نکته ای که در این میان وجود دارد به نظر می رسد فدراسیون آنقدر درگیر کسب سهمیه در دسته ۹۶ کیلوگرم مردان بود که دیگر توجهی به وضعیت دختران ایران برای کسب سهمیه نداشت در غیر این صورت سعی می کرد هر طور شده جهانفکریان را به قهرمانی آسیا برساند. به هر حال همان احتمالاتی که جهت رسیدن سهراب مرادی به سهمیه مطرح بود، می‌توانستند این احتمالات را برای جهانفکریان هم در نظر بگیرند.
در وزن ۸۷+ کیلوگرم، با انصراف کره شمالی از المپیک که از مدت ها پیش مشخص بود و پیش بینی حضور اندونزی در رنکینگ هشت نفره، تنها ازبکستان و مغولستان پیش روی جهانفکریان بودند.ازبکستان هم دو سهمیه و سه مدعی در اوزان ۵۵، ۷۶ و ۸۷+ کیلوگرم داشت بنابراین این احتمال وجود داشت که نخواهد نماینده اش را در دسته فوق سنگین زنان اعزام کند و چون فاصله امتیازی ایران و مغولستان هم زیاد نبود، باید برای کسب سهمیه تلاش می شد. اگر بحث مصدومیت او مطرح است که در تیم مردان هم نفراتی بودند که مصدومیت داشتند اما به وضعیت آنها رسیدگی شد و اکنون فدراسیون باید این را پاسخ دهد که به وضعیت مصدومیت جهانفکریان رسیدگی کرد؟
*یک سهمیه آفریقا بدون مدعی است؟
نکته دیگری که وجود دارد هنوز یک سهمیه دیگر در این وزن باقی مانده است. با توجه به اینکه قاره آفریقا نماینده ای در این وزن ندارد، فدراسیون جهانی در توضیحاتی که در بخش اعلام رنکینگ المپیک آورده است، اعلام کرد بعدا در مورد این سهمیه تصمیم می گیرد. حتی در مسابقات قهرمانی قاره آفریقا هم هیچ وزنه برداری در دسته ۸۷+ کیلوگرم شرکت نکرد، بنابراین فدراسیون ایران می تواند حداقل تلاش خود را کند و این درخواست را از فدراسیون جهانی داشته باشد که یک سهمیه باقی مانده را به نماینده ایران بدهد. به هر حال با توجه به اینکه راه اندازی وزنه برداری زنان در ایران مورد توجه فدراسیون جهانی قرار گرفت شاید روزنه امیدی در این مورد وجود داشته باشد.
فدراسیون ایران در کسب سهمیه چه در بخش مردان و چه زنان می توانست بهتر از این عمل کند تا کسب سهمیه به اما و اگر های فراوانی کشیده نشود. اکنون حداقل کاری که می تواند انجام دهد این است که این درخوست را بدهد که یک سهمیه باقیمانده را به ایران بدهند. ممکن است فدراسیون جهانی موافقت نکند اما حداقل می دانیم تلاشی در این زمینه انجام گرفته است.
*جهانفکریان به سرنوشت مرضیه قنبری دچار نشود
پس از این اتفاقات، جهانفکریان در صفحه شخصی خود لب به گلایه باز کرد و نوشت: برای رسیدن به آرزوهایم خیلی تلاش کردم. بدون داشتن حتی یک حامی در مسیر قهرمانی پیش رفتم با آرزوی پا گذاشتن در صحنه المپیک که بی شک بزرگترین آرزوی هر ورزشکاری است. اما من زن هستم و در فضایی تلاش می کنم که برابری و مساوات برای ما معنایی ندارد. از فدراسیونی که برای مصدومیتم نه تنها کاری نکرد بلکه بخاطر تاخیر در ورود به اردو که برای درمان مصدومیتم بود، از مسابقات حذفم کرد تا بار دیگر نشان دهد سلامتی و موفقیت من برایشان آخرین اولویت است.
پیش از این مرضیه قنبری که در اولین تیم اعزامی زنان به قهرمانی آسیا حضور داشت، در صفحه شخصی خود انتقاداتی را نسبت به نبود امکانات در شهرش مطرح کرده بود و نام برخی از افرادی که کاندیدای انتخابات فدراسیون وزنه برداری بودند را تگ کرد، پس از آن دیگر به اردوی تیم ملی دعوت نشد و فدراسیون علت آن را فنی اعلام کرد در شرایطی که آن موقع عملکرد اعضای تیم زنان ایران مشابه یکدیگر بود. اکنون نیز با توجه به انتقادی که جهانفکریان مطرح کرده است باید دید فدراسیون باز هم دست به حذف یک وزنه بردار منتقد دیگر می زند یا پاسخ شفافی در مقابل از دست رفتن یک شانس کسب سهمیه المپیک ارائه می کند.
