او ادامه داد: افزایش وزن یا چربی مرکزی (منطقه زیر شکم که شامل بافت چربی احشایی می شود)، افزایش ریسک دیابت و یا بیماری‌های قلبی عروقی همچنین روش‌های زندگی بدون تحرک، ژنتیک، افزایش سن (بالای ۶۰ سال)، لیپودیستروفی (ارثی مثل سندروم دومینگان و اکتسابی مثل ایدز و یا دارو‌های آنتی رﺗﺮووﻳﺮال) از جمله، عوامل خطر ساز هستند.
این فوق تخصص بیماری‌های غدد و متابولیسم گفت: بیماری‌هایی همراه بیماری‌هایی نظیر بیماری‌های قلبی عروقی وجود دارد که خطر سندروم متابولیک را تا ۱.۵ تا ۳ برابر افزایش پیدا می دهند؛ با نارسایی قلبی، ریسک سکته مغزی، بیماری‌های عروق محیطی و آلزایمر هم بیشتر می‌شود. سندروم تخمدان پلی کیستیک، آپنه انسدادی خواب، دیابت نوع ۲، کبد چرب غیرالکلی و اسید اوریک بالا، نیز سایر بیماری‌های ناشی از سندروم متابولیک هستند.
اسدی بیان کرد: تشخیص این سندروم؛ طبق معاینات بالینی و ارزیابی پزشک و بررسی یک سری از تست‌های آزمایشگاهی انجام می‌شود. در راس تست‌های آزمایشگاهی، چک قند و چربی ناشتا، انجام می‌شود اما سایر تست‌های آزمایشگاهی بر حسب بیماری‌های زمینه‌ای است. درمان اصلی این سندروم، کاهش وزن است به طوری که کاهش ۵ تا ۱۰ درصدی کاهش وزن، باعث بهبود حساسیت به انسولین می‌شود.
او افزود: اصلاح وضعیت زندگی شامل فعالیت فیزیکی و رژیم غذایی مناسب، رفع علت بیماری زمینه ای، کنترل قند، فشار و چربی خون در درمان این عارضه موثر است.به گفته این پزشک، ممکن است در درمان مقاومت به انسولین، با توجه به نظر پزشک از دارو‌هایی نظیر متفورمین و یا گلوتازون استفاده شود و نهایت درمان‌های جراحی متابولیک برای بیمار توصیه می‌شود.
