روزنامه «خراسان» در ادامه نوشت: روستای دره تفی (دره توتها) در ۱۳۵ کیلومتری سنندج در استان کردستان قرار گرفته است. جالب است که بدانید تا همین چند سال پیش، فقط یک جفت لکلک که در مسیر کوچ به مناطق گرمسیر در عربستان بودند در این روستا توقف میکردند اما رفتار توام با مهربانی مردم این خطه، حالا آنها را میزبان دهها لکلک کرده که رنگ و بوی دیگری به این روستا بخشیده است.
همچنین ورود لکلکها به روستای دره تفی بویژه در این فصل در کنار سایر جاذبههای طبیعی و گردشگری، این روستا را به مقصد تعداد زیادی از گردشگران داخلی و خارجی تبدیل کرده است.
امروز با این روستا که به شهر لکلک های ایران معروف شده، ماجرای سفرهای دسته جمعی لکلکها به آن و … بیشتر آشنا خواهید شد.
ارتباط خوب لکلک ها با اهالی این روستا
لکلک پرندهای بزرگ با پاها و گردن دراز و منقار بلند و راست است که آهسته به پرواز در میآید و در حال پرواز پاها و گردن را میکشد و اندکی رو به پایین نگه میدارد. آرام و کند راه میرود، نر و ماده همشکلند و روی درختها، صخرهها یا ساختمانها آشیانه میسازند. لکلک ها یک تیره از راسته لکلکسانان هستند که گونههای مختلفی دارند. یکی از شگفتیهای این پرندگان، تمایلشان به زندگی نزدیک انسانهاست. این پرندگان ارتباط خوب و نزدیکی با اهالی این روستا پیدا کردهاند که مورد تعجب گردشگران شده است.
از ساختن لانه برای لکلکها تا مداوایشان
در سالهای قبل فقط یک جفت لکلک در بالای یکی از تیرکهای برق این روستا لانه میکرد که مردم برای جلوگیری از برقگرفتگی لانهای دستساز برای لکلکها بر بالای تیرک آهنی ساختند. بعد از این کار تحسینبرانگیز، انگار لکلکها آشیانه عشق را در این روستا بنا نهادند. پس از آن، کمکم بر تعداد لکلکهای مهاجر اضافه شد و جمعی از جوانان روستا در ابتکاری خودجوش در فصل بهار محلهای مناسبی را برای لانهسازی آنها فراهم کردند. هماکنون بیش از ۶۰ جفت لکلک در این روستا لانهسازی کردند و مردم روستا از وجودشان ابراز خوشحالی میکنند.
در برخی موارد که لکلکها دچار آسیبهایی مانند شکستگی بال و پا میشوند، مردم روستا به مداوای آنها میپردازند. بطور کلی، لکلک در فرهنگ مردم کردستان دارای ارزش، جایگاه و احترام خاصی است و همین امنیت باعث محافظت از این پرنده و زادآوری آن در این منطقه است. اهالی این روستا معتقدند لکلکهای سفید برای مردم این دیار نماد خوشاقبالی و صلحند.
پاکترین زیستگاه پرندگان کشور
در اواخر زمستان و فصلهای بهار و تابستان این روستا میزبان شمار زیادی از لکلکهای مهاجر میشوند که در این روستا لانهسازی و جوجهآوری میکنند. لکلکها در خردادماه جوجهآوری میکنند و چند ماه پس از آن برای تغذیه و بزرگکردن جوجهها در لانههای خود میمانند و با شروع فصل سرما روستا را به مقصد مناطق گرمسیر ترک میکنند. سپس در آخر زمستان به این شهر برمیگردند. لانهسازی لکلکها در روستا نشانه وجود محیطی توام با امنیت و آرامش در این مناطق است و این اتفاق بسیار خوبی برای دوستداران محیط زیست است. در ضمن، دریاچه زریبار مریوان به عنوان یکی از پاکترین زیستگاههای پرندگان در کشور محسوب میشود و تاکنون هیچگونه تلفات ناشی از بیماری در بین کلنیهای پرندگان در حاشیه و اطراف این دریاچه مشاهده نشده است.
محلیها به این پرندگان چه میگویند؟
در زبان محلی به لکلکها حاجیلکلک یا حاجیتقتق هم میگویند. علت نامگذاری این لکلکها هم داستانی دارد. در گذشته لکلکهای سفید در مسیر رفتن به حج و در خود مکه هم دیده میشدند. این لکلکهای سفید در فصل بهار به این مناطق بازمیگشتند. به همین دلیل تصور بر این بود که لکلکها در طول زمستان به سفر حج رفته بودند. شاید بتوان گفت یکی از دلایلی که مردم به این پرنده علاقه دارند، همین است. از طرفی به دلیل صدای بههمخوردن منقارهایشان حاجی تقتق نام گرفتهاند.
بستنیهای خوشمزه روستای دره تفی
دیدن لکلکها و آشیانهشان، تنها جاذبه روستای دره تفی نیست. این روستا بستنیهای بسیار خوشمزهای هم دارد که با شیر محلی درست میشود. این بستنی محلی میتواند در کنار بازدید از لکلکها، خستگی گردشگران را رفع کند و خاطرهای خوب برایشان رقم بزند.
منابع: همشهری آنلاین، عصرایران
انتهای پیام