روزنامه همشهری در یادداشتی درباره ترفند رایج بعضی مربیان در فصل نقل‌وانتقالات نوشت: «یک پنجره نقل‌وانتقالاتی دیگر در راه است و از همین حالا شایعات زیادی درباره جابه‌جایی بازیکنان به گوش می‌رسد. خب این رویه‌ای عادی در سراسر جهان است که طبیعتا شامل ایران هم می‌شود. در نهایت اما باید منتظر بمانیم و ببینیم مربیان چه لیستی را برای خرید بازیکن در اختیار باشگاه‌ها قرار می‌دهند. در حقیقت این لیست آنهاست که حقایق را تعیین می‌کند. این وسط اما بعضی مربیان یک ترفند تکراری و نخ‌نما دارند که خیلی اوقات از آن استفاده می‌کنند؛ ترفندی که آنها را نزد هواداران «مظلوم» جلوه می‌دهد و باعث می‌شود خریدهای بد احتمالی‌شان هم توجیه شود.
اگر قرار باشد به‌طور روشن‌تر حرف بزنیم، بعضی مربیان تیم‌های بزرگ عادت کرده‌اند یک لیست خرید کهکشانی و در حد «غیر ممکن» تحویل مدیران باشگاه‌ها بدهند. در این لیست اسم مطرح‌ترین بازیکنان حاضر در لیگ و نیز بعضی لژیونرها به چشم می‌خورد؛ نفراتی که خیلی‌هایشان ممکن است با باشگاه‌های دیگر قرارداد داشته باشند و جذب آنها نیاز به پول گزاف داشته باشد. مثلا یک مربی مطرح لیگی در هر پنجره اسم بازیکنانی مثل دانیال اسماعیلی‌فر، محمدرضا حسینی، امید نورافکن، سعید صادقی و چند لژیونر سرشناس را به باشگاه می‌دهد. خب طبیعی است که جذب این نفرات برای مدیران تیم آسان نیست، در نتیجه لیست‌های خرید دوم و سوم فعال می‌شود که عمدتا شامل بازیکنان نه‌چندان مفید است. هر وقت هم که در طول فصل از این خریدها ایراد گرفته شد، مربی یا حامیان او بهانه می‌آورند که «بازیکنان مد نظر ما جذب نشدند.» خب طوری لیست بدهید که بازیکنان قابل جذب باشند. اینطوری بهتر نیست؟
وظیفه کادر فنی این است که در طول فصل دقت به خرج بدهد و مهره‌های مفید و مقرون‌به‌صرفه برای تقویت تیم را پیدا کند. خیلی مواقع مربیان باهوش از بازیکن دسته‌اولی و تستی هم ستاره می‌سازند. در حقیقت تشخیص استعداد اینهاست که برای کادر فنی فضیلت محسوب می‌شود، وگرنه این که شما دست روی گران‌ترین بازیکنان تحت قرارداد سایر باشگاه‌ها بگذارید که هنر نیست.»
انتهای پیام
