فرادید| استفاده از زردچوبه، در انواع غذا‌ها و نوشیدنی‌ها؛ از لاته سویا گرفته تا کیک‌های گیاهی، تبدیل به مد روز شده است. اما بالاخره باید چیزی در این ادویه طلایی وجود داشته باشد که انقدر شیفته دارد.
فرادید؛ یک مطالعه علمی که اخیراً در نشریه علمی پزشکی منتشر شده است دریافته که ادویه زرد یک مسکن قوی مؤثر برای ورم مفاصل است. نتایج این پژوهش همچنین نشان می‌دهد زردچوبه در کاهش درد زانو اثربخش‌تر از شبه-دارو‌های دیگر است.
زردچوبه در آشپزی منطقه جنوب آسیا از قدیم یک طعم‌دهنده بوده و قرن‌ها در طب شرقی به عنوان دارو استفاده شده است.
اما فقط چند سال است که علم مدرن شروع به بررسی اثرات درمانی این ادویه کرده و نقش آن به عنوان دارو را بررسی می‌کند. زردچوبه از ریشه خشک گیاهی به نام کوکروما لونگا به دست می‌آید. این گیاه در سال‌های اخیر در درمان بیماری‌های ریوی، آلزایمر، بیماری‌های قلبی و افسردگی استفاده شده است.
تحقیقات زیادی همچنین نشان می‌دهد که این ادویه در درمان برخی سرطان‌ها موثر است که گمان می‌رود می‌تواند تقسیم و گسترش سلول‌های سرطانی را متوقف کند. کورکومین – ماده فعال در زردچوبه-یک پلی‌فنول است که خاصیت آنتی‌اکسیدانی، ضد‌التهابی و ضدعفونی‌کننده دارد.
در آخرین آزمایشی که برای سنجش میزان اثرگذاری زردچوبه در کاهش درد مفاصل انجام شده است؛ دانشمندان از دانشگاه تاسمانی در استرالیا، به صورت تصادفی به ۷۰ بیمار با نشانه‌های آرتروز زانو و تورم مفصل زانو، کپسول‌های زردچوبه و یک شبه‌دارو دیگر به مدت ۱۲ هفته تجویز کردند. شرکت‌کنندگان باید روزی ۲ کپسول – یا زردچوبه یا شبه-دارو- را مصرف می‌کردند.
نتایج در نشریه پزشکی آنالز منتشر شد. بر اساس این نتایج بیمارانی که کپسول زردچوبه مصرف کرده بودند در مقایسه با بیمارانی که شبه‌دارو مصرف کرده بودند، بعد از ۱۲ هفته درد کمتری احساس می‌کردند. ضمن آنکه مصرف زردچوبه هیچ عوارض جانبی‌ای نداشت. همچنین افرادی که کپسول زردچوبه مصرف کرده بودند در مقایسه با آن‌هایی که شبه‌دارو مصرف کرده بودند طی این مدت از مسکن‌های کمتری برای کاهش درد استفاده کرده بودند.
اسکن‌ها هیچ تفاوتی در ساختار مفصل زانو گزارش نکرد که نشان می‌دهد اثر زردچوبه فقط روی گیرنده‌های درد است تا بخش جسمانی بیماری.
محققان می‌گویند هیچ درمان مؤثری برای ورم مفاصل وجود ندارد و مسکن‌ها هم به ندرت در این زمینه اثربخش هستند؛ برای همین نتایج این تحقیق بسیار مهم است.
محققان می‌گویند تحقیقات بیشتری لازم است تا بتوان اهمیت بالینی این یافته‌ها را ارزیابی کرد.
