داستان مشکلات هپکو داستان امروز و دیروز نیست، متاسفانه این نام مدتهاست که گرفتاری و تعطیلی و اعتراض را به اذهان متبادر می کند و امسال که حدود ۶۰ روز از سال ۹۹ می گذرد، کارگران این شرکت دوباره دست به اعتراض البته در محوطه کارخانه زده اند و خواستار اعمال مدیریت درست در عقد قراردادهای کاری هستند.
ابوالفضل رنجبر نایب رییس شورای اسلامی کار هپکو نیز در جلسه ای که به مناسبت روز کارگر با حضور استاندار مرکزی برگزار شد چند سوال مطرح کرد و گفت: “چرا با وجود اینکه مدیرعامل شرکت ۶ ماه است اعلام استعفا کرده است، مجموعه مدیریت ارشد استان به این وضعیت رسیدگی نمی کند؟ مدیری که استعفای خود را در دست دارد قطعا انگیزه ای برای تولید و گرفتن پروژه برای هپکو ندارد” و امروز پس از گذشت سه هفته از این سوالات هنوز وضعیت هپکو در همان پله قرار دارد.
عبدلی رئیس شورای کار هپکو پیش از این گفته بود که این شرکت سال ۹۸ را با تولید تنها ۱۰ دستگاه ماشین آلات به پایان رساند که آن هم مربوط به پروژه های قبلی شرکت بود و در حال حاضر هم ۱۰ دستگاه در خط تولید دارد که با کمبود قطعات روبروست. او عقیده دارد که دلیل این وضعیت اینست که مدیریت فعلی اهتمامی برای تهیه کار و مواد اولیه ندارد و این شرایط مورد اعتراض کارگران هپکوست.
وی امروز در خصوص اعتراضات دیروز و امروز کارگران این شرکت نیز به ایسنا گفت: این اعتراضات به هیچ عنوان رویکرد اعتصاب ندارد چراکه کارگران همزمان به کار نیز مشغولند، اما عملکرد مدیریت شرکت باعث شده است که کارگران معترض باشند.
رضا عبدلی با تاکید بر اینکه وظیفه مدیریت یک واحد صنعتی این است که قرارداد کاری منعقد کند تا کارگران به تولید مشغول باشند، افزود: متاسفانه هشت ماه از مدیریت عاملی “روغنی” در شرکت هپکو و مدیریت “غلامی” در هپکوی اراک می گذرد، اما دراین مدت حتی یک قرارداد و کار جدید برای شرکت جذب نشده است و هر بار به بهانه‌هایی همچون کرونا شرکت را تعطیل می کنند در حالی که دیگر صنایع بزرگ استان مانند ماشین سازی و آذرآب و … در همین شرایط فعالند و کارگران مشغول کارند.
وی با اشاره به اینکه در حال حاضر تنها ۱۰ درصد ظرفیت شرکت مشغول بکار است و ۵۰ درصد کارگران در شرکت حضور دارند، گفت: این روزها تمامی تولیدی که در شرکت در حال انجام است مربوط به قراردادها و پروژه های قبلی است و کارگران برای همین میزان اندک کار در خط تولید با دل و جان فعالند، اما به عنوان شورای کار از کارگران درخواست کرده ایم که پس از تعطیلات عید فطر به صورت کامل به کار بازگردند و این مدیریت است که باید برای کار در هفته آینده تدبیری بیندیشد چراکه کارگران تعطیلی شرکت را نمی پذیرند.
عبدلی تصریح کرد: مدیریت یک شرکت باید به جای تعطیل کردن یک مجموعه صنعتی به دنبال عقد قرارداد و آوردن کار باشد، اما دائما به بهانه کرونا، نبود نقدینگی و ندادن ضمانت نامه بانکی از سوی بانک برای عقد قرارداد، در پی تعطیلی کارخانه هستند. کارگران هم به دنبال کار کردن و دریافت حقوق شان، هرچند حقوق فروردین هنوز پرداخت نشده و فردا هم که اردیبهشت به پایان می‌رسد.
وی با بیان اینکه کارگران نه تنها با معوقات سال ۹۹ مواجه هستند، بلکه برخی از مطالباتی که از سال ۹۵ و ۹۶ دارند هم هنوز تسویه نشده و شاید این مطالبات به رقمی حدود یک میلیارد و ۷۰۰ میلیون تومان برسد، افزود: علاوه بر معوقات، از اواخر سال گذشته تاکنون ۸۶ نفر از پرسنل بازنشسته شده اند که جذب نیرو در این خصوص صورت نگرفته و شرایط حاکی از آن است که هپکو برای رفع مشکلات خود حامی ندارد.
رییس شورای اسلامی کار هپکو تاکید کرد: شرکت برای پروژه های خود نیازمند ضمانت نامه بانکی است، اما هیچ بانکی حاضر به همکاری و حمایت از این واحد صنعتی بزرگ نیست، با وجود تاکیدات دولت مبنی بر حمایت از هپکو، اما عملا اتفاقی تاکنون رخ نداده است، آقایان روغنی(مدیرعامل شرکت هپکو)، غلامی(مدیر هپکوی اراک) زندی(رییس هیات مدیره شرکت) و شیری(عضو هیات مدیره) باید به دنبال جذب کار برای هپکو باشند چراکه بابت همین مهم حقوق دریافت می کنند، اما صرفا به دنبال تعطیل کردن شرکت هستند.
وی گفت: ۲۹ آذرماه ۹۸ جلسه ویژه شرکت هپکو با حضور معاون اول رییس جمهور در تهران برگزار شد و قرار بود ظرف دو هفته تکلیف این شرکت مشخص و سهامدار جدید معرفی شود، اما تا امروز که اواخر اردیبهشت ماه ۹۹ هستیم همچنان در بلاتکلیفی به سر می‌بریم، سازمان خصوصی سازی هم کاری برای هپکو نکرد و پرداخت حقوق معوق کارگران را هم از دریافت تسهیلات انجام داد.
عبدلی با اشاره به فروش یک درصد سهام شرکت هپکو، تصریح کرد: این سهام به مبلغ ۹۷ میلیارد تومان به فروش رفت، اما این پول به دولت داده شد و عملا رقمی برای تولید به هپکو داده نشد، اخیرا هم فروش سه درصد سهام این شرکت مطرح است و امیدواریم که حداقل منابع حاصل از فروش این میزان سهام وارد تولید شود، برای کارگران هپکو فرقی نمی کند چه کسی سهامدار باشد، کارگران فقط به دنبال نقدینگی و کار و تولید هستند، هپکو هنوز بهترین برند محسوب می شود و متخصص ترین کارگران را در اختیار دارد، اما حمایتی از آن نمی شود. کارگران پنج سال در کف خیابان های شهر فریاد زدند، کتک خوردند، تهمت شنیدند، دادگاهی شدند، زندان رفتند، انگ سیاسی شنیدند و خانواده آنها آسیب دید، اما تلاش کردند که فقط هپکو احیا شود و همچنان برای زنده ماندن آن تلاش می کنند.
قصه پر غصه هپکو تمامی ندارد، در شرایط کنونی این شرکت مشکل مالکیت دارد، مشکل مدیریت دارد، کار و قرارداد تولید ندارد و می توان این شرکت را مجموعه ای از چالش های ریز و درشت دانست که تمام شدنی نیست و هر روز یک درد از یک جایی بیرون می زند.
اوایل اردیبهشت ماه همزمان با هفته کارگر، استاندار مرکزی طی جلسه ای با حضور برخی از کارگران و اعضای شورای کار صنایع استان از جمله هپکو، از قطعیت واگذاری هپکو به ایمیدرو خبر داشت و البته اعلام کرد که دست‌هایی در پشت پرده نمی‌خواهند که این واگذاری و سرپا شدن هپکو صورت گیرد، اما به هر شکلی شده ظرف چند هفته آینده این واگذاری انجام می شود.
دو ماه از سال جهش تولید گذشت و کشتی غول‌پیکر صنعت تولید ماشین‌های راهسازی کشور و خاورمیانه هنوز به گل نشسته و ظاهرا قصد تکان خوردن و به آب افتادن ندارد.
انتهای پیام
