در ادامه بخش اول مصاحبه با سید احسان طالقانی به صحبت در خصوص آخرین کار تلویزیونی وی با نام “خلوت سپید” می‌پردازیم که خواندن آن خالی از لطف نیست.
وی اظهار‌کرد: سال ۱۳۹۷، ایده مصاحبه با آدم های معروف در شهر خودم و کشور به ذهنم رسید ولی نه به سبک مصاحبه های معمول با سوالات کلیشه ای!؛ در این سبک جوری رفتار کردم که مخاطب خودش را جای آن هنرمند بگذارد و متوجه این واقعیت شود که هنرمندان هم مثل ما زندگی شخصی با دغدغه های خاص خودشان را دارند.
کارگردان برنامه خلوت سپید تصریح‌کرد: با این پیش زمینه، تصمیم گرفتم که برنامه ای با ۵ فصل در ۱۳ قسمت، تهیه کنم که به ترتیب در فصل اول به مصاحبه با هنرمندان تئاتر، فصل دوم سینما، سوم موسیقی، چهارم سیاست و پنجم روحانیت و دیانت بپردازم.
از مهمانان فصل اول به حسن محمدی، امیر صفایی پور، سعید محسنی، لیلا پرویزی و رهام بحیرایی اشاره و اذعان‌کرد: وقتی مصاحبه با حسن محمدی پخش شد؛ بازخوردهای خوبی از مردم گرفتم، این موضوع باعث شد که انگیزه بیشتری برای ادامه کار پیدا کنم.
طالقانی ادامه‌داد: از مجموع ۵ قسمت، ۲ قسمت باب میلم نبود و فقط ۳ قسمت مصاحبه با حسن محمدی، لیلا پرویزی و سعید محسنی را پخش کردم؛ چراکه در ۲ قسمت دیگر به آن چه که از مهمانان می خواستم، نرسیدم.
مصاحبه با محسنی، بهترین قسمت فصل تئاتر
وی از قسمت مصاحبه با سعید محسنی به عنوان بهترین قسمت فصل تئاتر اشاره کرد و افزود: در این قسمت به هر آنچه می‌خواستم رسیدم.
کارگردان جوان اصفهانی ادامه‌داد: یکی از سوالاتی که از محسنی پرسیدم این بود چهل سالگی را توصیف کنید و ایشان در جواب به من گفتند: “چهل سالگی را نمی‌دانم ولی ۴۲ سالگی سن تثبیت است، ۴۲ سالگی سنی است که متوجه می‌شوی دنیا خیلی بزرگتر از آن است که بخواهی تغییرش بدی، دنیا چیه شهرت را، شهر چیه، خانواده ات را؛ خیلی هنر کنی خودت را تغییر بدی” یا در جای دیگر پرسیدم تئاتر به چه دردی می‌خورد؟ و ایشون در جواب به من گفتند:”تئاتر به هیچ دردی نمی‌خورد و هیچ چیز با شکوه تر از آن نیست که کاری کنی که به هیچ دردی نخورد!”.
طالقانی ادامه‌داد: پاسخ محسنی به قدری تاثیرگذار بود که از یک طرف با گذشت چندسال از پخش این قسمت، همچنان کلیپ های مصاحبه با وی در فضای مجازی بازنشر می‌شود و از طرف دیگر، بعد از پخش این قسمت بین هنرمندان اختلاف و سوتفاهم پیش آمد که منظور محسنی از اینکه گفت: تئاتر به هیچ دردی نمی‌خورد چه بود”؟
کارگردان برنامه خلوت سپید گفت: من در این برنامه از پرسیدن سوالات کلیشه ای خودداری و به سراغ بنیادی ترین مسائل رفتم به طوری که مخاطبی هم که خیلی اهل تئاتر دیدن نیست از خودش این سوال رو بپرسد که “هنرمندانی که تئاتر کار می‌کنند چرا به دنبال این رشته رفته اند؟”
طالقانی از جمله سوالات دیگری که از مهمانان پرسید به موضوع عشق و تنهایی، خلوت اشاره و اذعان‌کرد: دلیل نامگذاری این برنامه با عنوان”خلوت سپید” این بود که آدمها را به دنیای تنهایی و خلوت خودشان ببرم و در این خلوت خودشان را با خودشان رو در رو کنم و قاعدتاً رنگ این خلوت سپید است.
وی همچنین از ادامه ساخت برنامه در تهران خبر داد و افزود: در اصفهان به آنچه می‌خواستم رسیدم؛ اصفهان بر خلاف اینکه گفته می‌شود نصف جهانه، خیلی کوچک است؛ چراکه خیلی از آدمهایش تنگ نظری دارند و شبیه آدم کوتوله ها هستند و وقتی که می‌خواهی کاری را انجام بدهی سنگ اندازی می‌کنند و هر آنچه می‌خواستم در مصاحبه با لیلا پرویزی، سعید محسنی به دست آوردم.
برای ادامه کار اسپانسر ندارم
وی از مشکلات ادامه کار در تهران به نداشتن اسپانسر اشاره و اذعان‌کرد: با حل این مشکل دیگر مانعی برای ادامه روند کار در تهران ندارم چراکه هماهنگی های لازم با مهمانان برنامه در تهران انجام شده است.
طالقانی افزود: برای حل مشکل مالی، به چند موسسه رفتم ولی متاسفانه به دنبال منافع مالی بودند یا از نظر آنها برنامه من با تعریف آنها خیلی فرهنگی نبود!
وی مزیت برنامه خود نسبت به برنامه های روتین دیگر را دو موضوع دانست و در توضیح مورد اول گفت: فرم و قالب برنامه به گونه ای است که مخاطب در قاب تصویر فقط هنرمند را در فضاهای مختلف می‌بیند.
طالقانی ادامه‌داد: مزیت دیگر برنامه من این است که برعکس برنامه های روتین و کلیشه ای محوریت خلوت سپید، موضوعات مدنظر من محوریت دارد.
وی توضیح‌داد: من در این برنامه یک سوال را از همه مهمانان پرسیدم و بعد با کنار هم قرار دادن آن ها مخاطب را با خودم همراه کردم، به طوری که در پایان مخاطب به شهاب حسینی بخاطر اظهارنظر در مورد مسعود کیمیایی در جشنواره فیلم فجر خرده نمی‌گیرد یا از نوید محمدزاده نسبت به بازی در کلیپ تبلیغاتی انتقاد نمی‌کند.
طالقانی سوالی در خصوص نحوه پرسیدن سوال از مهمانان یادآور‌شد: با مهمانان در مورد جزییات سوالات صحبتی نمی‌شود چراکه به دنبال آن هستیم که عکس العمل هنرمندان در لحظه ببینیم.
پتانسیل های زیاد در اصفهان
وی سوالی در خصوص فضای هنری اصفهان را اینگونه پاسخ داد که ” اصفهان دارای پتانسیل های زیادی است و هنرمندان فوق العاده زیادی دارد ولی فضای فرهنگی و هنری مسمومی دارد و در این فضا هنرمندان خوب دیده نمی‌شوند!
طالقانی اضافه‌کرد: به نظر من اصفهان شهر آدم کوتوله ها است، یک سری آدم هستند که بخاطر قد کوتاهی که دارند دستشان به جایی نمی‌رسد و به همین خاطر می‌خواهند بقیه را هم حد و اندازه خود کنند!
هنرمندان تبدیل به یک جریان هنری نشدند
وی با اشاره به جود دانه های تسبیح فوق العاده در این شهر، گفت: ولی با وجود اینکه هر کدام از هنرمندان وزنه هستند اما تبدیل به یک جریان هنری نشدند؛ جریان هنری ما دست آدم کوتولوها است؛ به طور مثال محسنی و پرویزی دو وزنه در تئاتر هستند و حرف برای گفتن دارند ولی متاسفانه دیده نمی‌شوند و مخاطبان موارد دیگر را می بینند.
کارگردان جوان اصفهانی اذعان‌کرد: فضا و جو هنری اصفهان را افراد دیگری مشخص می‌کنند؛ سوال من این است که چه کسی به این افراد صلاحیت داده که تعیین کننده فضای هنری اصفهان باشند؟
طالقانی ادامه‌داد: مسئله این است که وقتی خورشید غروب می‌کند سایه آدم کوتوله ها بلند به نظر می‌رسد حکم فرمایی می‌کند و اجازه نمی‌دهند مخاطب همه ژانرها را ببنید.
تنزل کارهای عام پسند
به گفته وی اگر ما قرار است کار تئاتر ببینم همه نوع کمدی ببینم؛ به نظر من سطح کارهای عام پسند تنزل پیدا کرده است.
کارگردان خلوت سپید سوال دیگر در مورد تاثیر گیشه در تنزل کارهای تئاتر را اینگونه پاسخ داد که به نظر من گیشه توجیح خوبی برای این تنزل نیست، چراکه ما در سالهای گذشته هنرمندانی همچون قدرت الله ایزدی (رشید) و ارحام صدر را به عنوان هنرمندان موثر در گیشه داشتیم ولی الان دیگر خبری از هنرمندی و طنازی در نمایش های تئاتر نیست.
به گفته طالقانی متن خارجی به جنسی ترین شکل ممکن کپی پیست و به مخاطب عرضه می‌شود. به نظر من در اصفهان موضوعات جذاب زیادی وجود دارد؛ به طور مثال جوک هایی که در فضای مجازی منتشر می‌شود دارای پارادوکس است که می‌توان از آن ها برای خلق آثار نمایشی استفاده کرد.
وی در پایان فضای فرهنگی را دارای دو طیف روشنفکری و عامه پسند دانست و خاطرنشان‌‌کرد: مخاطب و هنرمند همواره در حال رفت و آمد بین این دو طیف است.
انتهای پیام/
