روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «زیاد پیش می‌آید که از سطح فنی پایین فوتبال باشگاهی ایران انتقاد شود. به‌ویژه امسال که کمبود مهره باکیفیت داشتیم و سطح بازی‌ها چنگی به دل نمی‌زد، این انتقادات تشدید هم شد. با این حال لازم است نیمه پر لیوان هم دیده شود و از مربیانی که تیم‌های خوبی ساخته‌اند صحبت به میان بیاید. در لیگ بیست‌ویکم دست کم دو نمونه از این مربیان را داریم؛ کسانی که تیم‌هایشان این هفته برابر پرسپولیس و استقلال قرار گرفتند و باز هم کیفیت‌شان را نشان دادند.
در قائم‌شهر، ساکت الهامی از نساجی تیمی ساخته که به هیچ‌کس راحت باج نمی‌دهد. او با کمترین امکانات و بازیکنانی که شاید مخاطبان لیگ برتر اسم خیلی‌های‌شان را ندانند، تیمی درست کرده که به معنای واقعی کلمه «فوتبال» بازی می‌کند. نساجی مقابل هیچ تیمی پا پس نمی‌کشد و هر چه در توان دارد، شجاعانه خرج می‌کند. کم کاری نبود که آنها ترمز استقلال صدرنشین را بعد از پیروزی‌های پیاپی کشیدند. این اتفاق با فوتبال تدافعی و چاشنی وقت تلف‌کردن رخ نداد بلکه نساجی جسورانه روی دروازه استقلال موقعیت هم ساخت. تیم مازندرانی در اغلب مسابقات این فصلش همین طور بوده است. این نکته را هم باید در نظر گرفت که آنها به دلیل خرابی بیش از حد زمین، از موهبت برگزاری بازی خانگی هم محروم هستند و در مشهد از رقبا میزبانی می‌کنند. به عبارت دیگر همه بازی‌ها برای نساجی مسابقه بیرون از خانه تلقی می‌شود.
در رفسنجان هم محمد ربیعی چنین دستاوردی داشته و تیمی چشم‌نواز ساخته است. اگر چه مس رفسنجان این هفته با دو گل اختلاف به پرسپولیس باخت اما فوتبال روان و منظم این تیم باز هم نگاه‌ها را به سمت خود جلب کرد. این اتفاق در تیمی که نسبت به خیلی از مدعیان بضاعت انسانی کمتری دارد، قابل ستایش است. آنها امسال تقریبا هم‌اندازه سپاهان پرمهره امتیاز گرفته‌اند و هم‌اکنون بهترین گلزن و بهترین پاسور لیگ، متعلق به همین تیم است. چنین عملکردی جای توجه دارد.»
انتهای پیام
