اعتراضات و انتقاد از گرانی و تورم در حالی ادامه دارد که وضعیت رکود و کاهش شدید مشتریان در همه بازارها نشان از کاهش قدرت خرید مردم دارد.این کاهش قدرت خرید اگر در سال های پیش برای خرید مسکن،خودرو و یا درمان بود،حالا به خرید گوشت و مرغ و برنج رسیده است و مردم دیگر توانایی خرید اقلام ضروری زندگی را هم ندارند. در این میان محسن رضایی به عنوان معاون اقتصادی رئیس دولت سیزدهم و مسئولی که همیشه ادعاهای اقتصادی فراوانی داشته است و اتفاقا بزرگترین وعده‌ها را هم به مردم داده است، روز گذشته با اشاره به گرانی‌های کمرشکن اخیر گفته است؛ درمان مرض مزمن تورم، نیاز به زمان دارد! بله درست متوجه شدید همچنان زمان لازم است تا به وضعیتی نزدیک به نرمال در اقتصاد برسیم، حالا اگر در این بین عمر نسلی به این اصلاحات قد ندهد و نسل دیگری را از زندگی ساقط کند و یا جوانی نسل دیگری را هم به تارج ببرد،نباید اعتراض کنیم و باید همچنان به مسئولانی که در سال های طولانی انواع و اقسام مقام‌ها را داشته و به نوعی همیشه در وضعیت موجود کشور نقش داشته‌اند، همچنان زمان ابدی بدهیم تا بلکه گوشه‌ای از مشکلات ما مردم را که دست‌آورد سال های مدیریت خودشان هست را سر و سامان بدهند!
از آنجا که آقای محسن رضایی زمان مشخصی هم برای احتمال پایان دادن به این وضعیت اعلام نکرده‌اند، باید زمانی بی‌پایان را برای این موضوع در نظر گرفت. موضوع عجیب آن است که حتی همین وعده در حد حرف هم در حالی عنوان می‌شود که تصمیمات اقتصادی دولتی که ایشان عنوان معاون اقتصادی آن را یدک می‌کشند، دقیقا برخلاف این وعده و در جهت افزایش هر چه بیشتر نرخ تورم و گرانی عمل می‌کند! اگر واقعا اراده‌ای برای کاهش تورم وجود داشت، آیا ارز ۴۲۰۰ تومانی توسط دولت حذف می‌شد؟ پاسخ به این پرسش کشخص می‌کند که دولت‌ها برخلاف آنچه در سخن می‌گویند و وعده می‌دهند،در عمل به فکر منافع ردم نیستند و تجربه زندگی در این چند سال اخیر این را به ما آموخته است، چرا که با همه وجود آن را لمس کرده‌ایم.
تازه با این وضعیتی که بر اقتصاد کشور حاکم است، هر وزیر و مدیری هم که در کنفرانسی شرکت می کند و یا مورد پرسشی واقع می‌شود،خبر از آمار خوب و چشم‌انداز مثبت می‌دهد! این یعنی آقایان مسئول هنوز اصل مشکل را نپذیرفته‌اند، چه برسد که به فکر حل مشکلات باشند.
