آنچه که در این بین مشخص است، ایران در منطقه و عرصه روابط بین‌الملل آماج رقابت‌های سخت، خصومت‌های ددمنشانه و دوستی‌های منفعت طلبانه متعددی از سوی کشور‌ها و حتی گرو‌های مختلف قرار دارد که هر یک به نوعی نیازمند تحلیل، بررسی و در پیش گرفتن استراتژی مناسبی در جهت منافع ملی و خواست مردم است.
هرچند، نگاه کلی در سیاست خارجی کشور‌ها، برآیندی از همه تعلقات و دغدغه‌های سیاسی، امنیتی، اقتصادی و اجتماعی است که در برهه‌هایی می‌تواند بنا به شرایط میدانی، متفاوت و حتی در سمت و سوی دیگری نسبت به گذشته باشد، با این وجود آنچه که برای ملت‌ها مهم ارزیابی می‌شود، نتایج ملموس تر، مفیدتر و باثبات تری است که می‌تواند برای آن‌ها و کشورشان به بار آورد.
آنچه که مشخص است، آقای ظریف طی ۸ سال گذشته به عنوان وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران، از تمام توانایی‌های شخصی و حرفهای خود در جهت انعکاس و تشریح سیاست‌های نظام جمهوری اسلامی ایران، بهره برده و نگاه جهانیان را به عنوان یک دیپلمات با تجربه و محترم که در مسیر منافع ملی کشورش و در عرصه دیپلماتیک، قدرت‌های جهانی را به تعامل وا داشته است، به خود معطوف داشته است، با این وجود نگاه تک بعدی و تمامیت خواه عده‌ای به عملکرد وی، بدون ارائه هیچگونه سند و یا بازخورد منطقی، بر عدم اعتماد و عناوینی، چون خیانت، جاسوس، وطن فروش و غیره، متمرکز و حاکم است.
با دقت در مواضع غیر منصفانه این افراد و گروه‌های حامی آن‌ها علیه وزیر امور خارجه، می‌توان اذعان نمود که شاید «به اندازه‌ای که تاکنون منتقدین و مخالفین داخلی به شخصیت و عملکرد آقای ظریف حمله و توهین نموده اند، علیرغم همه ادعاهای ظاهری، به نخست وزیر رژیم صهیونیستی اینچنین توهین یا حمله نکرده‌اند!»
با این حال، هرچند عده‌ای تلاش دارند از این فایل صوتی و به بهانه نام بردن از سردار شهید قاسم سلیمانی، سوء‌استفاده و ایشان را مورد حملات بیشتر و در عین حال تخریبی قرار دهند، با این وجود صداقت دو چندان آقای ظریف در این فایل صوتی نسبت به آن شهید گرانقدر، نمی‌تواند از دید کسی پوشیده باشد؛ اظهاراتی که بیشتر در جهت تحلیل و روشنگری عملکرد حوزه‌های «قدرت نرم» و «قدرت سخت» ایران ابراز شده و نشان دهنده اهمیت جایگاه خاص هرکدام در پیشانی حمله یا دفاع نظام جمهوری اسلامی ایران است که در مواقع لزوم، باید به تنهایی و یا با یکدیگر، گره گشای مسائل و معضلات مربوط به کشور، در عرصه‌های مختلف باشند.
بدون شک، نگاه آقای ظریف به عنوان سکاندار وزارت امور خارجه ایران به تحولات منطقه و کشور، نگاه یک دیپلمات و با در نظر گرفتن جمیع جهات از قبیل تهدید‌ها و فرصت‌های ممکن است، لذا قصد وی جهت تشریح مسائلی که به نحوی به حوزه کاری و حرفهای وی مرتبط و در عوض طی چندین سال گذشته و همچنان از تریبون‌های مختلف، آماج حملات تند و اتهامات سنگین قرار گرفته است را نباید سیاه یا سفید انگاشت، بلکه آن را همچون تابلویی خاکستری دید، که نقاط روشن و تاریک آن نیازمند توجه بیشتر مردم و آسیب شناسی کارشناسان و نهاد‌های مسئولی است که باید پاسداشت قانون اساسی و منافع ملی باشند.
