اما انجام این کار به فناوری پیشرفته‌ای نیاز دارد که به آن اندازه تهاجمی نباشند و نیاز کاربر به گرفتن خون از انگشت را کاهش دهند. یکی از این روش‌های امیدوارکننده شامل آزمایش عرق است. از آنجا که در شرایط عادی، عرق در مقادیر کمی آزاد می‌شود و حاوی گلوکز است، آزمایش عرق می‌تواند یک روش آزمایشی امیدوار کننده باشد.
اگرچه سطح گلوکز در عرق با سطح گلوکز خون ارتباط ضعیفی دارد، اما باز هم این سطح از یک فرد به فرد دیگر متغیر است. میزان گلوکز در عرق بسیار کمتر از میزان آن در خون است و میزان تعریق نیز می‌تواند روی اندازه گیری‌ها تأثیر بگذارد.
در نتیجه ایجاد یک روش مناسب برای آزمایش گلوکز عرق باید خیلی دقیق باشد. حال محققان دستگاهی ساخته‌اند که می‌تواند اندازه گیری شخصی برای هر بیمار ارائه دهد. برای این کار هر کاربر باید برای مدت زمان یک دقیقه انگشت خود را روی حسگر بگذارد تا مقدار کافی عرق را برای آزمایش جمع آوری کند.
این حسگر از یک هیدروژل پلی وینیل الکل تشکیل شده است که عرق را جذب می‌کند. این ژل بر روی یک حسگر الکتروشیمیایی قرار دارد که مقدار گلوکز موجود را از طریق یک واکنش آنزیمی که باعث ایجاد بار الکتریکی می‌شود، شناسایی و اندازه گیری می‌کند. داده‌های جمع آوری شده با استفاده از یک الگوریتم تفسیر می‌شود. تاکنون این دستگاه در تعداد کمی از داوطلبان آزمایش شده است و می‌تواند سطح گلوکز خون را قبل و بعد از غذا با دقت بیش از ۹۵ درصد به طور دقیق پیش‌بینی کند.
