وی گفت: ظروف سنگی مذکور به علت کثرت قطعات و تنوع در شکل، ابعاد، کارکرد و حتی نوع و ترکیب سنگ، حائز اهمیت فراوان در موضوع پژوهش است، بنابراین به عنوان نخستین گام در انجام پژوهش‌های آتی ساماندهی فیزیکی و بسامان کردن وضعیت نگهداری آن‌ها در اولویت کاری پایگاه قرار گرفت که در حاضر در حال انجام است.
شهرزاد زارعی، کارشناس تاریخ پایگاه میراث جهانی تخت جمشید گفت: نکته‌ی جالب و قابل اهمیت در مورد این قطعات، خرد شدن و شکسته شدن عمدی این ظروف است، چرا که با توجه به جنس و ضخامت قطعات، از هم پاشیدگی و خرد شدن آن‌ها به خاطر گذشت زمان نظریه‌ای باطل و بعید است. احتمالا بعد از غارت گنجینه‌های با ارزش هخامنشیان از جمله ظروف طلا و نقره در خزانه‌ی تخت جمشید، این ظروف سنگی به نظر چپاولگران بی ارزش و ناچیز آمده و به عمد متلاشی و خرد شده اند.
وی گفت: بر اساس بررسی‌های انجام شده، بیشتر این قطعات از دو تالار خزانه‌ی تخت جمشید جمع آوری شده اند و در همان سال‌های اولیه کاوش، تعدادی از ظروف، بعد از قطعه یابی و وصالی در موزه نگهداری شد و مابقی قطعات برای مطالعات و بررسی‌های آتی در انبار‌های تخت جمشید نگهداری شده اند؛ بنابراین با پایان کار اشمیت این مجموعه ظروف برای انجام بررسی و مطالعات تاریخی و باستان شناسی تا به امروز، دست نخورده و بکر باقی مانده است.
زارعی تشریح کرد: بعد از انتقال این مجموعه (که شامل سی جعبه‌ی چوبی است) به مرکز بانک سفال، تمامی قطعات بر اساس نوع و جنس سنگ تفکیک و در سه گروه ظروف مرمرین، ظروف سنگ یشم و ظروف سنگ گرانیت طبقه بندی شدند. در مرحله‌ی بعد، قطعه یابی و وصالی تعدادی از ظروف انجام پذیرفت و تعدادی از قطعات شاخص‌تر مستندنگاری شد تا برای مطالعات آتی آماده و در دسترس باشند.
وی گفت: در مورد کاربرد این ظروف همانطور که اشمیت آن‌ها را (ظروف سنگی سفره خانه‌ی سلطنتی Royal Tableware:اشمیت جلد ۲. ص ۸۱) می‌نامد، باید گفت بیشتر ظروف آشپزخانه‌ای از دسته‌ی بشقاب‌های بزرگ و کوچک، دیس‌های گرد و مستطیل شکل بزرگ، پیاله‌های کوچک، ظروف پایه دار و آبخوری‌های قمقمه مانند هستند.
