رییس سازمان جهاد کشاورزی اصفهان گفت: اجرای طرح‌ها و روش‌های نوین آبیاری به‌عنوان نیازی اساسی در منطقه خشک و نیمه‌خشک مرکز کشور، از اولویت‌های این سازمان است.
مهرداد مرادمند در گفت و گو با افزود : بهره‌وری در مصرف آب و افزایش راندمان از مزایای اجرای چنین طرح‌هایی به شمار می‌رود و با توجه به کاهش بارندگی‌ها و کم شدن منابع آب بویژه در مناطق مرکزی ایران و استان اصفهان، بی شک اهمیت چنین طرح‌هایی بیش از گذشته شده است.
وی ادامه داد: طرح‌ها و روش‌های نوین آبیاری که نقش بسزایی در مصرف بهینه آب دارد تاکنون در سطح ۱۲۳ هزار هکتار معادل نیمی از سطح کشت فعلی استان اجرا شده است و به‌دنبال افزایش این سطح خواهیم بود.
رییس سازمان جهاد کشاورزی اصفهان با تاکید بر ضرورت تغییر تاریخ کاشت در بعضی از محصولات زراعی بهاره به پاییزه در راستای پایداری هرچه بیشتر منابع آبی اضافه کرد: اصلاح الگوی کشت محصولات زراعی با جایگزینی و توسعه کشت گیاهان مقاوم به خشکی از دیگر برنامه‌های اصلی این نهاد محسوب می‌شود.
مرادمند با اشاره به اهمیت حذف تدریجی محصولات کم بازده تصریح کرد: تهیه و تدوین الگوی بهینه کشت محصولات زراعی و باغی استان نقش بسزایی در این پیوند ایفا خواهد کرد.
وی به اهمیت جایگزینی و توسعه باغ‌های مقاوم برابر خشکی نظیر پسته، انار، بادام، انگور و گل محمدی اشاره کرد و گفت: با وجود اینکه گلخانه‌ها در استان با مساحت هزار و ۸۵۶ هکتار سالانه ۲۷۷ هزار تُن انواع محصولات تولید می‌کنند، اما باز هم با برنامه‌ریزی و مشارکت کشاورزان می‌توان این نوع کشت را ارتقا داد.
رییس سازمان جهاد کشاورزی اصفهان با اشاره تهیه اطلس نیاز آبیاری محصولات کشاورزی تصریح کرد: با وجود تمام محدودیت‌های آبی در این منطقه، تلاشگران عرصه کشاورزی و دامداری و محصولات مرتبط در بسیاری از زمینه‌های تولیدی در جایگاه‌های برتر در سطح کشور قرار دارند و نیازهای اساسی کشور را تامین می‌کنند.
مرادمند، میزان تولید انواع محصولات زراعی در سال زراعی ۹۸ – ۹۷ را حدود ۴.۵ میلیون تُن اعلام کرد و افزود: با توجه به بارندگی‌های مناسب در این سال زراعی و تامین آب از محل شبکه آبرسانی زاینده‌رود و افزایش سطوح زیر کشت، میزان تولید محصولات در مقایسه با گذشته افزایش داشت.
وی ادامه داد: از ۵۶۴ هزار هکتار اراضی با قابلیت کشاورزی در سال زراعی گذشته حدود ۲۹۰ هزار هکتار معادل ۵۱.۵ درصد به کشت محصولات زراعی که ۲۵۴ هزار هکتار مربوط به زراعت کشت های آبی و ۳۶ هزار هکتار مربوط به کشت های دیم و مابقی اراضی زراعی آبی و دیم آیش و باغ‌ها بود.
