از ماست‌پاشی تا بازداشت، زندان، شلاق و…!

گروه سیاسی: احمد زیدآبادی (پژوهشگر و نویسنده) در نقد کوتاهی نوشت: برخی از افرادی که خواهان “شدت‌ عمل” و “اعمالِ خشونت” در برابر بانوان بدون روسری هستند، در مقابلِ پاشیدن ماست به سر و روی دو خانم در طرقبه، موضع گرفته و آن را تقبیح کرده‌اند! منظورشان از این تقبیح چیست؟ آیا ریختن ماست را ناکافی می‌دانند و مثلاً خواهان کوبیدن ظروف سفالی ماست به سرِ خانم‌های بدون روسری هستند؟ اگر بگویند نه، منظورشان این نیست و پاشیدن ماست را نامتناسب با برداشتن روسری می‌دانند، در آن صورت منظورشان از این شدتِ عملی که برای مقابله با بانوان بدون روسری بر آن اصرار می‌ورزند، مشخصاً چیست؟ بازداشت؟ زندان؟ شلاق؟ محرومیت از حقوق اجتماعی؟…خب کدامیک از اینها ملایم‌تر و مدنی‌تر از پاشیدن ماست است که این یکی را نامناسب می‌دانید و آن بقیه را توصیه و تجویز می‌کنید؟!

کسر شأن ایرانیان، وجود مسئولانی چون شماست!

حبیب رمضانخانی (فعال رسانه‌ای) در یادداشتی نوشت: این توئیت ذوق زدگی مصطفی میرسلیم از لغو مجوز واردات خودروی کارکرده خارجی، توسط او و دوستانش در مجمع تشخیص مصلحت است. همو که با عضویت در هیات مدیره چندین شرکت خودروسازی، از مخالفان اصلی واردات خودرو در این سال ها بوده است.
قابل تامل، این اقدامات به نام حمایت از تولید داخلی، نه تنها کیفیت و ایمنی خودروهای تولید داخل را ارتقا نداده، بلکه باعث شده مردم ایران با درآمد ناچیز، برای خرید این خودروها با وجود چندین سال انتظار، چند برابر مشابه خارجی نیز هزینه کنند. آنوقت در توجیه دلیل مخالفت، او و برخی، چون عضو سابق کمیسیون صنایع و معادن، سوار شدن بر خودروی کارکرده خارجی را کسر شأن و منزلت مردم ایران عنوان می کنند.
در پاسخ باید گفت: چطور واردات و سوار شدن بر هواپیمای از رده خارج خطوط هوایی ازبکستان، کسر شأن ملت ایران نیست؟ رونق عجیب فروش لباس تاناکورای خارجی، پر شدن کمپ های پناهندگی خارجی ها از ایرانیان و… کسر شأن نیست، ولی سوار شدن بر خودروی ایمن و با کیفیت خارجی کسر شأن است؟