متخصصان علوم اعصاب و نوروفیزیولوژی کشور با بررسی چگونگی خندیدن از منظر عصب شناسی دریافته‌اند که مغز انسان، قابلیت یادگیری خندیدن را دارد و باید آن را تمرین کرد.
دکتر شروین وکیلی، نوروفیزیولوژیست و جامعه‌شناس که در نشست علمی خنده از منظر علوم اعصاب و عصب‌شناسی در چهارمین کنگره بین‌المللی علوم اعصاب پایه و بالینی سخن می‌گفت، خاطرنشان کرد: خنده، اثر درمانی دارد و ضد درد است و انسان، اگر بتواند به هنگام درد، بخندد، معجزه خنده را در کاهش درد مشاهده می‌کند.
وی افزود: خنده، انفجار سیستم لذت در مغز است. خندیدن، یک پدیده پیچیده است که از سه لایه عصب‌شناختی، زبان‌شناختی و جامعه شناختی قابل بررسی است.
به گفته وی، در زمان خندیدن، ۴۴ واحد حرکتی فعال می‌شوند و تفاوت خنده با لبخند ، این است که در خنده، عضلات بصورت فعالانه منقبض می‌شوند، درصورتی که در لبخند، عضلات منقبض نمی‌شوند.
دکتر وکیلی با اشاره به اینکه بخش پیش پیشانی مغز نقش اساسی در خندیدن دارد، افزود: چون این بخش در یادگیری انسان نیز حائز اهمیت است ، لذا نتیجه می‌گیریم که «تولید خنده، یاد گرفتنی است و همه ما شرایط و توانایی تولید آن را داریم».
وکیلی خنده را لایه لایه توصیف کرد و افزود: خنده موازی زبان است چرا که با خندیدن، پیامی را نیز بین یکدیگر منتقل می‌کنیم.
وی در پایان تاکید کرد: با توجه به اینکه، خنده ، حالت مسری دارد و می تواند از یک خنده غیرطبیعی نیز آغاز شده و به دیگران منتقل شود و از سویی، چون خندیدن برای سلامتی انسان بسیار مفید است، توصیه می‌کنم که تا می‌توانید بخندید و بدانید که همه انسان ها قابلیت و توانایی یادگیری خندیدن را دارند.
چهارمین کنگره علوم اعصاب پایه و بالینی، دوم تا چهارم دی ماه در مرکز همایش های بین المللی دانشگاه علوم پزشکی ایران برگزار شد.
