صوفی‌زاده در آغاز کار بارها در مصاحبه‌های خود اعلام کرده بود که تیم ملی زنان در اولویت قرار دارد، حتی یکی از اهداف خود را تمرکز بر مسابقات انتخابی المپیک ۲۰۲۰ عنوان کرد و به دنبال بررسی گزینه سرمربی خارجی برای تیم ملی بود اما در عمل گام‌های درستی برنداشت. مریم آزمون به عنوان سرمربی انتخاب شد و حسین عبدی به عنوان مشاور فنی در کنارش قرار گرفت که نتیجه قابل قبولی به دست نیامد. تیم ملی نتوانست به مرحله نهایی مسابقات صعود کند و در مرحله دوم حذف شد.اردوهای تیم ملی پس از بازگشت از قطر به طور کلی تعطیل شد و هیچ برنامه‌ای برای حفظ آمادگی این تیم و پیگیری برنامه های آنها تا مسابقات قهرمانی آسیا در نظر گرفته نشد. به گونه‌ای که نزدیک به دو سال است که تیم ملی زنان تمرین و اردویی نداشته است. گویا سیاست صوفی زاده برگزاری اردوها چند ماه قبل از اعزام به مسابقات بود نه برنامه ای مدون که طی سال‌ها با گام های درست منجر به آماده سازی و پیشرفت تیم ملی شود. تیم‌های زیر ۱۶ سال و زیر ۱۹ سال هم سرنوشت مشابهی داشتند و بدون رسیدن به مرحله نهایی قهرمانی آسیا حذف شدند.
* ناتوانی در پرداخت پاداش ۲۲ میلیونی قهرمانی فوتسال
۲۲ اردیبهشت ماه ۱۳۹۷ تیم ملی فوتسال قهرمان آسیا شد و ۲۲ میلیون تومان پاداش برای آنها در نظر گرفته شد اما با وجود گذشت بیش از دو سال، هنوز این پاداش‌ها پرداخت نشده است. در این مدت وعده‌های زیادی برای پرداخت پاداش داده شد اما در حد وعده باقی ماند. البته فدراسیون فوتبال در این مدت پول‌های زیادی صرف تیم ملی مردان، پاداش صعود به جام جهانی، حذف از قهرمانی آسیا، قرارداد ویلموتس کرد اما لیلا صوفی‌زاده به عنوان حامی زنان ورزشکار و مدیر بخش زنان قدرت و جسارت کافی برای پرداخت پاداش ناچیز ملی‌پوشان فوتسال که جمع آن به اندازه قرارداد یک روز ویلموتس هم نبود را نداشت.بدعهدی و ناتوانی دراین زمینه باعث شد تا یک فرد نیکوکار مبلغی را تحت عنوان قدردانی به ملی‌پوشان بدهد.
* مدیری که قدر مربیان خوب را ندانست
در زمان مدیریت صوفی‌زاده دو مربی باکیفیت تیم‌های ملی فوتسال و فوتبال دختران زیر ۱۹ سال از ایران رفتند. شهرزاد مظفر، سرمربی سابق تیم ملی فوتسال که قهرمانی آسیا را برای ایران به ارمغان آورد، پس از آن که با بی‌توجهی در زمینه تعیین تکلیف وضعیت تیم و کادر فنی مواجه شد، هدایت تیم ملی کویت را برعهده گرفت. این ماجرا باعث شد تا تیم ملی تا مدت‌ها سرمربی نداشته باشد و روز به روز وضعیتش مبهم‌تر شود.کتایون خسرویار، دیگر مربی باکیفیتی بود که هدایت تیم دختران زیر ۱۹ سال را برعهده داشت و برای کشف استعدادها (وظیفه‌ای که بخش زنان فدراسیون باید انجام می‌داد) به استان‌های مختلف سفر کرد و تیمی مستعد را تشکیل داد. این مربی با برگزاری مداوم اردوها و آموزش اصول حرفهای و اساسی فوتبال به دختران جوان در حال تربیت نسلی بود که می‌توانستند آینده درخشانی برای فوتبال زنان باشند اما خسرویار پس از حذف تیم ملی از مرحله دوم قهرمانی آسیا به آمریکا برگشت.
* ناتوان در حل مشکلات زنان
انتخاب علی رعدی به عنوان مدیر فنی تیم ملی فوتسال زنان تصمیم اشتباهی بود که در این زمان گرفته شد و پس از مدتی شهناز یاری به عنوان سرمربی انتخاب شد تا هدایت ملی‌پوشان را بر عهده بگیرد اما در زمان رعدی اردوهای تیم ملی با حاشیه‌هایی همراه بود که مهمترین آن حذف برخی بازیکنان قدیمی و باکیفیت از اردوی ملی به دلیل اعتراض به عدم دریافت مطالباتشان بود. مدیریت صوفی زاده در آرام کردن اوضاع جای ابهام و سوالات زیادی باقی گذاشته است.از سوی دیگر زمانی که کمیته داوران ۳۰ داور زن را به دلیل آنکه خواهان دریافت مطالباتشان شده بودند از قضاوت در لیگ کنار گذاشت، باز هم صوفی زاده نتوانست از حق آنها دفاع کند و این دواران چندین هفته محروم بودند.
* سنگ‌ریزه؛ واکنش صوفی‌زاده خطاب به منتقدان
عملکرد ضعیف نایب رئیس زنان فدراسیون فوتبال باعث شد تا موجی از انتقادات علیه او در رسانه‌ها به راه بیفتد. بسیاری از آنها خواستار توضیح صوفی‌زاده در مورد عملکرد خود شدند اما در اظهاراتی عجیب او منتقدان را سنگ‌ریزه خواند که در مسیر رسیدن به قله به آنها توجهی نمی‌کند! این در حالی است که رسانه‌ها نمایندگان مردم هستند و صوفی‌زاده نشان داد که اهمیتی برای شفاف‌سازی افکار عمومی قائل نیست.صوفی‌زاده برای رسیدن به قله مدنظر خود هم اقدامات جالبی انجام داد. او که سابقه مربیگری یا بازی در فوتسال نداشت در مرداد ماه ۱۳۹۷ در یک دوره مربیگری با مدرسی میترا چین‌سری شرکت کرد و مدرک مربیگری سطح یک آسیا را گرفت. بر اساس شرایط و مقررات، کسانی قادر به دریافت مدرک مربیگری سطح یک آسیا هستند که مدرک سطح یک فوتسال ایران را در کارنامه داشته باشند اما صوفی زاده که این مدرک را ندارد با شرکت در دوره مربیگری، مدرک سطح یک آسیا را گرفته است.
* کرونا بهانه تعطیلی اردوهای ملی
تیم ملی فوتسال زنان اوایل سال ۱۴۰۰ جام ملت‌های آسیا را پیش رو دارد. ایران در دو دوره قبل این رقابت‌ها جام قهرمانی را بالای سر برده و باید خود را برای سومین حضور قدرتمند آماده کند اما از زمان شیوع ویروس کرونا هیچ اردویی نداشته است. بارها و بارها تاریخ‌هایی در مورد برگزاری اردوی ملی منتشر شد اما هر بار به بهانه کرونا اردو برگزار نشد تا تیم ملی فرصت زیادی را از دست بدهد. صوفی‌زاده اگر مدیر باکیفیتی بود، می‌توانست با رعایت کامل پروتکل‌های بهداشتی، شرایط لازم برای برگزاری اردوی تیم ملی را فراهم کند اما راحت‌ترین راه (لغو اردو) را در پیش گرفت. این بی‌توجه‌ها باعث شد شهناز یاری، سرمربی تیم ملی با تیمی باشگاهی قرارداد ببندد و باید دید که پیامد این مدیریت ناکارآمد از دست دادن جام قهرمانی خواهد بود؟
* سکوت در مقابل بی‌احترامی به فوتبال زنان
آذر ماه ۹۹ و قبل از دیدار فینال لیک قهرمانان آسیا دو پیشکسوت استقلال و پرسپولیس در کری‌خوانی خود، به فوتبال زنان بی‌احترامی کردند. آنها با بیان جملاتی چون “تو را می‌خواستند به فوتبال زنان بفرستند” یا “اگر به فوتبال زنان رفتی روسری سرت نکن که همه می‌گرخند” موجب آزردگی خاطر مربیان، داوران و بازیکنان فوتبال زنان شدند به گونه‌ای که انتقاد خود را از این پیشکسوتان در صفحات شخصی‌شان اعلام‌کردند. نکته قابل توجه سکوت مدیر فوتبال زنان، یعنی صوفی‌زاده بود.او حاضر نشد از حاشیه امن خود خارج شود و از فوتبال زنان دفاع کند. سکوت این مدیر نشان داد که کمترین اهمیتی برای جایگاه و ارزش فوتبال زنان قائل نیست. به نظر می‌رسد در ماه‌های پایانی فعالیت بیش از پیش چهره واقعی خود را نشان داد و مهر تاییدی بر تمام انتقادها زد.
* دستاورد بزرگ بی‌کفایتی؛ فوتبال زنان بدون جایگاه در جهان!
فدراسیون جهانی فوتبال (FIFA) در تاریخ ۲۸ آذر ۹۹، رنکینگ تیم‌های ملی زنان را اعلام کرد که بر اساس آن تیم ایران هیچ جایگاهی نداشت و از رنکینگ خارج شده بود. این اتفاق به دنبال تعطیلی ۲۰ ماهه تیم ملی فوتبال زنان افتاد. ۲۰ فروردین ماه ۱۳۹۸ بود که تیم ملی زنان بزرگسال ایران در آخرین مسابقه خود از مرحله دوم انتخابی المپیک شکست خورد و حذف شد. پس از آن اردوها، برنامه‌ها، فعالیت‌ها و هر آن چیزی که به تیم بزرگسالان مربوط بود، تعطیل شد. اکنون بیش از ۲۰ ماه از آن تاریخ می‌گذرد و هیچ اقدام قابل مشاهده‌ای در راستای پیشرفت و بهبود شرایط صورت نگرفته است.صوفی‌زاده با بی‌کفایتی و مدیریت ناکارآمد باعث شد تا چنینی اتفاق تلخی برای فوتبال زنان ایران رقم بخورد و اوضاع روز به روز بدتر شود.
