را شروع کرد. دوچرخه او را دزدیدند و او به افسر پلیس جو مارتین گفت که دزد را کتک خواهد زد. سپس مارتین پاسخ داد که قبل از آماده شدن برای شکست دادن کسی، باید یاد بگیرید که چگونه این کار را انجام دهید و به همین خاطر او را با رشته بوکس آشنا کرد.
او اولین مبارزه خود را تنها شش هفته پس از شروع تمرین انجام داد. حریف او رونی اوکیف بود که مسن‌تر و با تجربه‌تر از علی بود، اما این مانع از پیروزی قهرمان آینده در اولین مسابقه‌اش نشد. پس از مبارزه، علی اعلام کرد که تبدیل به بزرگترین بوکسور تاریخ خواهد شد. او هم‌چنین در قرن بیستم عنوان یکی از بزرگترین قهرمانان ورزشی را نیز از آن خود کرد.
علی در سال ۱۹۶۰ از مدرسه فارغ التحصیل شد و تا آن زمان ۱۰۰ پیروزی و ۸ شکست در بوکس آماتور داشت.
بازی‌های المپیک در رم
در سال ۱۹۶۰، علی به تیم بوکس ایالات متحده برای المپیک رم فراخوانده شد، اما به دلیل ترس از پرواز ممکن بود مسابقات را از دست بدهد. او گفت: من بیش‌تر نگران پرواز بودم تا بوکس. علی در یکی از مستندهای مربوط به خودش گفت: نگران دعوا نبودم، نگران پرواز بر فراز زمین بودم.
همانطور که پل مورگان در کتاب خود “محمد علی: مبارزه قرن” نوشت، علی بعد از مدت‌ها متقاعد شد که به رم برود. در نهایت علی موافقت کرد، اما به شرط داشتن چتر نجات.
در مرحله یک چهارم نهایی مسابقات المپیک، علی به اتفاق آرا قهرمان المپیک از اتحاد جماهیر شوروی گنادی شاتکوف و در نیمه نهایی تونی مادیگان استرالیایی را شکست داد. در مبارزه برای طلا، او با زبیگنیو پترژیکوفسکی ملاقات کرد که او را نیز با تصمیم کامل داوران شکست داد تا قهرمان المپیک شود.
علی از اتفاق تلخ بعد از ورود به آمریکا چنین گفت: با مدال روی سینه وارد رستوران شدم و یک فنجان قهوه و یک هات داگ خواستم. به من گفته شد که آنها به سیاه پوستان خدمت نمی‌کنند. سه روز پیش برای کشور جنگیدم و می‌خواهم غذا بخورم. قهرمان المپیک نمی‌تواند در رستوران غذا بخورد، اشکالی ندارد.
این بوکسور آنقدر ناراحت بود که مدال را به رودخانه انداخت. پس از ۳۶ سال حضور در بازی‌های آتلانتای آمریکا، خوان آنتونیو سامارانچ، رئیس وقت کمیته بین‌المللی المپیک، دوباره علی را در آغوش گرفت.
بسیاری از بوکسورها پس از قهرمانی در المپیک حرفه‌ای می‌شوند. علی نیز از این قاعده مستثنی نبود. مبارزه برای عنوان قهرمان جهان.
قبل از مبارزه با سانی لیستون برای عنوان قهرمانی جهان، علی با هنری کوپر بریتانیایی در ورزشگاه ومبلی دوئل داشت. این مبارزه با حضور ۵۵ هزار تماشاگر برگزار شد. علی با تاجی شبیه تاجی که ملکه انگلیسی بر سر داشت وارد رینگ شد و به همین دلیل او را هو کردند.
گرویدن به دین اسلام
پس از مبارزه با لیستون، علی ورود خود را به ملت اسلام اعلام کرد. او نام محمد علی را برای خود انتخاب کرد. علی به خبرنگاران گفت: کاسیوس کلی نام برده است، من آن را انتخاب نکردم و نمی خواهم. من محمد علی هستم یک اسم آزاده. این اسم به معنای “حبیب خدا” است و من اصرار دارم که مردم هنگام صحبت با من و در مورد من از آن استفاده کنند.
قهرمان جهان در آن زمان جو فریزر آمریکایی بود. علی به دنبال مبارزه با او و بازپس‌گیری عنوان قهرمانی جهان بود. در پایان سال ۱۹۷۰، بوکسورها قراردادی را برای برگزاری مبارزه امضا کردند. این مبارزه جذابیت زیادی ایجاد کرد زیرا اولین بار بود که قهرمانان سابق و شکست ناپذیر مدافع عنوان قهرمانی با هم ملاقات کردند. این مبارزه که در نیویورک برگزار شد در۵۰ کشور جهان پخش شد و حدود ۳۰۰ میلیون بیننده آن را از تلویزیون تماشا کردند. فریزر با تصمیم کامل داوران پیروز شد و اولین شکست دوران حرفه‌ای علی را تحمیل کرد.
علی و فریرز در سال ۱۹۷۴ دوباره با هم روبه‌رو شدند و این بار محمد علی موفق می‌شود فریرز را شکست بدهد. در سال ۱۹۷۵ یکی از سخت‌ترین نبردهای بین علی و فریرز انجام شد. این مبارزه ۱۴ راند به طول انجامید که در نهایت محمد علی پیروز شد.
بعد از این نبرد، کلی متحمل شکست‌های مختلف شد. او مقابل لری هولمز ناک اوت شد و در سال ۱۹۷۹ بازنشستگی خود را اعلام کرد.
کلی در سال ۱۹۸۴ مبتلا به بیماری پارکینسون شد. بیماری او به دلیل ضرباتی بود که در بوکس به سر او وارد شده بود. کلی در روز سوم ژوئن ۲۰۱۶ به دلیل مشکل تنفسی در ۷۴ سالگی درگذشت. او در اسکاتسیدل آرویزونا به خاک سپرده شد. استعداد بی‌سابقه و جنجال‌ها، او را به یکی از شناخته شده‌ترین چهره‌های قرن بیستم تبدیل کرد.
انتهای پیام
