به نقل از سایت النهار لبنان، هزاران تن از حامیان مقتدی صدر، رهبر «جریان صدر» عراق در مکان‌هایی که برای اقامه «نماز جمعه وحدت بخش» در بغداد و بقیه استان‌های جنوبی و فرات میانی تعیین شده بود، حاضر شدند.
صدر از حامیان خود خواست در تمام استان‌های کشور به استثنای استان بصره و شهرک الصدر در بغداد برای اقامه نماز جمعه وحدت بخش شرکت کنند.
این فراخوان آن هم در زمانی که کابینه محمد شیاع السودانی، نخست وزیر عراق در آستانه صدمین روز فعالیت خود قرار دارد، سوالاتی را درباره اهداف آن مطرح می‌کند.
صدر با اشاره به پایبندی به برگزار نماز جمعه که پدرش مرحوم محمدصادق صدر در دهه نود به آن توصیه کرده بود، از حامیانش خواست حتی اگر او در قید حیات نباشد، این آیین دینی را به جا آورند.
حسین المحمداوی، امام نماز جمعه وحدت بخش در بغداد گفت: «نماز جمعه به ما آموخت که در روزگاری که حقیقت کمیاب است، حق را بگوییم، بلکه به ما آموخت که از اشغالگری و استعمار و عقاید و پیروان آن متنفر باشیم».
وی تاکید کرد: مقاومت ما در برابر اشغالگری فقط ثمره نماز جمعه است و کسانی که می‌گویند مقاومت در اولویت مرجع ما صدر نیست دروغ می‌گویند، بلکه یکی از ثمرات خاندان صدر است.
به نقل از میدل ایست نیوز، صدر روز دوشنبه هواداران خود را به برگزاری نماز جمعه یکپارچه به مناسبت سالروز «خروج نماز جمعه از ظلمت به نور» به دست پدرش که از وی به «ولی امر مسلمین» یاد کرد فراخواند.
او در پیامی که به عنوان خطبه دوم نماز جمعه یکپارچه از جانب وی قرائت شد نیز بر اهمیت نماز به توصیه پدرش اشاره کرد و کوشید که معناهای ژرفی از این وصیت بیرون بکشد و بعد از شماری جملات خطابی تأکید کرد که «این درختی که او (پدرش) کاشته» را باید حفظ کرد و افزود که «حتی اگر مقتدی صدر مرده بود هم به نماز جمعه ادامه دهید».
این اولین بار نیست که صدر هوادارانش را به برپایی نماز جمعه یکپارچه فرامی‌خواند. آخرین بار او در ماه ژوئیه گذشته و اندکی پس از اعلام استعفای نمایندگانش از مجلس به برپایی این نماز فراخواند.
همچنین در ماه اوت و در زمانی که هواداران او در منطقه خضراء آشوب به پا کرده بودند نیز اقدام مشابهی انجام شد.
برپایی این نماز جمعه علاوه بر آنکه به روشنی نشان‌دهنده تمایل صدر به نشان دادن حجم هواداران حرف‌شنوی خودش است، معمولا با نگرانی‌ها و گمانه‌زنی‌هایی درباره احتمال تبدیل نماز جمعه به تظاهرات و ایجاد آشوب دوباره نیز همراه است.
از جمله در مورد اخیر، در روزهای گذشته برخی رسانه‌ها در تحلیل‌هایی فراخوان صدر را به معنای آغاز اقدام او برای بازگشت به صحنه سیاسی و پایان دادن به سکوتش دانستند و پیش‌بینی کردند که این نماز جمعه به یک تحصن و بحران سیاسی جدید تبدیل شود.
با وجود این، صدر از زمان اعلام جنجال‌برانگیز کناره‌گیری‌اش از سیاست، هرچند کنش سیاسی چندانی از خود نشان نداده، هر از چندی نشانه‌هایی ارسال کرده تا به همه خاطرنشان کند که هنوز در صحنه حضور دارد و هرگاه بخواهد می‌تواند بازی را بر هم بزند.
باید منتظر ماند و دید که صدر چه آینده سیاسی را برای خود تعریف کرده اما عملکرد او در دو دهه اخیر نشان داده فردی سخت بلندپرواز است و به چیزی بیش از رهبری یک گروه و حزب سیاسی می‌اندیشد.
علاوه بر این، صدر به نماز جمعه به عنوان یکی از ابزارهای مهم پروپاگاندای خود فکر می‌کند: عملی عبادی و سیاسی که با آن می‌توان حجم هواداران خود را نیز به رخ کشید و هر از چندی با برپایی «نماز جمعه یکپارچه» به همه نشان داد که قرار نیست میدان را خالی کنیم.
نماز جمعه جریان صدر از دهه ۱۹۹۰ و توسط پدر مقتدی صدر آغاز شد که با کفن در نماز حاضر می‌شد و خطبه می‌خواند.
بعدتر صدر این روش را در مسجد کوفه ادامه داد هرچند به تدریج خود کمتر به عنوان خطیب حاضر می‌شد.
انتهای پیام
