چه‌کسی به‌راستی پیروز انتخابات شد؟

اصولگریان می‌گویند درست است ما درتهران شکست خورده‌ایم اما در مراکزسایراستان‌ها ازجمله اصفهان، مشهد و برخی دیگر استان‌ها به موفقیت چشم‌نوازی دست یافته‌ایم و اصلاح‌طلبان متحمل شکست شده‌اند. واقعیت این است که هر دو طرف به درستی تحلیل می‌کنند؛ زیرا در بعضی از مراکز استان‌ها و حوزه‌های بزرگ انتخاباتی اصولگرایان توانسته‌اند اصلاح‌طلبان را شکست دهند اما این یک روی سکه است. روی دیگرسکه آن است که اساسا هر کجا اصلاح‌طلبان توانسته‌اند حداقلی از نامزد‌های موردتوجه خود را در فهرست قرار دهند اصولگرایان در آن حوزه‌ها به پیروزی نرسیده‌اند. به بیان ساده‌تر در حوزه‌هایی که رقابت جدی وجود داشته ازجمله تهران، اصولگرایان موفق نشده‌اند. اگر در اصفهان، شیراز، مشهد، رشت یا مراکز دیگر اصولگرایان به پیروزی رسیده‌اند، پیروزی آنها درحقیقت بیش از آنکه به علت حمایت گسترده اجتماعی مردم آن حوزه‌ها باشد، معلول حمایت جدی در آن حوزه‌ها بوده است. اگر نگاه دقیق‌تری به حوزه‌های بزرگ که اصولگرایان در آن حوزه‌ها پیروز شده‌اند، بیندازیم، متوجه می‌شویم چهره‌های اصلی اصلاح‌طلب یا حتی اصلاح‌طلبان رده دوم یا حامیان دولت ردصلاحیت شده بودند و عملا ائتلاف اصلاح‌طلبان نامزد یا نامزد‌هایی نداشت تا در آن حوزه‌ها به عرصه رقابت بفرستد. بنابراین در حوزه‌هایی که اصولگرایان مدعی پیروزی هستند درحقیقت رقابتی صورت نگرفته وگرنه درحوزه‌هایی که مردم نامزدهایی یکسان از هر دو طیف داشته‌اند اصولگرایان به هیچ وجه نتوانسته‌اند پیروز شوند. نکته دیگری که لازم است به آن اشاره شود مقوله جامعه‌‌شناختی حامیان اصلاح طلبان و اصولگرایان است. البته هرگونه داوری دراین خصوص مستلزم تحقیق کار‌شناسی است اما لایه‌ها و طبقات تحصیلکرده‌تر و مرفه‌تر وبالاخره شهرنشین‌ نوعا اگر پای صندق رای رفته‌اند به نامزد‌های ائتلاف اصلاح‌طلبان رای داده‌اند واین دقیقا‌‌ همان نکته‌ای است که برخی اصولگرایان با ناراحتی از آن یاد می‌کنند. اصولگرایان به جای این کار بهتر است ازخود این پرسش ساده را بپرسند که چرا آنها درمیان اقشار تحصیلکرده جامعه نفود خود را از دست داده‌ اند؟ چرا کسرقابل توجهی از دانشجویان از آنها حمایت نکردند. بررسی این پدیده‌ها می‌تواند برخی آسیب شناسی‌های اصولگرایان را روشن کند اما به نظر می‌رسد اصولگریان باید پیام رای مردم تهران را بپذیرنند.