در بخشی از این مقاله که از سوی دکتر الهه امیرخلیلی، دکتر سمیه کرانی، سمانه لطفی و با سرپرستی دکتر علی کبیر ترجمه و به نگارش درآمده، آمده است: “با شیوع سریع COVID-۱۹ در کشور چین، ما از یک مدل انتقال بیماری فراجمعیتی جهانی برای پیش‌بینی تأثیر محدودیت‌های مسافرتی در گسترش ملی و بین المللی یک همه‌گیری (COVID-۱۹) استفاده می‌کنیم. این مدل بر اساس موارد گزارش‌شده بین‌المللی کالیبره شده است و نشان می‌دهد که در شروع ممنوعیت سفر از ووهان در ۲۳ ژانویه سال ۲۰۲۰، اکثر شهرهای چین از مدت‌ها قبل پذیرای بسیاری از مسافران آلوده بوده‌اند. قرنطینه مسافرتی ووهان، پیشرفت کلی همه‌گیری را تنها در ۳ تا ۵ روز در سرزمین اصلی چین به تأخیر انداخت، اما در مقیاس بین‌المللی تأثیر برجسته‌تری داشت، در حالی که خروج مسافر تا اواسط ماه میلادی فوریه نزدیک به ۸۰ درصد کاهش یافته است. نتایج مدل‌سازی همچنین نشان می‌دهد که محدودیت سفر تحمیل‌شده به و از کشور چین (ورود و خروج مسافر) بطور متوسط تا ۹۰ درصد روی مسیر اپیدمی تأثیر می‌گذارد درصورتی که با کاهش ۵۰ درصد یا بالاتر انتقال بیماری در جامعه همراه باشد.
با شروع ماه دسامبر سال ۲۰۱۹، مقامات بهداشت چین از نزدیک در حال مشاهده و مانیتور یک خوشه از موارد ذات الریه در شهر ووهان در استان هوبی کردند. پاتوژن ایجاد کننده این ذات الریه ویروسی در بین افراد مبتلا، کرونا ویروس جدید SARS-CoV-۲ است. از ۳ مارس ۲۰۲۰، در مجموع ۸۰۱۵۱ مورد در کشور چین شناسایی و تأیید شده است. در سطح بین‌المللی نیز بیش از ۱۰۵۶۶ مورد اضافی در ۷۲ کشور شناسایی و تأیید شد. در این راستا، ما اقدام به مدل‌سازی گسترش شیوع داخلی و بین‌المللی شیوع همه‌گیری کروناویروس (COVID-۱۹) کردیم و اثرات ممنوعیت سفر در ووهان و محدودیت‌های مسافرتی بین‌المللی اتخاذ شده توسط چندین کشور را در اوایل فوریه سال ۲۰۲۰ برآورد کردیم. “
در بخش دیگری ازاین مقاله به بحث ممنوعیت‌های سفر ووهان اشاره و آمده شده است:
“در ۲۲ ژانویه ۲۰۲۰ تعداد متوسط موارد پیش‌بینی شده بدون محدودیت سفر به چین بجز ووهان ۷۴۷۴ و اکثر قریب به اتفاق موارد از ووهان با میانگین ۱۱۷.۵۸۴ نفر است. برای تحلیل تاثیر ممنوعیت سفر از ووهان، ما محدودیت مسافرتی دور برد را از ۲۳ ژانویه آغاز کردیم. علاوه بر این، محدودیت‌های در خود چین بر اساس مدل‌سازی با استفاده از داده‌های جابجایی جهت داخلی در محدوده چین از فوریه ۲۰۲۰ با استفاده از خدمات مبتنی بر مکان یابی (بایرو سایبرز) ایجاد کردیم. مدل خروجی هیچ تفاوت قابل ملاحظه‌ای در مسیر اپیدمی ووهان نشان نمی‌داد و در ابتدا هیچ تغییری در انتقال پذیری و دینامیک بیماری فرض نمی‌کردیم. در حالی که با تاخیر حدود سه روز در سایر مناطق چین این تغییر ایجاد شد. موارد در سرزمین اصلی چین به استثنای ووهان تا ۳۱ ژانویه نزدیک به ۱۰ درصد و در سایر نقاط از یک تا ۵۸ درصد کاهش یافت.
در ادامه این مقاله نوشته شده است: “از ۲۳ ژانویه سال ۲۰۲۰ اپیدمی در چندین مکان از سرزمین چین شیوع یافته است. همانطور که انتطار می‌رود متوجه می‌شویم که تعداد موارد گزارش شده به‌طور قابل توجهی کمتر از تعداد پیش‌بینی شده هستند. “
در بخش دیگری از مقاله آمده است: “رویدادهای وارد شده در یک سناریوی کاملا واضح وضع موجود را در مقایسه با ممنوعیت سفرها را نشان می‌دهد. کاهش ۷۷ درصدی موارد وارد شده به چین از دیگر کشورها به دلیل ممنوعیت سفر ووهان در اوایل فوریه را داشتیم. در حالی که در ابتدا کاهش نشان داد ولی دوباره پیک آن به دلیل واردات از چین به کشورهای دیگر افزایش یافت. این مدل نشان می دهد که بعد از اعمال محدودیت های سفر از ووهان در ۲۳ ژانویه ۵ شهر دیگر چین (شانگهای و پکن و… و.) منشا واردات بین‌المللی بودند.
محدودیت سفر بین‌المللی و کاهش قابلیت انتقال
در این مقاله مطرح شده است که “با شروع اوایل فوریه سال ۲۰۲۰، ۵۹ شرکت هواپیمایی به پروازهای متوقف شده یا محدود به سرزمین اصلی چین و چندین کشور از جمله ایالات متحده، روسیه، استرالیا و ایتالیا نیز محدودیت‌های سفر را برای دولت صادر کرده‌اند. محاسبه دقیق میزان کاهش ترافیک اعمال شده توسط این اقدامات دشوار است. به همین دلیل ما در اینجا دو سناریوی اصلی را مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌دهیم که در آن ۴۰ درصد محدودیت‌های مسافرتی بین‌المللی و ۹۰ درصد کاهش کلی ترافیک را به مقصد و از سرزمین اصلی چین تولید می‌کند.
سناریوهای شبیه سازی شده نشان می‌دهد که حتی در صورت کاهش ۹۰ درصد مسافرت، اگر انتقال پذیری کاهش نیافته باشد، بیماری همه‌گیر در سرزمین اصلی چین بیش ازدو هفته به تعویق نمی‌افتد. این مدل پیش‌بینی می‌کند که در سناریوی وضع موجود، اوج بیماری همه‌گیر در سرزمین اصلی چین در پایان آوریل – اوایل ماه مه ۲۰۲۰ به دست آید.
سرانجام، شایان ذکر است که تعداد زیادی از افراد آلوده از سرزمین اصلی چین در مناطق بین‌المللی پراکنده شده‌اند. بنابراین منجر به گسترش بین‌المللی بیماری و همه‌گیری COVID-۱۹ شده است. این یافته با ظهور شیوع COVID-۱۹ در کشورهای جهان از جمله ایتالیا، جمهوری کره جنوبی و ایران در نیمه دوم فوریه ۲۰۲۰ مطابقت دارد.
در نهایت در نتیجه‌گیری این مقاله آمده است:
“تحلیل شیوع COVID-۱۹ و مدل‌سازی به عنوان ارزیابی اثرات محدودیت سفر می‌تواند برای برنامه‌ریزی پاسخ به سلامت عمومی برای آژانس‌های ملی و بین‌المللی مفید باشد. ما نشان می‌دهیم که تا ۲۳ ژانویه سال ۲۰۲۰، این همه‌گیری در شهرهای دیگر کشور چین گسترش یافته بود. قرنطینه مسافرتی در حوالی ووهان فقط باعث اندکی تاخیر در گسترش همه‌گیری بیماری در مناطق دیگر سرزمین اصلی چین شده است. این نتیجه، نتایج مطالعات جداگانه در مورد انتشار ویروس SARS-CoV-۲ در کشور چین را تائید می‌کند. این مدل نشان می‌دهد که در حالی که ممنوعیت سفر در ووهان در ابتدا، در کاهش گسترش بین المللی بیماری مؤثر بوده است اما تعداد موارد مشاهده شده در خارج از کشور چین، رشد بیماری پس از ۲-۳ هفته از مواردی که از جای دیگر نشات گرفته‌اند، رشد خود را از سر می‌گیرد. علاوه بر این، مطالعه مدل‌سازی نشان می‌دهد که محدودیت‌های سفر مضاعف تا ۹۰ درصد ترافیک دارای تأثیر متوسط است مگر اینکه با مداخلات بهداشت عمومی و تغییرات رفتاری که به کاهش قابل توجهی در انتقال بیماری منجر شوند، همراه شود. این مدل همچنین حاکی از آن است که حتی با وجود محدودیت‌های شدید مسافرتی ۲۳ ژانویه سال ۲۰۲۰ تاکنون به کشور چین، تعداد زیادی از افراد در معرض SARS-CoV-۲ بدون شناسایی به مسافرت بین‌المللی سفر کرده‌اند. به عنوان حرکت پیش‌رو انتظار داریم که محدودیت‌های سفر به مناطق تحت تأثیر COVID-۱۹، اثرات متوسطی داشته باشد و مداخلات کاهش سطح انتقال بیشترین فایده را برای کاهش این بیماری همه‌گیری فراهم می‌کند. “
منبع مقاله:
Chinazzi M, Davis JT, Ajelli M, Gioannini C, Litvinova M, Merler S, et al. The effect of travel restrictions on the spread of the ۲۰۱۹ novel coronavirus (COVID-۱۹) outbreak. Science. ۲۰۲۰.
