نظر شما در رابطه با ورزش و اقدامات فرهنگی و ورزشی در سطح جامعه و حتی بین الملل چیست و علت انجام اینگونه فعالیت ها را چه می دانید؟
بدون شک ورزش و تربیت بدنی در جوامع امروزی دارای کارکردهای اجتماعی و فرهنگی فراوانی است و باید در حوزه پژوهش های اجتماعی و فرهنگی توجه ویژه ای به آن مبذول شود. ورزش و تربیت بدنی پس از پیشرفت سریع در دهه های اخیر به جایگاهی رفیع و جهانی دست یافت. دانشمندان و مدیران ورزش، بویژه گزارشگران و نویسندگان ورزشی، به تقدیم و تکریم این پدیده پرداختند و بشر را در فراغت شیرین خویش به تماشای اسطوره های ورزشی در استادیوم یا از طریق تلویزیون واداشتند، به طوری که پیشرفت ورزشی و ارتقا در جدول جهانی ورزش، شاخص عمده ای از پیشرفت فرهنگی و اجتماعی در تمدن جدید و عامل تعیین کننده ای در رشد اقتصادی و صنعتی به شمار رفت.
پیشگامان پرشورتر ورزش آن را «وجدان جمعی بشر» ، «شکل مدرن پیکارهای اقتصادی و سیاسی» یا «تجلی و تعالی شخصیت انسان برتر» یا به گفته پی یر دو کوبرتن «فروزان ترین شعله مشتعل قلب انسان ها» می نامند و می توان گفت فرهنگ پذیری و عمومیت بخشیدن به ورزش در هر جامعه ای در گرو تعمیم و ترویج عوامل موثر در این امر می باشد. وضعیت اقتصادی افراد، اهمیت الویت به ورزش، نگرش مسیولین، نقش رسانه بخصوص سیمای جمهوری اسلامی ایران و شیوه فرهنگ پذیری و توسعه فرهنگ از جمله عواملی هستند که در تثبیت جایگاه ورزش درفرهنگ اجتماعی نقش بسزایی دارند و همه این عوامل بر یکدیگر اثر می گذارند. ورزش پدیده ای فرهنگی، تربیتی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی می باشد که پیوندی محکم با مجموعه نهادها و سازمان ها و همچنین ساختارهای اجتماعی دارد، به این معنا که دستاوردهای ورزش و فعالیت های مربوط به آن بطور کلی یک شاخص فرهنگی در زمینه های مختلف محسوب می شود.
شما به عنوان فعال فرهنگی و ورزشی اوقات فراغت را چگونه تعریف می کنید؟
لغت Leisure از واژه ی لاتین Licere مشتق می شود، که به معنی “رخصت یافتن” یا در فرانسه Leisure به معنی “آزاد بودن” است، واژه ای که ابتدا در اوایل قرن ۱۴ ظهور پیدا کرد. به طور کلی می توان فعالیت هایی را که افراد بر اساس علاقه ی شخصی و خارج از حوزه ی کار و پس از رهایی از تکالیف فردی و اجتماعی انجام می دهند و هدف آنها استراحت، تفریح و یا خود شکوفایی است، فعالیت گذران اوقات فراغت نامید. فراغت برآیندی از انتخاب آزاد و رهایی از تکالیف روزمره از نوع خانوادگی، اجتماعی و… است در نتیجه برخلاف کار که انضباط بیشتری را ایجاب می‌کند فضای مناسبی برای مقاومت در برابر رویه‌های فرهنگی جاافتاده و برای پدیدآوردن روال‌ها و کردارهای جدید است. از این‌رو است که گفته‌اند فراغت میتواند فرهنگ ایجاد کند و هویت افراد را آشکار سازد. ” به فراغت می توان به عنوان جایگاهی نگریست که افراد می توانند در آن مهارتهای مفیدی همچون جامعه پذیری را توسعه داده و تمرین کنند و همچنین با افرادی معاشرت داشته باشند که میدانند تنش های زندگی قابل تحمل هستند.
رابطه صلح و ورزش را چگونه تعریف میکنید ؟
در دنیای امروزی ورزش مدرن تعامل زیادی را با سیاست داخلی و بین المللی پیداکرده و این باور ایجادشده است که ورزش می تواند نقش مهمی در ارتقای سطح توسعه، ایجاد صلح و حل کشمکش ها بین کشورها داشته باشد. ورزش بین المللی که شامل ترکیبی از عاملان دولتی و غیردولتی است، در برخی مواقع به عنوان موضوع مناسب بحث های دیپلماتیک در نظر گرفته می شود. اجتماعات بزرگ ورزشی مثل المپیک و جام های جهانی می تواند کشورها را در کنار یک دیگر جمع کند و منجر به شکل گیری روابط نزدیک و صمیمانه تر بین کشورها شود، در این صورت ورزش های مسابقاتی بهترین کارایی خود را بروز می دهد و ملت ها می توانند صلح، دوستی و تعاون خود را نشان بدهند. هم چنین همکاری سازمان ملل با کمیته ی بین المللی المپیک و فدراسیون های ورزشی به خصوص فیفا می تواند نقش موثری را در این راستا ایفا کند.
نظر شما در رابطه با نقش و جایگاه دانشگاه در ترویج فرهنگ صلح چیست ؟
دانش و آگاهی به‌عنوان مفهوم محوری در شکل‌گیری بینش، نگرش و رفتار صلح آمیز تلقی شده و در این راستا نقش دانشگاه ـ به‌عنوان عالی‌ترین نهاد آموزشی بعد از دوران متوسطه ـ در ترویج فرهنگ صلح مورد بررسی قرار گرفته است و می توان گفت : «دانشگاه در چارچوب کارکردهای آموزشی، پژوهشی و خدمات اجتماعی و همچنین نقش‌آفرینی در نهاد دیپلماسی میتواند به ترویج فرهنگ صلح یاری رساند».
آیا قصد شکستن رکورد جهان را دارید ؟
بله ، امیدوارم بتوانم در ماه های آینده رکورد طولانی ترین پیاده روی مداوم و بدون استراحت را ثبت جهانی نمایم و این افتخار را برای کشور عزیزم ایران به ارمغان بیاورم.
