ورزش سه نوشت: «قطعا خود فرهاد مجیدی هم قبول دارد که استقلال می‌توانست به یکی از آسانترین قهرمانی‌های جام حذفی دست پیدا کند. در شرایطی که آنها از حذف پرسپولیس، سپاهان، فولاد، مس رفسنجان، گل گهر و تمامی حریفان مدعی قهرمانی خبر داشتند، اما تعارف تمامی تیم‌های بزرگ لیگ را پس زده و به شکل عجیب و ناباورانه‌ای از جام حذفی کنار رفتند.
مجیدی در نشست خبری پس از بازی، حذف از این تورنمنت را بر عهده گرفت و اعتراف کرد که خود او مقصر این شکست بوده است؛ مسئله‌ای که با مرور بازی استقلال و نگاهی به اشتباهات تاکتیکی و چیدمانی آبی‌پوشان بیشتر به آن پی‌می‌بریم که افکار عجیب کادر فنی از عوامل اصلی باخت استقلال برابر نساجی بوده است.
اشتباه اول: انتخاب سیستم اشتباه
استقلال در هنگام حمله کاملا با سیستم ۲-۵-۳ بازی می‌کرد و در هنگام دفاع نیز جلالی و وریا به عقب می‌آمدند تا تیم ساختار پنج دفاعی به خود بگیرد. استقلال در فاز دفاعی روز بسیار خوبی را سپری کرد و به جز شوت صابر حردانی که به تیرک دروازه برخورد کرد، موقعیتی را به نساجی نداد اما در فاز حمله و بخصوص خط میانی با چینش اشتباهی پا به زمین مسابقه گذاشتند.
استقلال در حالی با دو مهاجم (حسین‌زاده و یامگا) بازی می‌کرد که این دو بازیکن هرگز مهاجم نوک تخصصی نبوده‌اند. شاید بهتر بود که مجیدی برای اجرای ایده‌اش از یک مهاجم نوک (ارسلان یا ژستد) استفاده می‌کرد و یامگا به همراه حسین‌زاده پشت سر این بازیکن به میدان می‌رفتند. سبحان خاقانی به عنوان یکی از عناصر تهاجمی استقلال عملا در این دیدار هیچ نقشی در جریان بازی نداشت. آمار تنها ۱۰ پاس از او در طی ۶۳ دقیقه نشان از حضور این بازیکن در پستی داشت که عملا کارایی برای آبی‌ها نداشت.
اشتباه دوم: حضور همزمان جلالی و سلمانی
هنوز به‌درستی مشخص نیست که ایده کادر فنی استقلال در استفاده همزمان از جلالی و سلمانی برابر نساجی چه بوده است. در حالی که مهدی مهدی‌پور یکی از بازیکنان شاخص تیم مجیدی در این فصل بوده اما او در دیدار روز گذشته نیمکت‌نشین بود تا سلمانی در پست او بازی کند.
نگاهی به عملکرد سلمانی طی دوران حضور در صنعت نفت، پورتیموننزه و استقلال امسال نشان می‌دهد که این بازیکن هرگز در پست میانه میدان بازی نکرده است. او در این فصل ۱۸ بار به عنوان هافبک چپ، شش بار به عنوان مدافع چپ و دو بازی نیز در پست وینگر چپ بازی کرده ولی در دیدار حساس برابر نساجی که جدال مرگ و زندگی به شمار می‌آمد، در مرکز میدان و متمایل به چپ انجام وظیفه کرد.
اشتباه سوم: نیمکت‌نشینی مهدی‌پور
حضور جعفر سلمانی در مرکز میدان و نیمکت‌نشینی مهدی‌پور از آن دست تصمیمات عجیب کادر فنی استقلال بود که فرهاد مجیدی خیلی زود به این مسئله پی برد و بین دو نیمه، مهدی‌پور را به میدان فرستاد و جلالی را تعویض کرد. پس از ورود هافبک اصفهانی، میانه میدان آبی‌ها جان تازه‌ای گرفت و این بازیکن با دو پاس کلیدی، هم‌تیمی‌هایش را صاحب فرصت کرد و شاید بهتر بود که او همچون دیدارهای گذشته، در ترکیب اصلی حضور می‌داشت.
اشتباه چهارم: ۷۵ دقیقه بدون مهاجم نوک تخصصی
هنوز هم علت عدم استفاده از سه مهاجم نوک تخصصی در دیدار با نساجی نامشخص است. در روزی که رودی ژستد، ارسلان مطهری و آرمان رمضانی روی نیمکت نشسته بودند، این یامگا و حسین‌زاده بودند که در پست غیر تخصصی و به عنوان مهاجم در زمین مسابقه حضور داشتند. کادر فنی استقلال بالاخره در دقیقه ۷۵ تصمیم گرفت تا از برنامه‌های تاکتیکی خود عقب‌نشینی کند و آرمان رمضانی را در دقیقه ۷۵ به جای زبیر نیک‌نفس روانه میدان کرد. آبی‌ها نتیجه آن را نیز دیدند و رمضانی دو بار موفق به بازکردن دروازه نساجی شد که هر دو گل او توسط داور و کمک داور بازی رد شدند.
اشتباه پنجم: تعویض‌های دیرهنگام
در حالی که استقلال می‌توانست از ابتدا با حضور یک فوروارد تخصصی بازی را آغاز کند اما این چنین نشد و حضور رمضانی در دقیقه ۷۵ از جمله تلاش‌های کادر فنی آبی‌ها برای تغییر نتیجه بود. تعویض رودی ژستد در دقیقه ۱۱۵ نیز در نوع خود عجیب بود. بازیکنی که می‌توانست خیلی زودتر از اینها وارد زمین مسابقه شود، تنها برای زدن ضربه پنالتی به میدان آمد.
ژستد که پس از بازکردن دروازه پرسپولیس از روحیه بالایی برخوردار بود، ۱۱۵ دقیقه را روی نیمکت نشست و صرفا برای زدن یک ضربه پنالتی وارد زمین شد. اگر فرهاد مجیدی ۲۴ ساعت به عقب بازگردد، قطعا این اشتباه را دوباره تکرار نمی‌کند و یکی از سه مهاجم تیمش را در ترکیب اصلی قرار می‌دهد.
اشتباه ششم: دروازه‌بان (شاید)
هیچ شکی در توانایی‌های بالای علیرضا رضایی وجود ندارد و شاید اگر او تنها یکی از پنالتی‌ها را مهار می کرد، اکنون ماهیت این نوشتار در تمجید از او و مجیدی بابت این انتخابش بود اما رضایی جوان در کمال ناباوری مسیر هر پنج پنالتی را اشتباه تشخیص داد و به کار تیمش نیامد.
در دو فصل گذشته، درخشش سیدحسین حسینی باعث پیروزی استقلال برابر پرسپولیس در ضربات پنالتی شده بود. سنگربانی که تجربه بالایی دارد و امسال نیز با ثبت کلین‌شیت‌های سریالی درخشان ظاهر شده است. او ستاره تیمش برابر پیکان بود و دعوت به تیم ملی نیز انگیزه‌های او را دوچندان کرده بود. شاید اگر تعویض ششم آبی‌ها حضور حسینی پنالتی‌گیر به جای رضایی بود، نتیجه بهتری برای استقلال حاصل می‌شد. (البته در این مورد قطعیتی وجود ندارد.)
اشتباه هفتم: تغییرات پیاپی در ترکیب
تعداد بازی‌هایی که استقلال در دو بازی پیاپی با ترکیب ثابت و بدون تغییر به میدان رفته، به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسد. فرهاد مجیدی در یکی از نشست‌های خبری خود این موضوع را یک نکته مثبت معرفی کرد که تیم حریف قادر به آگاهی از پلن‌های تاکتیکی استقلال نیست اما در واقع این عدم ثبات، تنها باعث ناهماهنگی بیشتر بین بازیکنان می‌شود.
استقلال می‌توانست روز گذشته با همان ترکیب ایده‌آل خود پا به زمین مسابقه بگذارد. حسینی درون دروازه قرار بگیرد، سیلوا به همراه چشمی و غلامی خط دفاعی را تشکیل دهند، حردانی جوان در سمت راست و سلمانی در چپ انجام وظیفه کنند، مهدی‌پور و زبیر نیز در میانه میدان حضور داشته باشند، حسین‌زاده و یامگا نیز پشت سر رودی ژستد عناصر تهاجمی تیم را تشکیل دهند اما چینش عجیب و غریب ترکیب دیروز، از علل اصلی شکست استقلال بود.
با حذف از رقابت‌های حذفی، اکنون کادر فنی استقلال یکی از سخت‌ترین مأموریت‌های خود را در پیش خواهد داشت. آنها باید ادامه مسابقات لیگ برتر را با جدیت دنبال کنند و حذف از جام حذفی، زنگ خطری برای آبی‌ها خواهد بود. سه دیدار خارج از خانه سخت و دشوار برابر سپاهان، فولاد و مس رفسنجان ممکن است قهرمانی لیگ را هم از استقلال بگیرد. پس فرهاد مجیدی و کادر فنی او باید روحیه ازدست‌رفته بازیکنان را ریکاوری کرده و تنها روی قهرمانی لیگ برتر تمرکز کنند.
استقلالی‌ها باید شکست برابر نساجی را یک تجربه و درس عبرتی برای خود متصور شوند و روی این موضوع فکر کنند که چگونه می‌توانند در بازی بعدی خود برابر سپاهان دست پر از زمین خارج شوند. قهرمانی لیگ برتر قطعا کار بزرگی در کارنامه فنی فرهاد مجیدی خواهد بود و آنها باید جدیت در کار را بالا برده و قافیه را به پرسپولیس نبازند.
انتهای پیام
