گروه اقتصادی: حقوق رهبران کشورهای جهان در سال ۲۰۲۱ چقدر است؟ دستمزد نازل برخی از رهبران قدرتمند جهان غافلگیر کننده است. البته بسیاری از امتیازهای جانبی در این آمار دیده نمیشوند. دویچه وله در گزارشی به برخی از این حقوقها اشاره کرده است:
لی هسین لونگ؛ سنگاپور
لی هسین لونگ، پسر بزرگ لی کوآن یو، اولین نخست وزیر سنگاپور است که به عنوان دبیرکل حزب اقدام مردم در سال ۲۰۰۴ نخستوزیر شد. او سومین نخستوزیر سنگاپور است. حقوق سالانه لی هسین لونگ یک میلیون و ۷۰۰ هزار دلار است.
کری لام؛ هنگ کنگ
کری لام از اول ژوئیه سال ۲۰۱۷ بعنوان رئیس دولت هنگ کنگ انتخاب شده است. او نخستین زنی است که به این سمت برگزیده شده است. هنگ کنگ از سال ۲۰۱۹ درگیر اعتراضات سراسری در واکنش به اقدام پکن در زمینه محدود کردن آزادیهای اجتماعی و مدنی است. حقوق سالانه رئیس دولت هنگکنگ ۶۷۰ هزار دلار است.
اسکات موریسون؛ استرالیا
اسکات موریسون از اوت سال ۲۰۱۸ به عنوان نخست وزیر استرالیا انتخاب شده است. حقوق سالانه او تقریبا ۵۵۰ هزار دلار است.
جو بایدن؛ آمریکا
حقوق سالانه جو بایدن چهل و ششمین رئیس جمهور آمریکا ۴۰۰ هزار دلار است. پیش از این بایدن به عنوان سیاستمداری “فقیر” و عضو قشر متوسط آمریکا محسوب میشد. در دورانی که او معاونت ریاست جمهوری را برعهده داشت برای هر سخنرانی بین ۴۰ تا ۱۹۰ هزار دلار دریافت میکرد. کتاب پرفروش “به من قول بده پدر” نیز ثروت بایدن را به ۷ و نیم میلیون دلار رساند.
آنگلا مرکل؛ آلمان
آنگلا مرکل از نوامبر سال ۲۰۰۵ به عنوان صدر اعظم آلمان انتخاب شد. مرکل از آوریل سال دو هزار تا دسامبر سال ۲۰۱۸ رهبر حزب دموکرات مسیحی آلمان بود و پس از کنارهگیری اعلام کرد در انتخابات ماه سپتامبر سال ۲۰۲۱ شرکت نمیکند. مرکل بارها عنوان قدرتمندترین زنان جهان را به دست آورده است. حقوق سالانه صدراعظم آلمان ۳۶۹ هزار دلار است.
جاستین ترودو؛ کانادا
جاستین ترودو از پایان سال ۲۰۱۵ به عنوان بیست و سومین نخستوزیر کانادا انتخاب شده است. پیر ترودو، پدر او نیز به غیر از مدتی کوتاه از سال ۱۹۶۸ تا ۱۹۸۴ نخست وزیر کانادا بوده است. حقوق سالانه ترودو ۳۶۴ هزار دلار است.
سباستین کورتز؛ اتریش
سباستین کورتز در ۱۸ دسامبر سال ۲۰۱۷ بعنوان صدراعظم اتریش انتخاب شد. او در آن زمان با ۳۱ سال سن، جوانترین رئیس یک دولت در جهان بود. حقوق سالانه صدراعظم در اتریش ۳۲۰ هزار دلار است.
کریل رامافوزا؛ آفریقای جنوبی
کریل رامافوزا از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸ در دوران ریاست جمهوری جاکوب زوما، معاون رئیس جمهور بود. او از ۱۵ فوریه سال ۲۰۱۸ به عنوان رئیس جمهوری آفریقای جنوبی انتخاب شده است. حقوق سالانه او ۲۲۳ هزار دلار است. باید توجه داشت که درآمد سرانه سالانه در آفریقای جنوبی بطور متوسط ۱۲ هزار و ۶۷۰ دلار است.
امانوئل ماکرون؛ فرانسه
امانوئل ماکرون در ۱۴ ماه مه سال ۲۰۱۷ به عنوان رئیس جمهوری فرانسه انتخاب شد. او از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹ عضو حزب سوسیالیست فرانسه و از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۶ در دوران ریاست جمهوری فرانسوا اولاند، وزیر اقتصاد فرانسه بود. حقوق سالانه ماکرون بعنوان رئیس جمهوری فرانسه ۲۱۰ هزار دلار است.
بوریس جانسون؛ بریتانیا
بوریس جانسون از روز ۲۴ ژوئیه سال ۲۰۱۹ بعنوان نخست وزیر بریتانیا انتخاب شده است. حقوق سالانه او ۱۹۰ هزار دلار است. سایت آنلاین “The National” او از دریافت این میزان دستمزد ناراضی است و احساس میکند حقوقاش کم است.
ژائیر بولسونارو؛ برزیل
سیاستمدار راستگرای برزیلی در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۸ به پیروزی رسید و از اول ژانویه سال ۲۰۱۹ قدرت را بدست گرفت. حقوق بولسونارو ۱۲۰ هزار دلار در سال است.
ماریو دراگی؛ ایتالیا
ماریو دراگی از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۹ رئیس بانک مرکزی اتحادیه اروپا بود. از از روز ۱۳ فوریه سال ۲۰۲۱ به عنوان نخست وزیر ایتالیا انتخاب شد. حقوق سالانه دراگی ۱۱۴ هزار دلار است که در مقایسه با سایر رهبران اروپایی کمترین حقوق است.
ولادیمیر پوتین؛ روسیه
در مورد سرمایه و ثروت ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه سالهاست که گمانهزنیهایی صورت میگیرد. اخیرا هم اعلام شد قصر مجللی برای او ساخته شده که کاخ کرملین تکذیب کرد. حقوق سالانه مرد قدرتمند روسیه ۱۱۲ هزار دلار در سال اعلام شده است.
نارندرا مودی؛ هند
نارندرا مودی از سال ۲۰۱۴ نخست وزیر هند است. حقوق سالانه او ۳۳ هزار دلار است. در مقایسه با درآمد سرانه سالانه یک هزار و ۴۰۰ دلاری در هند، حقوق مودی چند برابر یک شهروند معمولی است. نارندرا مودی در مقایسه با سایر رهبران جهان به لحاظ حقوق در رتبه چهاردهم قرار میگیرد.
شی جینپینگ؛ چین
شی جینپینگ از سال ۲۰۱۲ دبیر کل حزب کمونیست چین و رئیس کمیسیون مرکزی ارتش شد. او از سال ۲۰۱۳ رئیس جمهوری چین شده است. حقوق سالانه رهبر چین ۲۲ هزار دلار در سال عنوان شده است که در مقایسه با حقوقهای معمول بسیار نازل بنظر میرسد. او میخواهد نمونهای از “ساده زیستی” برای کارمندان دستگاههای حزبی و اداری چین باشد.