باید به این نکته اذعان کرد که پس‌انداز کردن به‌نوعی مدیریت کردن مخارج زندگی برای دست یافتن به اهداف بزرگ و کوچک در یک مدت معین است و این مسئله هیچ ارتباطی به میزان درآمد شخص ندارد و حتی می‌توان با درآمد اندک نیز پس‌انداز داشت، اگر شما به درستی این کار را انجام دهید می‌توانید برای خرید وسایل مورد علاقه خود برنامه‌ریزی کنید.
اکثر افراد جامعه قلک‌های کوچک فلزی، سفالی و پلاستیکی را در دوران کودکی خود به یاد دارند، این قلک‌های کوچک یکی از راه‌های آموزش پس‌انداز به کودکان به نوجوانان در دهه‌های قبل بود، اما این مسئله امروز در بین کودکان بسیار کمرنگ است و کودکان هر آن چیزی را که بخواهند به سرعت توسط خانواده برای آن‌ها تهیه می‌شوند و نمی‌توانند این کار را فرا بگیرند.
اما هنوز هم راهکارهای ساده برای مدیریت هزینه، مخارج و پس‌انداز وجود دارد و افراد می‌توانند با انجام این کارها برای خود پس‌انداز داشته باشند و قطعا این پس‌انداز بسیار کارآمد است.
ثبت درآمدها و هزینه‌های جاری ماهانه یک روش برای اشرافیت بر منابع مالی و هزینه‌کرد خانواده است، برای مثال شما در این مرحله مشخص می‌کنید ماهیانه چه اندازه صرف خرید مایحتاج خانه، تفریح، پوشاک، هزینه رفت و آمد، هزینه اینترنت، قبوض خدمات و … کرده‌اید و در پایان می‌توانید این را بسنجید که چه هزینه‌های غیرضروری را در طول ماه انجام داده‌اید، سپس می‌توانید از ماه‌های بعد بخشی از هزینه‌های غیرضرور را کاهش و این هزینه‌ها را به پس‌انداز اختصاص دهید.
مشخص کردن هدف برای پس‌انداز کردن به انسان انگیزه می‌دهد، برای مثال خرید یک تلفن همراه، لپ تاپ، تعویض وسایل منزل، ازدواج، خرید خودرو و خانه می‌تواند از اهداف پس‌انداز باشد، گاهی این اهداف در کوتاه مدت تحقق پیدا می‌کند و گاهی این اهداف بلندمدت است و باید مدت زمان بیش‌تری به پس‌انداز اختصاص دهید.
روش دیگر پس‌انداز به روش‌های روز است، شما می‌توانید ماهانه بخشی از درآمد خود را به جای انباشت به روش سنتی، در صندوق‌های سرمایه‌ای، بورس، اوراق بهادار و … سرمایه‌گذاری کنید و یا اینکه پول خود را در بانک به صورت بلندمدت و کوتاه‌مدت سپرده کنید، اما در رابطه با این موضوعات باید با اهل فن مشورت کنید.
قطعا رسیدن به اهداف مورد نیاز در کوتاه‌مدت به وسیله پس‌انداز انگیزه شما را برای رسیدن به اهداف بزرگتر بیشتر می‌کند، پس‌انداز کار سختی نیست، اما این فرهنگ باید از دوران کودکی و نوجوانی در بین افراد جامعه نهادیه شود، بسیاری از افراد از مزایای این کار اطلاعات کافی ندارند و یا به‌نوعی این کار را با درامدهای اندک و هزینه‌های بالای زندگی غیرممکن می‌دانند، اما قطعا می‌توان با هر میزان درآمد برای خود پس‌انداز داشت.
پس از سن ۱۰ سالگی قطعا کودک باید با مفاهیم صرفه‌جویی، پس‌انداز کردن و … را فرابگیرد
مهرداد رضاپور روانشناس حوزه کودک و خانواده با اشاره به اینکه آموزش‌های اقتصادی به کودکان و نوجوانان باید متناسب با سن آن‌ها باشد، اظهار کرد: کودکان در بحث مسائل آموزشی در حوزه اقتصاد باید به چند گروه تقسیم شوند، در رده سنی زیر پنج سال نباید کودکان را وارد مباحث اقتصادی، معیشتی و مفاهیم ارزشمندی پول کنیم، زیرا این موضوعات برای کودکان اضطراب آفرین و تنش‌زا است.
وی ادامه داد: توصیه می‌شود تا سن ۱۰ سالگی ذهن کودک را درگیر مسائل معیشتی و اقتصادی نکنیم، اما بعد از سن شش سالگی کودک با باید با مفهوم اسکناس در معاملات مالی آشنا شود تا پس از آن بتوان او را با موضوعاتی مانند پس‌انداز، ارزش اسکناس و برنامه‌ریزی مالی آشنا کنیم.
رضاپور گفت: پس از سن ۱۰ سالگی قطعا کودک باید با مفاهیم صرفه‌جویی، پس‌انداز کردن و … را فرابگیرد، برای این مسئله تمرینات و آموزش‌هایی نیز وجود دارد، توصیه می‌شود با شروع سن ورود به مدرسه بحث پرداخت پول توجیبی به کودکان آغاز شود، کودکان با این پول می‌توانند بخشی از لوازم موردنیاز خود را تامین کنند.
این روانشناس حوزه کودک و خانواده افزود: میزان پرداختی پول توجیبی به کودک باید اندک باشد، زیرا نیازهای کودک عموما توسط والدین تامین می‌شود و این پول برای آموزش پس‌انداز و استقلال مالی به کودک است.
وی با اشاره به اینکه مفاهیم صرفه‌جویی در پول، آب، برق و … را می‌توان در قالب بازی و نقاشی آموزش داد، بیان کرد: پس از سن ۱۰ سالگی می‌توان پرداخت پول تو جیبی را متناسب به نیازهای اقتصادی کودک انجام داد، کودک می‌تواند با بخشی از آن نیازهای ضروری خود مانند ایاب و ذهاب، خرید تغذیه و … تامین کند و کاربرد پول را یاد بگیرد.
رضاپور تاکید کرد: پس از سن ۱۴ سالگی باید مفاهیم اقتصادی مانند برنامه‌ریزی، پس‌انداز، اشتغال و … به‌صورت جدی‌تر در فضای تربیتی کودکان قرار بگیرد، کودک باید تا سن ۲۰ سالگی با مفاهیم اقتصادی کاملا آشنا شود.
انتهای پیام
