گروه سیاسی: روزنامه همدلی نوشت: اگرچه انتخابات ایالات متحده آمریکا با مناقشه همراه شد، اما هرچه از سوم نوامبر گذشت، احتمال تغییر نتیجه انتخابات به‌نفع «ترامپ» کمتر شد تا «جو بایدن» رئیس جمهور منتخب معرفی شود.
رئیس‌جمهوری که یکی از وعده‌های انتخاباتی‌اش بازگشت به توافق برجام بود که باید منتظر ماند تا سرنوشت این وعده مشخص شود، البته این‌که «بایدن» در چه سطحی و با چه شرایطی به برجام برگردد، همچنان محل پرسش است که موضوع این نوشتار نیست. اما آن‌چه این‌جا مورد توجه قرار گرفته تنها شدن روز‌به‌روز رئیس‌جمهور روحانی است.
فقط کافی‌ست به حدود چهار سال گذشته برگردیم و چهره بشاش حسن روحانی را به‌یاد بیاوریم، رئیس‌جمهوری با حدود ۲۴میلیون رأی مستقیم مردم که امید داشت در دور دوم ریاست جمهوری‌اش بتواند از میوه برجام استفاده کند؛ اما نه‌تنها چنین اتفاقی نیفتاد، بلکه با گذشت حدود چهار سال از آن روز، کابینه دوم تدبیر و امید، طعم تلخ دو درگیری و اعتراضات شهری(دی۹۶ و آبان۹۸)، خروج ایالات متحده از برجام، آغاز مجدد تحریم‌ها و فشارهای سنگین اقتصادی، خسارت‌های ناشی از شیوع ویروس کرونا، ترور شهید قاسم سلیمانی و محسن فخری‌زاده، شلیک به هواپیمای اوکراینی و غرامت ناشی از یک خطای انسانی را چشید.اما با انتخاب شدن بایدن در ایالات متحده، شاید کمترین انتظار روحانی این بود که بعد از حدود سه سال تحمل تحریم‌های همه‌جانبه مجدداً تیم سه نفره ظریف، عراقچی و تخت‌روانچی در مذاکرات احتمالی با ۵+۱ دست به‌کار شوند تا او بتواند در روزهای پایانی ریاست‌جمهوری‌اش کمی از بار مشکلات کم کند.
اما مصوبه چند روز گذشته مجلس که بر خلاف انتظار بلافاصله تبدیل به قانون شد، کمی بازی را به‌هم زد؛ تا جایی که علی ربیعی سخنگوی دولت گفت چنین تصمیماتی در اختیار مجلس نیست و باید در شورای عالی امنیت ملی تصمیم‌گیری شود. اما بیانیه دبیرخانه شورا و تاکید مجدد این دبیرخانه به تصویب قانونِ «اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها و صیانت از حقوق مردم» درحالی که همه مسئولیت‌داران در قوه مجریه این قانون را سنگ جلوی پا در مسیر مذاکره می‌دانند نشان داد که رئیس‌جمهور حسن روحانی این روزها تنها‌تر از چیزی است که شاید خودش گمان می‌کرد. روحانی که در واکنش و مخالفت با مصوبه مجلس گفته بود «هول نشوید، هر پیروزی در این دولت باشد برای شما هست»، رئیس همین شورای عالی امنیت ملی است که دبیرش توسط خود رئیس‌جمهور انتخاب می‌شود، دبیرخانه‌ای که حالا در یک بیانیه با صراحت از اقدام مجلس دفاع کرده و از طرفین خواسته که بر طبل اختلافات فیمابین نکوبند.
احتمالاً روزهای سختی باید برای رئیس‌جمهور سپری شود. شاید او این روزها به همان ۲۴میلیون رایی فکر می‌کند که باید تحت هر شرایطی که شده حمایت آن‌ها را از خودش حفظ می‌کرد. شاید به‌جای این‌که در روزهای گرفتاری مردم سکوت کند یا این‌که بگوید من هم خودم صبح جمعه متوجه شدم بنزین گران شده است، از خواست عموم مردم حمایت می‌کرد و به مطالبات سیاسی و اجتماعی و اقتصادی مردم بهتر پاسخ می‌داد، حداقل امروز حمایت طرفداران خودش را داشت، شاید اگر وزیر کشورش را به این‌که بیشتر به مطالبات مردم پاسخگو باشد دعوت می‌کرد امروز مردم همچنان مانند روزهای ابتدایی ریاست جمهوری از او حمایت می‌کردند. اما چه حاصل که با بی‌توجه بودن به خواست مردم، دولت به حمایت گروه‌هایی دل‌گرم شد که در بزنگاه از او حمایت نکردند.
رئیس‌جمهوری که یکی از وعده‌های انتخاباتی‌اش بازگشت به توافق برجام بود که باید منتظر ماند تا سرنوشت این وعده مشخص شود، البته این‌که «بایدن» در چه سطحی و با چه شرایطی به برجام برگردد، همچنان محل پرسش است که موضوع این نوشتار نیست. اما آن‌چه این‌جا مورد توجه قرار گرفته تنها شدن روز‌به‌روز رئیس‌جمهور روحانی است.
فقط کافی‌ست به حدود چهار سال گذشته برگردیم و چهره بشاش حسن روحانی را به‌یاد بیاوریم، رئیس‌جمهوری با حدود ۲۴میلیون رأی مستقیم مردم که امید داشت در دور دوم ریاست جمهوری‌اش بتواند از میوه برجام استفاده کند؛ اما نه‌تنها چنین اتفاقی نیفتاد، بلکه با گذشت حدود چهار سال از آن روز، کابینه دوم تدبیر و امید، طعم تلخ دو درگیری و اعتراضات شهری(دی۹۶ و آبان۹۸)، خروج ایالات متحده از برجام، آغاز مجدد تحریم‌ها و فشارهای سنگین اقتصادی، خسارت‌های ناشی از شیوع ویروس کرونا، ترور شهید قاسم سلیمانی و محسن فخری‌زاده، شلیک به هواپیمای اوکراینی و غرامت ناشی از یک خطای انسانی را چشید.اما با انتخاب شدن بایدن در ایالات متحده، شاید کمترین انتظار روحانی این بود که بعد از حدود سه سال تحمل تحریم‌های همه‌جانبه مجدداً تیم سه نفره ظریف، عراقچی و تخت‌روانچی در مذاکرات احتمالی با ۵+۱ دست به‌کار شوند تا او بتواند در روزهای پایانی ریاست‌جمهوری‌اش کمی از بار مشکلات کم کند.
اما مصوبه چند روز گذشته مجلس که بر خلاف انتظار بلافاصله تبدیل به قانون شد، کمی بازی را به‌هم زد؛ تا جایی که علی ربیعی سخنگوی دولت گفت چنین تصمیماتی در اختیار مجلس نیست و باید در شورای عالی امنیت ملی تصمیم‌گیری شود. اما بیانیه دبیرخانه شورا و تاکید مجدد این دبیرخانه به تصویب قانونِ «اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها و صیانت از حقوق مردم» درحالی که همه مسئولیت‌داران در قوه مجریه این قانون را سنگ جلوی پا در مسیر مذاکره می‌دانند نشان داد که رئیس‌جمهور حسن روحانی این روزها تنها‌تر از چیزی است که شاید خودش گمان می‌کرد. روحانی که در واکنش و مخالفت با مصوبه مجلس گفته بود «هول نشوید، هر پیروزی در این دولت باشد برای شما هست»، رئیس همین شورای عالی امنیت ملی است که دبیرش توسط خود رئیس‌جمهور انتخاب می‌شود، دبیرخانه‌ای که حالا در یک بیانیه با صراحت از اقدام مجلس دفاع کرده و از طرفین خواسته که بر طبل اختلافات فیمابین نکوبند.
احتمالاً روزهای سختی باید برای رئیس‌جمهور سپری شود. شاید او این روزها به همان ۲۴میلیون رایی فکر می‌کند که باید تحت هر شرایطی که شده حمایت آن‌ها را از خودش حفظ می‌کرد. شاید به‌جای این‌که در روزهای گرفتاری مردم سکوت کند یا این‌که بگوید من هم خودم صبح جمعه متوجه شدم بنزین گران شده است، از خواست عموم مردم حمایت می‌کرد و به مطالبات سیاسی و اجتماعی و اقتصادی مردم بهتر پاسخ می‌داد، حداقل امروز حمایت طرفداران خودش را داشت، شاید اگر وزیر کشورش را به این‌که بیشتر به مطالبات مردم پاسخگو باشد دعوت می‌کرد امروز مردم همچنان مانند روزهای ابتدایی ریاست جمهوری از او حمایت می‌کردند. اما چه حاصل که با بی‌توجه بودن به خواست مردم، دولت به حمایت گروه‌هایی دل‌گرم شد که در بزنگاه از او حمایت نکردند.
